Onbekend(8)

Shaw draaide zich om en begon snel terug te lopen naar zijn auto. Als ze te voet waren, was hij in het voordeel. Tijdens het lopen voelde hij zijn mobiele telefoon trillen. Hij haalde het toestel uit zijn zak en keek op het scherm. Het was Bridges, maar hij negeerde de oproep. Hij wilde het zo lang mogelijk uitstellen met de man te praten, bij voorkeur tot hij iets te melden had. Bridges zou er net zo min als hij blij mee zijn dat Stone en Ellison nog steeds rondliepen.

Zijn woede dreigde naar de oppervlakte te komen en hij fronste. Het feit dat hij er nog niet in was geslaagd die twee uit de weg te ruimen, deed hem er slordig en onbekwaam uitzien, en dat was zijn eer te na. Hij was goed in zijn werk, plande altijd alles tot in de puntjes, maar deze klus was al vanaf het begin verkeerd gelopen. Het was de bedoeling geweest dat hij een exemplaar van het boek van Talmadge zou bemachtigen voor het naar de uitgever ging, zodat Bridges kon bepalen of actie noodzakelijk was. Het uitschakelen van Talmadge was een laatste redmiddel geweest, iets wat vermeden zou moeten worden indien mogelijk, omdat het argwaan wekte.

Hij had iemand ingehuurd om in te breken in de computer van Talmadge, maar toen was gebleken dat de man zijn boek op een laptop had getypt die niet in verbinding stond met het internet. Of Talmadge dat had gedaan om niet afgeleid te worden of omdat hij er rekening mee had gehouden dat zijn computer gehackt zou worden, maakte niet echt uit. Het gevolg was geweest dat hij zich toegang had moeten verschaffen tot de laptop. Helaas was Talmadge eerder thuisgekomen dan verwacht. Het was onmogelijk geweest het huis ongezien te verlaten, dus had hij de man moeten doden. Nadat hij het boek op een geheugenstick had gezet, had hij het huis in brand gestoken om de moord te camoufleren en het werk van Talmadge te vernietigen.

Shaw had geen spijt van zijn handelingen. Het was onvermijdelijk geweest. Waar hij wel spijt van had, was van de timing. Als hij de tijd had gehad zich voor te bereiden, had hij Stone opgespoord voor hij tot actie overging en waren Talmadge, Ellison en Stone alle drie op dezelfde avond gestorven, zodat alles in een keer netjes afgehandeld was. Uit e-mailverkeer had hij kunnen opmaken dat de uitgever niet wist wat er in het boek stond. Talmadge had geen uitgebreid sociaal leven en zijn telefoonrekening van de afgelopen twee jaar liet zien dat hij alleen lange gesprekken had gevoerd met Stone en Ellison. Als hij tegen iemand had verteld wat er in het boek stond, dan was dat tegen hen. Zij waren de enige twee mogelijke losse eindjes.

Eindelijk had hij zijn auto bereikt en hij stapte in. Het was echt storend dat hij er niet in was geslaagd Ellison omver te rijden, dacht hij opnieuw. Het had zo weinig gescheeld. Op zich had hij haar ook neer kunnen schieten, omdat dat in een buurt als deze toch niet al te veel opzien zou baren, maar het was beter als haar dood op een ongeluk leek. Te veel mensen wisten dat Hal Talmadge bezig was geweest met een biografie over Bridges. Het zou sowieso al verdacht zijn als Talmadge en zijn enige familielid binnen twee dagen na elkaar doodgingen, maar helemaal als de dood van zijn nicht leek op een moordaanslag. Dan zouden de mensen zich misschien gaan afvragen of Talmadge iets op het spoor was gekomen over de senator en waarschijnlijk proberen om zijn boek te reconstrueren. Dat was precies wat er niet mocht gebeuren. Nee, Ellisons dood en die van Stone moesten er net zoals die van Talmadge uitzien als een noodlottig ongeval. Hun uren waren geteld, en dat ze nu ontsnapt waren deed daar niets aan af.

Hij stak de sleutel in het contactslot, maar in plaats van de motor te starten, dacht hij nog even na over wat hij nu het beste kon doen. Rondrijden in de hoop ze te vinden was waarschijnlijk tijdverspilling. Hij had een beter plan nodig. Hij had Ellison gevonden door ervan uit te gaan dat ze Stone zou gaan zoeken. Het was het handigst om te proberen erachter te komen wat ze nu gingen doen. Als Audrey Ellison een exemplaar van het boek had of wist wat er in stond, was ze naar de pers gegaan in plaats van naar Stone. Dat ze dat niet had gedaan, zei genoeg. Wat Stone betreft, hij moest aannemen dat die ook niet op de hoogte was van de inhoud van het boek. Als dat wel zo was, was het toch te laat om nog iets te doen. Ervan uitgaande dat Ellison en Stone niets wisten, zouden ze waarschijnlijk proberen uit te zoeken wat Talmadge had ontdekt. Om daarachter te komen, moesten ze het onderzoek van Talmadge overdoen, wat betekende dat hij in het voordeel was.

Langzaam glimlachend haalde hij de geheugenstick met het boek van Talmadge erop uit zijn zak. Na wat huiswerk wist hij waar ze heen gingen nog voor zij het wisten.

Gabe Franklin woonde in een herenhuis van drie verdiepingen in Cleveland Park. Jason parkeerde in de schaduw van een stel bomen, uit de buurt van de straatverlichting.

Gedurende de rit hierheen was het avond geworden en de auto stond nu zo veel mogelijk in het donker. Audrey betwijfelde of er iemand uitkeek naar de auto. Jason had niet gezegd op wiens naam het voertuig stond, maar ze wist dat het niet zijn naam was. Toch vermoedde ze dat het verstandig van hem was de auto zo onopvallend mogelijk neer te zetten.