Lokroep(49)

‘Op het moment dat Persephone werd ontvoerd, waren ze druk bezig met flirten, zingen en dansen,’ antwoordde Thea. ‘Dat zou hun vloek worden.’

‘Demeter gaf hun de zangstem van vogels, een hypnotiserend geluid waaraan niemand kon ontkomen,’ zei Penn. ‘Alle mannen werden erdoor betoverd en moesten hen volgen.’

‘Maar Demeter veranderde hen ook voor een deel in vissen, waardoor ze altijd vlak bij het water moesten zijn. Schippers die werden gelokt door hun zangstem, sloegen met hun schepen tegen de rotsen te pletter en stierven een jammerlijke dood.’

‘Maar dat is nog niet het ergste,’ zei Thea met een spottende glimlach. ‘Alle mannen werden dan wel verliefd op hun stem en hun bekoorlijke uiterlijk, maar meer zat er niet in. Niemand leerde de meisjes ooit echt kennen. Niemand zou ooit echt van hen kunnen houden. En de muzen zelf waren evenmin in staat tot oprechte liefde.’





15



Vergeet me niet

Penn en Thea lieten even een stilte vallen, zodat Gemma het hele verhaal op zich kon laten inwerken.

‘Dus jullie zijn die drie zussen?’ vroeg Gemma. Ze wees hen een voor een aan. ‘Peisinoe, Thelxiepeia en Aglaope.’

‘Niet helemaal,’ zei Penn. ‘Ik was ooit inderdaad Peisinoe en Thea was Thelxiepeia. Maar Lexi is de vervangster van Ligeia, die jaren geleden is overleden.’

‘Wacht eens even. Waarom moest Lexi de plaats van Ligeia innemen?’ vroeg Gemma. ‘En waar is jullie vierde zus, Aglaope?’

‘Dat hoorde ook bij Demeters vloek,’ antwoordde Thea. ‘Omdat we elkaar belangrijker vonden dan haar dochter, zijn we voor altijd tot elkaar veroordeeld. We moeten altijd met z’n vieren zijn. We kunnen niet alleen weggaan of langer dan een paar weken uit elkaar zijn.’

‘Als een van ons vertrekt, gaat ze dood. Dan moeten we vervanging zoeken,’ legde Penn uit. ‘Voordat het weer volle maan is, moeten we iemand gevonden hebben.’

‘Dus ik moet Aglaope vervangen?’ Gemma slikte moeizaam terwijl het besef tot haar doordrong. ‘En als ik dat nou niet wil?’

‘Je hebt geen keus,’ zei Penn onverbiddelijk. ‘Trouwens, je bent al een sirene. Als je probeert te vluchten, ga je dood en moeten we weer vervanging voor jou zoeken.’

‘Hoe kan dat?’ vroeg Gemma. ‘Hoe ben ik een sirene geworden? Door wat er in die fles zat?’

‘Ja. Dat was een bepaald... mengseltje,’ zei Penn, haar woorden zorgvuldig kiezend.

‘Wat zat er dan in?’

‘Maak je daar nou maar niet druk om,’ probeerde Penn haar gerust te stellen. ‘Je zou het nu toch niet begrijpen. Ooit zal het je allemaal duidelijk worden.’

‘Waarom ik?’ vroeg Gemma. Haar stem trilde. ‘Waarom hebben jullie mij uitgekozen?’

‘Snap je dat dan niet?’ vroeg Penn. ‘Je bent mooi, je houdt van water en je bent niet bang. Aglaope was bang. We hadden iemand nodig die heel anders was.’

‘Aglaope was niet bang,’ wierp Thea tegen. ‘Ze was voorzichtig.’

‘Dat maakt nu niet meer uit,’ zei Penn op scherpe toon. ‘Ze is weg en nu hebben we Gemma.’

‘Dus... jullie denken dat ik mijn vertrouwde leventje achter me laat om de rest van mijn leven een beetje met jullie rond te zwemmen en zingen?’

‘Dat klinkt helemaal niet slecht, toch?’ vroeg Penn.

‘Het is juist fantastisch,’ viel Lexi haar bij. ‘Je moet er gewoon even aan wennen. Het is duizend keer beter dan het leven van een gewone sterveling.’

‘Maar...’ Gemma sloeg haar ogen neer. Ze dacht aan Harper, aan haar ouders, aan Alex. Toen hief ze haar hoofd op en keek Penn aan. ‘Als ik nou niet wil?’

‘Dan ga je dood,’ zei Penn. Ze haalde haar schouders op alsof het haar koud liet, maar haar stem klonk hard en haar ogen brandden. ‘Als ik het wil, gebeurt het.’

‘Toe, Penn,’ verzuchtte Lexi. Ze wierp Gemma een begripvolle glimlach toe en zei: ‘Het is allemaal een beetje te veel ineens voor je. Je hoeft vandaag nog geen beslissing te nemen. Denk er nog maar even over na. Dan zal je beseffen dat dit het beste is wat je kan overkomen.’

‘Maar het is een vloek,’ zei Gemma. ‘Demeter heeft jullie voor straf in sirenen veranderd.’

‘Voelde het voor jou dan als een straf?’ vroeg Penn sluw. ‘Voelde je je niet fantastisch daarnet in het water?’

‘Jawel, maar...’

‘Demeter was een idioot. Ze heeft zich vergist.’ Ineens stond Penn op. ‘Ze dacht dat ze ons strafte, maar ze heeft ons bevrijd. Haar dochter is dood, Demeter zelf is allang vergeten en wij... wij zijn er nog, mooier en sterker dan ooit. Haar zogenaamde vloek is voor ons een zegen.’ Ze keek Gemma doordringend aan. ‘Ik heb mijn zegje gedaan. Hier laat ik het bij. Aan jou de keus om je bij ons aan te sluiten.’ Penn trok haar jurk over haar hoofd uit.