Plotseling papa(166)

‘Maar je bent toch twee keer verloofd geweest.’

‘Lieveling... de bedoeling van een verloving is om uit te vinden of je wilt trouwen. In beide gevallen kwam ik tot de ontdekking dat het belangrijkste ontbrak. Toen ontmoette ik jou.’ Hij kuste haar lang en hard. Wat ik voor jou voelde, ging zo diep dat ik alles voor je gedaan zou hebben.’

‘Zoals mijn vader al zei... ik heb alles gedaan om bij jou te mogen horen.’

‘Zeg eens eerlijk... Zou je het anders hebben gewild?’ vroeg hij op heftige toon.

‘Nee, Zane. Liefde moet zo sterk zijn als twee mensen van plan zijn om hun hele leven bij elkaar te blijven. Maar ik kan je geen kinderen schenken. Een andere vrouw zou —’

‘Niet doen.’ Hij legde haar het zwijgen op met zijn mond. ‘Ik mag dan Johnny’s biologische vader niet zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat ik iets anders zou voelen voor een kind dat ik zelf heb verwekt. Dominic vertelde Alik en mij hoe hij opziet tegen Hannahs bevalling. Diep in mijn hart voelde ik me opgelucht dat ik niet bang hoefde te zijn dat jij zo’n bezoeking moet meemaken. Het was al erg genoeg dat we moesten afwachten of Johnny het wel zou halen. Maar ik zou door een hel gaan als ik moest vrezen voor jouw leven. Het allerliefst wil ik nog een tweede kindje adopteren dat al zijn entree in deze wereld heeft gemaakt... zonder dat daarbij jouw leven op het spel heeft gestaan.’

Uit de heftigheid van zijn toon, de manier waarop hij haar tegen zich aan hield geklemd, kon ze opmaken dat hij meende wat hij zei.

‘Waar heb ik het aan verdiend dat ik jou heb gevonden!’ riep ze uit.

‘Die vraag heb ik me ook steeds gesteld, vanaf het moment dat deze mooie, dappere vrouw het voor me opnam toen de politie mij als verdachte beschouwde. Toen wist ik dat ik jou moest hebben, omdat anders het leven voor mij nooit meer enige betekenis zou hebben.’

Ze drukte haar gezicht in zijn hals. ‘Ik heb mezelf die avond verraden.’

‘Laten we maar zeggen dat ik werd gesterkt in mijn besluit om met je te trouwen. En het maakte me niet meer uit wat ik daarvoor moest doen.’

‘Ik weet niet of je het hebt gemerkt, maar ik heb alles opzij gezet om met jou naar Reno te kunnen vliegen.’

‘Dacht je dat ik die dag ooit zal vergeten?’ vroeg hij met hese stem.

‘Nee.’ Ze drukte een hongerige kus op zijn lippen. ‘Maar we hadden zoveel haast dat we een heleboel men sen, die van ons houden, een bruiloft door de neus hebben geboord. Jouw ouders, bijvoorbeeld.’

Hij zuchtte diep. Wat is er met mijn ouders?’

‘Voordat we je vrienden uitnodigden om de kerstdagen bij ons door te brengen, vertrouwde Blaire me toe dat Hannah en zij zich zorgden maakten over hoe ze hun echtgenoten de feestdagen moesten door helpen zonder al te veel pijn en verdriet. Ze vertelde me dat zowel Alik als Dominic vervreemd waren van hun ouders.’

‘Heeft ze je dat echt verteld?’

‘Ja, vrouwen hebben de neiging om de man van wie ze houden, zo gelukkig mogelijk te maken. Ik... Ik denk niet dat jij helemaal gelukkig bent, Zane. Hoe zou je dat kunnen zijn terwijl je familie niet op de hoogte is van Johnny en mij?’

Ze kuste zijn hand die tegen haar wang lag. ‘Ik vond het afschuwelijk dat je ouders je niet eens belden tijdens de feestdagen. Maar toen vroeg ik me af of zij niet juist wachtten tot jij een gebaar zou maken. Zou het mogelijk zijn dat ze spijt hebben dat ze jou al die jaren op een afstand hebben gehouden, maar dat hun trots hen ervan weerhoudt om weer contact op te nemen?’

Zane zweeg zo lang, dat ze bang werd dat ze een fatale fout had gemaakt. Maar nu ze het onderwerp had aangesneden, wilde ze het ook afmaken.

‘Ondanks alles hebben ze jou grootgebracht en ben je een fantastisch mens geworden. Je kunt mij niet wijsmaken dat je niet wilt dat ze weten dat je getrouwd bent en een zoon hebt. Lieveling? Als we hen nu eens vragen of ze aanwezig willen zijn als Johnny wordt gedoopt?’

Hij speelde met haar zijdezachte haren. ‘Ze zullen niet komen.’

‘Misschien niet, maar mag ik hen toch uitnodigen?’

‘Als de rechter de komende week Johnny aan ons toewijst, ben ik bereid om dat te bespreken.’

Haar hart racete. Hij had geen nee gezegd.

‘En nu hebben we genoeg gepraat,’ zei hij zacht. ‘Je wilt niet weten hoe moeilijk ik het heb gehad toen je avond aan avond in die kamer verdween en ik wist dat we slechts gescheiden werd door een flinterdun wandje. Ik waarschuw je... niets zal ons ooit meer scheiden. Ik houd van je, Meg. Weet je dan niet dat ik al een heel leven op je wacht? Kom bij me... Laat me van je houden,’ fluisterde hij op dringende toon.





Toen Johnny niet huilde om zijn voeding van vijf uur, vroeg Meg zich af of het jongetje had geweten dat deze nacht anders was dan alle voorafgaande.