Schaduwjury(46)

Volgend jaar zou hij een goede smoes verzinnen om Kerst in Alpharetta helemaal over te slaan.

Om half twaalf kwam zijn vader thuis en hij verontschuldigde zich dat hij zo laat was. Hij had waargenomen voor een jonge rechercheur die een zieke vrouw had en Jason weerstond de neiging om een hatelijke opmerking te maken. Hij kon de alcohol ruiken toen ze elkaar een hand gaven en zijn vader zijn linkerhand op Jasons schouder legde - een typische 'Noble-omhelzing'.

Nadat zijn vader zich had omgekleed, schonk hij zich meteen een biertje in... hoogstwaarschijnlijk niet zijn eerste.'Wil je ook?'vroeg hij 'Nee, dank je.'

'Een beetje ontspannen, jongen. Het is Kerst.'

Jason had zich tien jaar geleden voorgenomen om niet meer te drinken en hij was niet van plan er nu weer mee te beginnen, zeker niet als hij zag hoe zijn vader door de drank geworden was. 'Geef maar een glas fris.'

Zijn vader schudde zijn hoofd en mompelde iets wat Jason niet verstond. Hij overhandigde Jason een fles cola uit de koelkast en Jason schonk zelf een glas in. De prik was eruit.

Ze gingen tegenover elkaar aan de keukentafel zitten als twee gangsters die zich voorbereiden op een vuurgevecht.

Jason bestudeerde zijn vader - het verval van zijn pa stemde overeen met het verval van het huis. Jason had de bouw van zijn moeder, haar gemiddelde lengte, snelle stofwisseling en tengere botstructuur. Zijn vader was breed en gedrongen, zo'n tien centimeter korter dan zijn zoon, sterk als een paard. In de afgelopen jaren was hij wat aangekomen en zijn huid had de rode, vlekkerige kleur van een alcoholist gekregen, wat nog geaccentueerd werd door een grote neus en roodomrande ogen. Hij leek jaren ouder dan tweeënvijftig.

'Vertel me eens wat over je werk,' zei zijn vader.

Zijn toon wees erop dat hij misschien echt geïnteresseerd was, ondanks de teleurstelling die hij tot uiting had gebracht toen Jason hem vertelde dat hij een advocatenkantoor wilde beginnen. Jason dacht terug aan wat Corey had gezegd en besloot te beginnen met de wapenzaak die hij zojuist had binnengehaald. Zijn vader was een groot voorstander van het Tweede amendement. Voor zolang Jason zich kon herinneren waren er altijd wapens in het huis van de familie Noble aanwezig geweest, hoewel Jason er zelf nooit een had afgevuurd. Deze zaak zou zijn vader, die dacht dat hij alleen maar een stel schurken en moordenaars van politieagenten verdedigde, op andere gedachten kunnen brengen.

'Herinner je je die schietpartij in die televisiestudio in Virginia Beach nog, die iedereen live op televisie kon volgen?'

'Zeker.' Zijn vader verspilde geen tijd met het leegdrinken van zijn bier.

'De man van de verslaggeefster diende een aanklacht in tegen de wapenfabrikant wegens de, naar hij beweert, bewust illegale verkoop van hun vuurwapens, zonder dat ze daar iets tegen doen.'

'MD Firearms,' mompelde zijn vader terwijl hij weer een slok bier nam.

'Ja. Ze vroegen mij hen te vertegenwoordigen. Sommigen zeggen dat dit de grootste zaak tegen het Tweede amendement in jaren kan worden.'Jason nam een slokje cola terwijl zijn vader zijn gezicht vertrok toen hij het nieuws hoorde.

'Wat weet je over hen?'

'Wat ik er op internet en in de kranten over gelezen heb.'Jason besloot het feit dat hij een rondleiding had gekregen op de fabriek, die slechts een kort ritje van het huis van zijn vader verwijderd was, weg te laten.

'Misschien zou je wat meer onderzoek moeten doen voordat je deze zaak op je neemt.'

De opmerking overviel Jason. Hij had de zaak niet aangenomen om de goedkeuring van zijn vader te winnen, maar hij had niet gedacht dat zijn vader er iets op tegen zou hebben.'Hoe bedoel je?'

Zijn vader speelde even met zijn bierglas, kennelijk overwegend of hij verder zou gaan. 'Heb je gehoord wat ze hebben uitgehaald met geluidsdempers?'

Jason haalde zijn schouders op. Hij wist niet eens dat ze geluidsdempers maakten.

'Een aantal jaren geleden besluit je potentiële cliënt wat extra's te gaan verdienen met het maken van geluidsdempers. Het enige probleem is dat, volgens de richtlijnen van het ATF, iedereen die een volledige geluidsdemper bestelt, dat moet laten registreren. Dus gaat MD Firearms een informeel deelgenootschap aan met een ander wapenbedrijf dat buiten Zuid-Georgia ligt. MD verkoopt een setje interne onderdelen en die andere fabriek verkoopt de buizen. Ze adverteren naast elkaar in dezelfde tijdschriften en verschijnen op dezelfde wapententoonstellingen en dat soort dingen.'

Jasons vader pauzeerde even om weer een slok te nemen. 'Uiteinde lijk kreeg het ATF een machtiging en deed een inval in hun fabriek. Ze legden beslag op de administratie, waaruit bleek dat ze zo'n zesduizend setjes voor geluidsdempers verkocht hadden, maar slechts vier kopers hadden dat laten registreren en zo'n vijftig van die dingen werden verkocht aan mensen met een strafblad.'

In de wetenschap dat dit soort informatie door de advocaten van de aanklager gebruikt zou worden, luisterde Jason aandachtig. Dit ontduiken van de regels scheen niet in overeenstemming te zijn met het karakter van de Melissa Davids die hij bij MD Firearms ontmoet had.