Plotseling papa(165)

‘Gefeliciteerd. Jullie zijn nu de trotse ouders van een klein mannetje, dat van geluk mag spreken. Als de rechter zijn hamer laat neerdalen op zijn bureau, is hij van jullie, zolang jullie leven.’





Hoofdstuk 10





Meg was zo gelukkig dat ze niet tot spreken in staat was. Terwijl zij haar snikken trachtte te smoren, had Zane gelukkig nog zoveel zelfcontrole dat hij de advocaat kon bedanken. ‘We zullen altijd bij u in de schuld staan. Mr. Wiseman. Ik zal u morgenochtend onmiddellijk een cheque sturen.’



‘Dat is helemaal niet nodig. Dominic heeft me in de loop der jaren veel werk toegespeeld. Het is prettig om zo af en toe iets terug te kunnen doen. Vooral als het gaat om iets wat zo belangrijk was als jullie zoontje.’

‘Mijn vrouw en ik staan erop. Iemand met minder expertise dan u zou er nooit in geslaagd zijn om dit voor elkaar te krijgen. Dankzij u leven wij weer.’ Zanes stem klonk ook verstikt van emotie.

‘Dat is waar!’ riep Meg uit. ‘Dank u uit het diepst van ons hart, Mr. Wiseman.’

‘Niets te danken. Tot ziens.’

Zodra ze de klik hoorde, rende ze naar de hal. Zane kwam zijn slaapkamer uit. Zijn knappe gezicht straalde van blijdschap. Hij zag er opeens jaren jonger uit. Ze hield zoveel van hem...

‘Zane...’ Haar stem haperde.

‘Hij is van ons!’

Ze vlogen elkaar in de armen. Hij tilde haar van de vloer en zwaaide haar in het rond. Nog nooit had ze iemand zo blij en ongeremd horen lachen.

‘En nu ik je hebt waar ik je hebben wilde, Mrs. Broderick,’ zei hij, nog steeds lachend, ‘wil ik ook de woorden horen.’

Het blauwe vuur in zijn ogen zorgde ervoor dat haar hart op hol sloeg. Als ze zich vergiste...

‘Welke woorden, lieveling?’

‘Dat is een goede start. Niet ophouden nu.’

‘Je bedoelt... ik houd van jou?’ Haar stem trilde.

Met een tevreden kreun zette hij haar op de vloer.

‘Weet je dan niet dat ik al van je houd sinds die avond dat je Johnny het ziekenhuis binnen droeg? Het kwam als een donderslag bij heldere hemel... op dat moment wist ik dat jij de man voor mij was,’ fluisterde ze, naar adem happend omdat hij was begonnen haar te kussen. ‘Het is gênant om te moeten bekennen, maar ik zou alles hebben gedaan om je vrouw te worden.’

‘Doorgaan,’ beval hij terwijl hij haar naar zijn slaapkamer droeg.

Nadat hij haar op het bed had neergelegd en naast haar was gaan liggen, omvatte ze teder zijn gezicht. ‘Toen ik wakker werd na mijn operatie, heb ik tegen de dokter gezegd dat ik liever had willen sterven. Hij zei dat ik op een dag dankbaar zou zijn dat het niet was gebeurd. Dat ben ik nu, Zane.’ Ze bedekte zijn gezicht met kussen en vond toen opnieuw zijn mond. ‘Je kent dat gezegde dat beweert dat, als er ergens een deur wordt gesloten, er weer een andere opengaat?’

Hij knikte en staarde diep in haar ogen.

‘Iemand heeft dat verkeerd opgesteld. Er gaat een heel nieuw universum voor je open. Dat gebeurde voor mij toen jij mijn leven binnen stormde. Ik ben zo verliefd op je dat ik er bang van word.’

Zijn gezicht werd ernstig. ‘Binnen vijf minuten nadat ik die zaal betrad met Johnny wist ik dat jij en hij mijn hele leven waren geworden. Maar die avond dat ik op je telefoontje zat te wachten, dat niet kwam, ben ik door een hel gegaan. Toen besefte ik dat ik, Johnny of geen Johnny, verliefd op jou was en dat ik met je wilde trouwen. Maar ik was hebberig en wilde hem ook.’

‘O Zane, ik kan gewoon niet geloven dat je ook van mij houdt.’ Ze sloeg haar armen om zijn hals en klampte zich aan hem vast.

‘Hoe heb je daaraan kunnen twijfelen? Er was maar één probleem. We kenden elkaar nog maar een week. Ik was bang dat ik je de stuipen op het lijf zou jagen als ik je had verteld dat ik van je hield. Dat risico kon ik niet nemen. Dus heb ik Johnny gebruikt. Schaamteloos, mag ik er wel aan toevoegen.’

‘Ik ook,’ fluisterde ze. ‘Mijn ouders waren zo van streek toen ik hen vertelde dat ik me je getrouwd was. Maar zodra ik hen vertelde dat ik van je hield, zagen ze in dat ik niet van gedachten zou veranderen. Het duurde ook niet lang eer ze begrepen waarom ik voor je was gevallen. Ze zijn helemaal weg van jou. Dat is iedereen. Ik was in de zevende hemel toen Johnny het ziekenhuis mocht verlaten en ik je uit de buurt kon krijgen van al die verpleegsters. Vooral van Julie.’

Zijn gegrinnik wond haar op. Wil je weten wat ik het liefst had willen doen toen ik die middag thuiskwam en Jonah Ryder naast jou zat op de bank?’

Ze kuste de zijkant van zijn kaak. ‘Ik heb je al eerder verteld dat er nooit iets tussen ons is geweest.’

‘Ik kan je verzekeren dat het toen heel anders leek. Die middag heb ik pas begrepen wat jaloezie eigenlijk is. Daardoor realiseerde ik me dat ik nog nooit eerder echt van iemand had gehouden.’