Maxime(123)

In zijn kamer aangeland stak Monty meteen van wal. 'Lewis Oxford heeft zojuist gebeld. Zijn stem klonk normaal, maar volgens mij is hij gek geworden. Hij vertelde me dat AmbervilIe Publications S&K opheft. Iedereen hier is met ingang van vandaag ontslagen. Hij had Meredith/Burda al gebeld om ze te waarschuwen dat Amberville niet meer van plan is het drukken van het septembernummer te betalen. Ze bellen al onze leveranciers om hun te zeggen dat ze ons geen cent krediet meer mogen verlenen. Hij handelt in opdracht van Cutter Amberville, die op zijn beurt in opdracht van je moeder handelt.' 'Dat zou ze nooit doen. Hij moet zich vergissen,' zei Maxi, verdoofd door de schok.

'Wanneer heb je haar voor het laatst gesproken?' 'Vorige week, toen Justin vrijkwam, en onze verstandhouding was beter dan hij in jaren was geweest. Hoor eens, Monty, dit is vast weer zo'n truc van Cutter. Hij zal wel weer een nieuwe tactiek proberen, maar ik begrijp niet waarom. Ik ga met mijn moeder praten. Doe nog niets aan deze absurditeit, dan ga ik nu eerst naar haar toe - 's morgens is ze altijd thuis. En zet een slot op je mond.'

'Natuurlijk. Maar ik zit over de drukker in. Als we onze tijd op de persen verspelen, als ze voor volgende week al een ander in onze plaats hebben, krijgen we het nummer er nooit op tijd uit, zelfs niet als je deze kwestie opgelost krijgt. Drukkers verkopen hun tijd maanden van tevoren.'

'Bel Mike Muller, de directeur van Burda, en zeg hem dat ik persoonlijk garant sta voor de betaling. Ik, Maxime Amberville.'

'Komt in orde,' zei Monty met een gezicht of hij nog meer wilde vragen, maar Maxi vloog zijn kamer uit en rende naar beneden, waar Elie op haar wachtte.

Ze stormde binnen bij Lily, die juist met haar kok het menu voor een diner opstelde.

'Moeder, we moeten onmiddellijk met elkaar praten.' 'Maxime, ik heb het hele weekend geprobeerd je te bereiken. We gaan straks wel verder met dat menu, Jean-Philippe. Waar was je, Maxime? Ik wilde je dringend spreken.' 'Uit,' antwoordde Maxi werktuiglijk. 'Moeder, Lewis Oxford heeft zojuist gebeld met de mededeling dat we geen krediet meer hebben en dat S&K is opgeheven.' 'O heden, heden, dit is nu precies wat ik had willen voorkomen!

Die stomme Oxford! Ik heb nog zo tegen Cutter gezegd dat ik eerst met Toby, Justin en jou wilde spreken, met alle drie tegelijk, maar Oxford heeft me niet gebeld om te vragen of die bespreking inmiddels heeft plaatsgevonden.' 'Wat betekent dat "eerst"? Waarom wil je met ons drieën praten? Wat heeft dat met S&K te maken?' 'Maxime, schreeuw niet zo. O heden, ik had dit rustig willen afhandelen. Nu is alles bedorven,' jammerde Lily ontsteld. 'Moeder, hou me niet zo in spanning. Waar heb je het in vredesnaam over?'

'Ik kan me voorstellen dat je van streek bent, lieverd, nu je het op die manier moest horen. Ik had het jullie alle drie tegelijkertijd willen vertellen.' Ze zweeg even en vervolgde toen kordaat: 'Ik heb besloten Amberville Publications aan de United Broadcasting Company te verkopen. Nu kom je het wel op een rare manier aan de weet.'

'Moeder! Het kan me geen bliksem schelen op welke manier ik het aan de weet kom! Hoe kun je het bedrijf verkopen? Ik... ik begrijp er niets van. Ons bedrijf verkopen? Vaders bedrijf verkopen? Amberville verkopen? Maar dat is... dat is - dat mag je niet doen - dat is ongehoord.' Maxi ging tegenover haar moeder zitten; haar benen weigerden haar nog langer te dragen en de moed zonk haar in de schoenen bij het zien van de eigenzinnige uitdrukking op Lily's gezicht, die duidelijk te kennen gaf dat haar besluit onwrikbaar vaststond en dat ze alleen de manier waarop ze het moest vertellen onaangenaam vond. 'Maxime, luister naar me en zeg niet meteen alles wat je voor de mond komt. Het is helemaal niet ongehoord. Het is verstandig. Nu je vader gestorven is, is het bedrijf zijn stichter kwijt. Het is op gang gehouden door zijn stuwkracht, maar die gaat op den duur verloren, ubc wil het bedrijf kopen en volgens Cutter zal de prijs over drie maanden, als de verkoop zal plaatsvinden, ongeveer een miljard dollar bedragen. Dit is een kans die misschien nooit meer voorkomt en ik moet hem grijpen, Maxime. Toby en Justin en jij zullen elk ongeveer honderd miljoen dollar krijgen. Jullie kunt je tien procent nooit te gelde maken, tenzij ik verkoop, maar dat is niet de enige reden dat ik het doe.' 'Moeder...' 'Nee, wacht even, Maxime, laat me uitspreken. Ik kan geen tijdschriftenuitgeverij leiden. Cutter wil die verantwoordelijkheid niet en dat kan ik hem niet kwalijk nemen, Toby heeft zijn eigen leven, Justin heeft het zijne, en jij, jij mag dan veel plezier hebben in je poging een tijdschrift uit te geven, uit alles blijkt dat je niet geschikt bent om een grote onderneming te leiden. Als ik de zaak ooit wil verkopen, moet ik het nu doen, niet later. Ik weet dat S&K het heel aardig doet, maar je kunt niet ontkennen dat het blad de firma kapitalen kost. Cutter heeft me, na lang aandringen, verteld hoeveel er elke maand bij moet en daar ben ik erg van geschrokken. Dit is een te kostbaar tijdverdrijf, Maxime, zelfs voor jou, en als de uitgave van S&K niet wordt gestaakt, koopt ubc Amberville op basis van wat Cutter een ongezonde balans noemt.' 'Dus Oxford belde inderdaad in opdracht van jou?' 'Ja, natuurlijk, maar het lag in mijn bedoeling jullie alles te vertellen voor je het van hem te horen kreeg. Buiten de familie mag niemand iets van de verkoop weten voor de transactie een feit is. Ik vind het heel naar dat het zo'n schok voor je was. Had ik je maar in het weekend kunnen bereiken...' 'Ik was uit,' herhaalde Maxi. 'Moeder, begrijp je nu echt niet dat een tijdschrift, ook al is het nog zo'n succes in het begin, altijd met verlies werkt, tot het genoeg inkomsten uit advertenties heeft? Ik heb de advertentieruimte tot nu toe zowat weggegeven, om het blad van de grond te krijgen. Het drukken alleen al kost meer dan waarvoor ik het blad in de winkels kan verkopen.'