Plotseling papa(74)

‘Verdorie, Dom, ik ben helemaal ondersteboven.’

‘Je mag er trots op zijn dat je een zoon hebt,’ mompelde Dominic binnensmonds. ‘Blaire mag je dan nog zo ellendig hebben behandeld, ze heeft wel het fatsoen gehad om je hiervan op de hoogte te brengen. Sommige vrouwen die ik heb gekend —’

‘Zeg maar niets meer.’

‘Wil ze weer bij je terugkomen?’

Alik klemde zijn kaken zo hard op elkaar dat hij ervan knarsetandde. ‘Nee, ze gaat over twee maanden trouwen, Mij vond ze te oud, dus ze zal nu wel een knul van haar eigen leeftijd hebben gevonden. Tjokvol hormonen, maar zonder een cent op zak. Ik vermoed dat ze hoopt op voldoende financiële steun van mij om samen met haar nieuwe liefde een comfortabel leventje te kunnen leiden.’

‘Houdt ze het nog steeds bij die smoes dat jij te oud voor haar bent?’ vroeg Dom vol medeleven.

‘Ja.’

De stilte die viel, was veelzeggend. Wil je weten wat ik denk?’

‘Ga je gang. Ik heb behoefte aan een verstandig advies. Mijn verstandelijke vermogens zijn het raam uitgevlogen op het moment dat ik haar aantrof in mijn camper.’ En ze had er mooier uitgezien dan ooit tevoren...

‘Ik geloof niets van die reden, die ze jou heeft gegeven. Dat heb ik nooit gedaan. Nu ze jou je zoon heeft getoond, ben ik er nog sterker van overtuigd dat er iets anders is geweest. Alik... als ze werkelijk niet langer verliefd op je is, dan zou het niet eens bij haar zijn opgekomen om naar je toe te komen en je te vertellen dat je vader bent geworden. Er moet hier iets anders aan de hand zijn.’

‘Tenzij ze op geld uit is!’ brieste Alik. ‘Het is natuurlijk mogelijk dat ze, ondanks het feit dat ze me haat, eropuit is ervoor te zorgen dat mijn zoon zijn erfenis niet misloopt. Als dat het geval is, heeft ze me nooit gekend. Je weet hoe ik daarover denk, na alles wat ik heb doorgemaakt met mijn familie.’

Dom begreep veel van Aliks verleden. ‘Ja, dat snap ik.’

‘Ze verscheen in mijn camper en verklaarde doodleuk dat ik mijn zoon af en toe kon bezoeken, maar dat Rick Hammond degene zou zijn, die hem zou grootbrengen.’

Dom zei iets in het Frans dat voor Alik geen vertaling behoefde.

‘Toen ze klaar was met dat speechje, waarop ze kennelijk weken had geoefend, heb ik haar verteld dat er alleen maar sprake zou kunnen zijn van een bezoekregeling als ze de komende maand met onze zoon bij me bleef wonen zodat ik hem zou kunnen leren kennen.’

‘Daar had ze zeker niet van terug?’

‘Dat kun je wel zeggen.’

‘En daarmee is ze akkoord gegaan?’

‘Ik heb haar geen keus gelaten. Als ze dat niet doet, zal ik volledige voogdijschap voor Nicky opeisen en zal zij hem nooit weer zien. Toen ging ze overstag.’

Alik kon zijn vriend bijna horen denken. ‘Dertig dagen moeten voldoende zijn om erachter te komen waarom ze een einde heeft gemaakt aan jullie verloving.’

‘Die reden doet er nu niet meer toe.’

‘Als jij het zegt, mon ami.’ Dom was altijd van mening geweest dat er een andere reden was geweest.

Dat gold ook voor Alik, maar kort daarvoor was hij tot de conclusie gekomen dat hij zichzelf slechts iets had wijsgemaakt. Hij had moeten vechten om zijn hoofd boven water te houden en niet volslagen gek te worden van verdriet. Als hij zich nu opnieuw door haar liet inpalmen, zou hij nooit los van haar raken.

‘Nicky is nu het belangrijkste. Ik zal natuurlijk alimentatie voor hem betalen, maar ik ben ook van plan een actieve rol in zijn opvoeding te spelen. Er zal geen sprake zijn van een erfenis. Als Blaire dat gaat beseffen, zal ze spijt hebben dat ze met haar kind onaangekondigd is teruggekomen in mijn leven.’

Hij schraapte zijn keel. ‘Hoe meer ik erover nadenk, des te overtuigder ben ik dat ze nooit aan de pil is geweest. Ik heb met haar geslapen voordat we trouwden, omdat zij mij daarom smeekte. Natuurlijk gebeurde het omdat we het allebei wilden, maar diep in mijn hart voelde ik in haar een onzekerheid, die me deed geloven dat ze die intimiteit nodig had voordat ik naar dat congres vertrok.’ Hij trok een gezicht.

‘Verdorie, Dom! Ik ben in de oudste val getrapt die er bestaat en ik heb het niet eens zien aankomen!’

‘Misschien, maar misschien ook niet.’

‘Het klopt allemaal als een bus,’ gromde Alik.

‘Je bedoelt zoals in mijn geval, toen ik dacht dat ik voor de gek was gehouden? Herinner jij je nog dat jij en Zane me aan boord van het jacht aantroffen in Nice, aan de vooravond van mijn huwelijk? Toen voelde ik me net zoals jij je nu voelt.’

Alik knipperde even met zijn ogen. ‘Dat zal ik niet snel vergeten.’

‘Ik ook niet. Toen ben ik Hannah bijna kwijtgeraakt.’

‘Maar mijn situatie is volslagen anders!’