Onbekend(10)

'Zou hij naar Yale gaan?' vroeg Audrey.

'Dat was de bedoeling, ja. In de herfst arriveerde hij echter niet op de campus met de rest van onze klas die naar Yale ging. Later begreep ik dat hij bij nader inzien had besloten een jaar door Europa te reizen. Toen hij terugkwam, ging hij naar de universiteit van Virginia. Het werd al snel duidelijk dat het jaar dat hij weg was hem veel goed had gedaan. Ik hoorde dat hij veel geconcentreerder en gedrevener was en veel van de kwaliteiten liet zien die hem hebben gebracht waar hij vandaag is.'

Toen Franklin dat zei, herinnerde Audrey zich dat ze dat al eens eerder had gehoord. Richard Bridges had een keer zelf in een interview verteld dat hij vroeger nogal doelloos was geweest, totdat hij voor een jaar naar het buitenland was vertrokken. Door wat van de wereld te gaan zien, had hij ingezien wat voor rol hij daarin wilde spelen. Hij had beseft dat hij graag een verschil wilde maken, en dat was het begin geweest van zijn politieke aspiraties. Het was een mooi verhaal. Een jongeman die zichzelf vond en zijn leven veranderde. Ze had er nooit bij stilgestaan, maar nu ze dat wel deed, vroeg ze zich af of er meer achter zat. 'Herinnert u zich of Bridges de wens had te reizen of naar het buitenland te gaan toen u hem kende?'

In plaats van antwoord te geven, glimlachte Franklin flauwtjes en nam een slokje van zijn drankje.

'Wat is er?' vroeg Stone.

'Talmadge vroeg me hetzelfde,' zei Franklin. Hij keek naar Audrey. 'Het is duidelijk dat jullie familie zijn, maar het antwoord is nee. Voor zover ik weet, had hij het altijd alleen maar over dat stadje in Virginia waar hij vandaan kwam. Hij was dol op het buitenleven en de paarden op de boerderij. Ik geloof dat hij daar al zijn zomers doorbracht. Hij staat overigens nog steeds bekend om zijn liefde voor paarden.'

Audrey was niet verbaasd te horen hoezeer Bridges van zijn geboorteplaats hield, aangezien hij ervoor had gekozen zijn presidentiële campagne vanaf die plek te starten.

'Weet je nog of hij ook in Barrett's Mill was in de zomer nadat jullie van kostschool afkwamen?' vroeg Jason.

'Volgens mij wel, ja.'

Dus Bridges had de zomer voor hij naar Yale zou gaan, doorgebracht in zijn geliefde geboortestad, maar aan het eind van de zomer was hij ineens naar Europa vertrokken in plaats van te gaan studeren. Na terugkeer had hij voor een andere universiteit gekozen. Audrey vroeg zich af hoe dat allemaal zo was gekomen en waarom.

'Is er nog iets anders wat je tegen Hal hebt gezegd waarover we nog niet hebben gesproken?' vroeg Jason.

Franklin aarzelde. 'Er is nog wel iets, maar dat heb ik tegen hem gezegd onder de voorwaarde dat hij niet zou onthullen dat ik zijn bron was.'

Jason knikte. 'Wij kunnen je hetzelfde beloven.'

Franklin keek Jason een hele tijd aan, alsof hij afwoog in hoeverre hij hem kon vertrouwen. Uiteindelijk zuchtte hij en schraapte zijn keel om verder te praten.

Audrey moest de neiging weerstaan naar voren te leunen van opwinding.

'Het was een klein incident eigenlijk, en eerlijk gezegd zegt het meer over Dick Bridges dan over Rich. Hoe dan ook, de meest levendige herinnering die ik heb aan vader en zoon Bridges, heeft betrekking op een weekend op kostschool dat de ouders op bezoek mochten komen. De meeste leerlingen hadden wel iets waarmee ze konden pronken. Je weet wel prijzen die ze hadden gewonnen, dingen die ze hadden bereikt. Rich niet. Zoals ik al zei, hij blonk nergens echt in uit op school. Tijdens het betreffende weekend ving ik toevallig een gesprek op tussen Rich en zijn vader. Dick Bridges had Rich apart genomen op een afgelegen plek en stond zo'n beetje tegen hem te schreeuwen dat hij zijn naam geen eer aandeed en dat hij een verantwoordelijkheid had naar zichzelf en naar zijn familie.'

Franklin haalde zijn schouders op. 'Het was zo ongeveer het verhaal wat de meesten van ons vanaf jonge leeftijd te horen hadden gekregen, maar Rich begon terug te schreeuwen. Hij zei dat zijn naam hem niets kon schelen, dat hij Dick niet was en ook nooit zou zijn, niet eens wilde zijn, dat soort dingen. Pas toen Dick hem plotseling in zijn gezicht sloeg, stopte hij. Dick werd heel rustig en zei op ijskoude toon dat het hem niets kon schelen wat Rich wilde. Hij was zijn zoon en moest doen wat Dick zei.

'Ik ben niet gebleven om de rest te horen. Ik ben nooit dol geweest op ongemakkelijke scènes, en ik had al meer dan genoeg gehoord. Dick Bridges zat zijn zoon altijd flink op de huid, dat is geen geheim, maar het is allemaal goedgekomen. Al dat pushen heeft zijn vruchten afgeworpen. Naar alle waarschijnlijkheid wordt Rich Bridges onze volgende president.'

Het was inderdaad geen geheim hoe ambitieus Dick Bridges was, dacht Audrey, noch wat het succes van zijn zoon voor hem betekend had. Hij was er zelf nooit in geslaagd zijn droom om president te worden te verwezenlijken, en nu leek Rich die ambitie te gaan vervullen. De belangrijkste reden dat Dicks carrière zich niet verder had ontwikkeld, was dat hij gewoon niet iemand was die veel sympathie opwekte. Hij had niet het natuurlijke charisma van zijn zoon, maar leek koud en arrogant. Zelfs als hij vriendelijk deed, kwam dat geforceerd en onecht over. Hij leek gewoon geen aardige man.