Moord op afspraak(90)

‘Zorgt mevrouw Hughes voor dit huis?’

‘Nee. Ze weet niet eens dat het bestaat.’ Hij liep het vertrek door en zette de geluidsinstallatie aan.

Uit de luidsprekers aan de muur klonken de begintonen van ‘Till There Was You’. ‘Kom hier, Darcy.’ Hij schonk sherry in een glas en gaf het aan haar. ‘Dit smaakt heerlijk op een koude avond, nietwaar?’

Hij keek haar aan met een warme glimlach. Wat was er mis? Waarom voelde ze plotseling iets anders in hem? Zijn stem klonk een beetje brabbelend, bijna alsof hij gedronken had. Zijn ogen... Dat was het. Er was iets met zijn ogen.

Haar instinct zei haar naar de deur te rennen, maar dat was bespottelijk. Ze zocht koortsachtig naar iets om te zeggen. Haar ogen bleven op de trap rusten. ‘Hoeveel kamers heb je boven?’ De vraag klonk haar zelf bruusk in de oren.

Hij scheen het niet te merken. ‘Alleen een kleine slaapkamer en een badkamer. Dit is nog zo’n echt ouderwets plattelandshuisje.’

De glimlach was er nog steeds, maar zijn ogen veranderden. De pupillen werden groter. Waar waren zijn computer en printer en boeken en alle gebruikelijke attributen van een schrijver? Darcy voelde zweetdruppels op haar voorhoofd komen. Wat mankeerde haar toch? Was ze gek geworden om te denken... wát? Het waren gewoon zenuwen. Dit was Michael!

Hij ging met zijn sherry op de grote stoel tegenover de bank zitten en strekte zijn benen. Zijn ogen lieten haar gezicht geen moment los.

‘Mag ik even rondkijken?’ Ze liep doelloos door de kamer, terwijl ze af en toe bleef staan als om een van de schaarse snuisterijen te bekijken. Ze streek met haar hand over het barblad dat het keukengedeelte afscheidde van de rest van het vertrek. ‘Wat een prachtige kasten.’

‘Ik heb ze laten maken, maar ze zelf gemonteerd.’

‘Goh, wat knap!’

Zijn stem was vriendelijk, maar er klonk nu ook een harde ondertoon in. ‘Ik heb je verteld dat mijn vader zich zelf heeft opgewerkt. Hij vond dat ik alles moest kunnen aanpakken.’

‘Hij heeft het je goed bijgebracht.’ Er was geen reden om hier nog langer te blijven staan. Ze draaide zich om, liep naar de bank en trapte op iets hards dat verborgen lag in de hoge polen van het tapijt in de zithoek. Darcy schonk er geen aandacht aan en ging vlug zitten. Haar knieën trilden zo hevig, dat ze het gevoel had alsof ze het zouden begeven. Wat was er aan de hand? Waarom was ze zo bang?

Dit was Michael. Vriendelijke, attente Michael. Ze wilde nu niet aan Erin denken, maar Erins gezicht drong zich in gedachten aan haar op. Ze nam vlug een slok van haar sherry om de droogte in haar mond te verdrijven.

De muziek zweeg. Michael keek geërgerd, stond op en liep naar de stereo. Hij pakte een stapeltje cassettes van de plank erboven en bekeek ze. ‘Ik had niet in de gaten dat dat bandje al bijna afgelopen was.’

Het was alsof hij tegen zichzelf sprak. Darcy greep de steel van haar glas stevig vast. Haar handen trilden, zodat er een beetje sherry op de vloer druppelde. Ze pakte het papieren servetje en begon het te betten.

Op het moment dat ze zich wilde oprichten, zag ze dat er inderdaad iets tussen de polen van het tapijt lag. Iets dat glinsterde in het schijnsel van de lamp naast de bank. Dáár had ze natuurlijk op getrapt. Het was waarschijnlijk een knoop. Ze stak haar hand ernaar uit. De toppen van haar duim en wijsvinger verdwenen tussen de hoge polen en vonden het. Het was geen knoop, maar een ring. Darcy raapte hem op en staarde er ongelovig naar.

Een gouden E op een onyx ondergrond in een ovale zetting. Erins ring.

Erin was in dit huis geweest. Erin had gereageerd op contactadvertenties van Michael Nash.

Hevige ontzetting nam bezit van haar. Michael had gelogen toen hij had beweerd dat hij Erin maar één keer had ontmoet voor een drankje in het Pierre Hotel.

De stereo begon plotseling te schetteren. ‘Sorry,’ zei Michael. Hij stond nog steeds met zijn rug naar haar toe. ‘Change Partners and Dance’... wissel van partner en dans. Hij neuriede de begintonen mee met het orkest, zette het geluid zachter en keerde zich naar haar toe.

Help me, bad Darcy. Help me. Hij mocht de ring niet zien. Hij staarde haar aan. Ze sloeg haar handen in elkaar en wist de ring aan haar vinger te schuiven terwijl Michael met gestrekte armen op haar afkwam.

‘We hebben nog nooit samen gedanst, Darcy. Ik kan het goed en ik weet dat jij er ook goed in bent.’

Erins lichaam was gevonden met een dansschoen aan haar voet. Had ze met hem gedanst, hier in deze kamer? Was ze in deze kamer gestorven?

Darcy leunde op de bank achterover. ‘Ik had niet verwacht dat je dansen leuk zou vinden, Michael. Toen ik over de cursus vertelde die ik met Nona en Erin volgde, vond ik je niet erg geïnteresseerd.’