Plotseling papa(76)

Ze is uit op je geld, Jarman.

Er was gewoon geen andere verklaring.

Opnieuw keek hij naar haar. Aan het einde van deze dertig dagen kom je voor een schokkende verrassing te staan, mijn liefje, dacht hij.

Toen Blaire wakker werd, voelde ze Aliks aanwezigheid in de slaapkamer. Ze deed haar ogen open en zag hem nog net weglopen. Hoelang had hij daar gestaan?

Hij had natuurlijk even gecontroleerd of Nicky nog sliep. Die kon ieder moment wakker worden en hen laten weten dat het tijd was voor een flesje.

Ze hoorde geluiden vanuit de keuken; gerommel met potten en pannen. Het speet haar dat ze niet voor de lunch had gezorgd, en ze nam zich voor dat dit de laatste keer was dat hij haar bij zijn thuiskomst in bed had aangetroffen.

Ze had kennelijk meer rust nodig gehad dan ze had beseft. Voordat Nicky hun volle aandacht zou opeisen, was dit misschien het juiste moment om met Alik te praten over zijn bezoekster. Blaire wilde haar identiteit het liefst geheim houden. Ze nam aan dat hij dat ook wilde, maar ze wilde wel graag weten wat hij zijn studenten en collega’s over haar vertelde, en wat zij tegen hen moest zeggen.

Alik was een gereserveerd mens met een grote behoefte aan privacy. Er waren nog steeds dingen uit het verleden die hij haar niet had verteld omdat ze te pijnlijk waren. Ze vreesde dat hij gedurende het afgelopen jaar nog geslotener was geworden.

Nog iets wat ze nooit meer zou kunnen goedmaken. De lijst met zonden die ze had begaan, werd almaar langer.

Ze gleed van het bed, trok haar schoenen aan en liep naar de keuken. De geur van vissoep en knoflookbrood vulde de camper. Op slag liep het water haar in de mond.

Alik was dol op vis. In hun verlovingstijd had hij altijd zalm of kreeft besteld als ze uit eten gingen in hun restaurantje aan de zee.

‘Alles is klaar. Neem plaats,’ zei hij op norse toon. ‘Dank je. Dit ziet er heerlijk uit.’

Ze moest wat paperassen van een stoel verwijderen voordat ze kon plaatsnemen. Bovenop het stapeltje lag een poster. Alik moest die onlangs hebben aangeschaft.

Op de poster stonden een cowboy en een man die duidelijk van de oostkust van de Verenigde Staten stamde. De man vroeg aan de cowboy: ‘Beste man, kun je mij vertellen waar je baas is?’ De cowboy staarde de man aan, spuwde zijn pruimtabak uit en zei: ‘Die ellendeling moet nog geboren worden!’

Onwillekeurig schoot ze in de lach. ‘Hoe kom je hier aan?’

Alik keek haar even aan voordat hij plaatsnam op de andere stoel. ‘Uit een oud station van de Pony Express in Laramie. Ik wilde hem ophangen, maar daar heb ik nog geen tijd voor gehad.’

‘Ben je in Wyoming geweest?’

Hij at zijn soep zonder verder iets te zeggen. Omdat hij duidelijk niet in de stemming was voor prietpraat, besloot ze hem naar de vrouw te vragen die aan de deur was geweest.

‘Er is een studente hier geweest. Ze liep gewoon naar binnen. Ik vroeg of ze een afspraak had, maar die had ze kennelijk niet. Ik had er geen idee van wat ik moest zeggen. Ze —’

‘Dat was Sandy. Ik heb al met haar gesproken. Ze neemt aan dat jij mijn nieuwe secretaresse bent. Dat zullen we maar zo laten.’

‘Maar wat zullen ze denken, als ik ‘s nacht de camper niet verlaat?’

Wat mij betreft, denken ze maar wat ze willen. Ze zullen toch wel gaan roddelen zodra ze onze zoon zien.’

Ze huiverde bij het horen van zijn ijzige toon. ‘Dat kan ik wel aan, maar ik wil liever niet dat ze mijn echte naam te weten komen.’

Er verscheen een diepe frons tussen zijn donkere wenkbrauwen. ‘Waarom niet?’

Ze moest snel nadenken. ‘Omdat iedereen zal denken dat ik een vrouw van losse zeden ben. Dat is voor jou misschien niet zo belangrijk, maar ik wil de goede naam van mijn ouders niet bezoedelen.’

Hij verslond nog een stuk knoflookbrood. ‘Dan moet je jezelf maar Ms. Hammond noemen.’

Zonder erbij na te denken, greep Blaire de reddingslijn die hij haar toewierp. ‘Dank je voor je begrip.’ Nu zal je familie er niet achter komen dat ik hier ben, dacht ze opgelucht.

‘Het maakt mij niet uit. Bovendien zal het over een paar maanden je wettelijke naam zijn, nietwaar? Je verloofde zal er vast geen bezwaar tegen hebben dat je hem vast leent voordat jullie elkaar het jawoord hebben gegeven,’ beet hij haar toe, al bleef zijn stem zacht.

‘Even iets anders. Heb je al foto’s gemaakt van Nicky?’

‘Ja, natuurlijk. Ik heb al zijn ontwikkelingsfases tot dusverre vastgelegd.’

‘Goed zo. Dominic wil graag weten hoe hij eruit ziet. Hij vroeg of ik hem een foto wilde sturen.’

Na een paar lepels van haar soep genomen te hebben, zei ze: ‘Hij klonk erg aardig aan de telefoon. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?’

Aliks blik gleed even over haar gezicht. ‘Dat is een lang verhaal. Zane wil de foto’s ook graag zien.’