Schaduwjury(43)

Bel me zo spoedig mogelijk. Dit is belangrijk.

Jason belde hem terug vanuit zijn kantoor. Lassiter nam bij het overgaan van de eerste beltoon onmiddellijk op.

'Ben je alleen?' vroeg Lassiter.

'K 'Ik ben bij Justice Inc. ontslagen. Sherwood heeft me uitgeknepen. Ik heb je hulp nodig.'

Jason hoorde hoe wanhopig Lassiter was. De man was buiten adem en praatte heel snel.

'Ze hebben me al mijn software, mijn programma's, alles afgenomen. Sherwood heeft de andere directeuren laten stemmen en me gisteren bij zich geroepen. Eén week voor Kerst. Kun je dat geloven? Hij liet me door zijn uitsmijters het gebouw uitzetten.'

Het kostte Jason moeite om dit allemaal te verwerken. Andrew Lassiter was niet de eerste de beste werknemer; hij had het bedrijf mede opgericht en hij was het brein achter de micromarketing-formules.

'Je bent toch aandeelhouder? Hoe kan het bestuur je zomaar wegstemmen?'

Lassiter, zijn zenuwtic volop in werking, schraapte zijn keel. 'Technisch gesproken kunnen ze mij mijn aandelen niet ontnemen. Maar als ze niet naar de beurs gaan, zijn mijn aandelen waardeloos. Ze verhogen Sherwoods salaris, sturen nog meer geld naar Kenia en zullen er alles aan doen om de jaarwinst helemaal te elimineren. Ze kunnen de boekhouding zo manipuleren dat er voor de aandeelhouders niets overblijft.'

Jason wist dat Lassiter enigszins overdreef. Minderheidsaandeelhouders konden de boeken controleren om zich ervan te verzekeren dat er geen verborgen winsten werden weggesluisd. Maar de urgentie in Lassiters stem was onmiskenbaar. Het ging niet echt om het geld.

'Wat voor reden gaven ze op?'

Lassiter had een paar minuten nodig om zijn ontmoeting met Sherwood te omschrijven. Hij dwaalde een paar minuten af om uit te leggen dat de miscalculatie bij het medicijnpatent niet zijn fout was. De formules werkten perfect en zijn voorspelling zou juist geweest zijn als de advocaten in het echte proces hun werk goed gedaan hadden. Helaas hadden de advocaten die de verdediging op zich genomen hadden, gefaald.

Toen hij weer ter zake kwam, gaf Lassiter hem een gedetailleerd verslag van de voorwaarden van de ontslagovereenkomst. Tweeënhalf miljoen leek wel veel, maar in vergelijking met de werkelijke waarde van het bedrijf was het een schijntje.

Jason luisterde geduldig en stelde de juiste vragen terwijl hij probeerde erachter te komen wat hij moest doen. Hij voelde een bijzondere band met Andrew Lassiter. Anderen bij Justice Inc. hadden een strikt zakelijke instelling. Ze zaten te zweten over aansprakelijkheidsverklaringen, de ingewikkeldheden van aandelenkoersen en de budgettering van schaduwprocessen.

Maar Lassiter was meer zoals Jason. Hun gedrevenheid was erachter zien te komen hoe jury's precies te werk gingen. Voor Lassiter was een verkeerde voorspelling van een juryuitspraak zoiets als ontrouw zijn aan je vrouw. Het was een karakterfout, niet alleen maar een slechte zakelijke voorspelling.

Die gedrevenheid maakte Andrew Lassiter in zekere zin tot een verwante geest. Normaal gesproken zou Jason, die zijn eigen obsessie had om te winnen, er alles aan doen om hem te helpen.

Maar niet als dat betekende dat hij het op zou moeten nemen tegen Robert Sherwood. De man had zijn tekortkomingen, maar hij was niet de personificatie van het kwaad, zoals Lassiter hem nu afschilderde. Hij was een harde zakenman en de manier waarop hij Lassiter behandeld had, verbaasde Jason dan ook niet. Maar Robert Sherwood had ook een hart. Hij maakte zich oprecht druk over sociaal onrecht. En hij had Jason in de drie maanden dat hij nu op eigen benen stond, echt geholpen.

'Wat wil je dat ik voor je doe?' vroeg Jason.

'Dat je mij vertegenwoordigt,' zei Lassiter, zijn stem gespannen en een halve octaaf hoger dan normaal.'Ik heb iemand nodig die een aanklacht voor mij kan indienen, iemand die zich niet laat intimideren.'

Je hebt mij niet nodig,' protesteerde Jason. 'Je hebt iemand nodig die gespecialiseerd is in arbeidsrecht. Iemand die niet voor het bedrijf heeft gewerkt.'

Zijn opmerking bracht stilte aan de andere kant van de lijn, gevolgd door het gekuch waartoe Lassiter zijn toevlucht nam als hij onder druk stond. Toen Lassiter uiteindelijk weer sprak, was zijn stem hees en bleek overduidelijk hoe geëmotioneerd hij was. 'Je hebt het mis, Jason. Jij maakt je druk over dezelfde dingen als ik. Dit zal een moeilijke zaak worden. Andere advocaten kunnen omgekocht of geïntimideerd worden. Ik heb iemand nodig die ik kan vertrouwen.'

Jason slikte moeilijk. Hij zat niet te wachten op een smeekbede van een wanhopige man. Hij voelde zich net een kind waarvan de ouders gingen scheiden.

'Ik vraag niet om een gunst, Jason. Ik zal je betalen, wat je tarief dan ook is.'

Jason probeerde zich voor te stellen dat hij Robert Sherwood zou aanklagen. De enige manier om Andrew Lassiter weer in zijn waardigheid te herstellen, was het hele zakenplan van Justice Inc. aan te vechten. Misschien zou Jason het mededingingscontract dat Lassiter getekend had, kunnen aanvechten, waardoor hij de vrijheid kreeg een soortgelijk bedrijf te beginnen. Als andere bedrijven dezelfde micromarketing-formules konden gebruiken om soortgelijke zaken te voorspellen, zou dat een gevoelige slag voor Justice Inc. betekenen.