Lokroep(38)

Zijn handen streelden haar lichaam, eerst over haar kleren heen, maar geleidelijk aan ook onder haar shirt, op de plek waar haar bloeduitstorting had gezeten. Overal waar zijn huid de hare raakte, voelde Gemma dezelfde tinteling als zo-even onder de douche.

Naarmate hun kussen intenser werden, werd Alex’ verlangen naar haar zo groot dat hij het bijna niet meer uithield.

Ook Gemma hunkerde naar hem op dezelfde intense manier. Ze wilde hem en kon niet wachten om hem te verslinden. Het verlangen brandde binnen in haar als een vuur en heel diep in haar hart besefte ze dat dat gevoel niets met passie te maken had.

Ineens hield Alex op met zoenen. ‘Au!’ Hij kromp ineen.

‘Wat is er?’ vroeg Gemma. Ze lag boven op hem. Allebei snakten ze naar adem.

Alex’ ogen, die zojuist nog troebel waren van verlangen, stonden weer helder. Met zijn hand voelde hij aan zijn lip. Hij veegde er een druppel bloed af. ‘Je hebt me gebeten, volgens mij,’ zei hij onzeker.

‘Gebeten?’ herhaalde ze. Ze zat schrijlings op hem. Ze liet haar tong langs haar tanden glijden. Haar snijtanden voelden langer en puntiger aan. Ze prikte er bijna mee in haar eigen tong.

‘Het geeft niet.’ Alex wreef over haar been om haar gerust te stellen. ‘Het was een ongelukje. Het doet geen pijn.’

Gemma’s maag rammelde hoorbaar. Ze legde haar hand op haar buik, als om hem het zwijgen op te leggen. ‘Ik heb honger,’ zei ze. Het verbaasde haar zelf dat het zo was.

‘Dat is te horen,’ zei Alex lachend.

Ze schudde haar hoofd, niet wetend hoe ze het hem moest uitleggen. Van het zoenen had ze op de een of andere manier enorme honger gekregen. En hoewel ze het zich niet kon herinneren, was ze er niet helemaal van overtuigd dat ze hem per ongeluk had gebeten.

‘Harper kan elk moment thuiskomen,’ zei ze, zoekend naar een smoes om hun samenzijn te beëindigen. Ze klom van hem af en ging op de rand van het bed zitten.

‘O ja, dat is waar ook.’ Snel kwam ook hij overeind, nog steeds een beetje beduusd.

Een minuut lang zwegen ze en staarden naar de vloer, allebei nog een beetje verbouwereerd over wat ze zojuist hadden gedaan.

‘Ik... eh... Het spijt me,’ zei Alex.

‘Wat?’

‘Ik ben niet gekomen om... eh...’ Hij struikelde over zijn woorden. ‘Om zo met je te vrijen. Ik bedoel... ik vond het fijn, hoor, maar...’ Hij slaakte een zucht. ‘Ik wil niks overhaasten of je onder druk zetten. Zo zit ik niet in elkaar.’

‘Dat weet ik.’ Ze glimlachte als een boer met kiespijn en hoopte maar dat hij dat niet kon zien. ‘Zo zit ik ook niet in elkaar. Trouwens, ik voelde me absoluut niet onder druk gezet, hoor.’

‘Mooi.’ Hij stond op en raakte zijn lip weer even aan om te zien of hij nog bloedde. Toen keek hij haar aan. ‘Nou, ik zie je weer zodra het kan.’

‘Ja.’

‘Ik ben blij dat je niks mankeert.’

‘Dank je.’

Hij keek even nadenkend voor zich uit en boog zich vervolgens naar haar toe om haar een kus op de wang te geven. Voor een kus op de wang duurde hij wel een beetje lang, maar toch was het veel te snel voorbij. Toen verdween hij.

Van alle kussen van die middag was die allerlaatste Gemma’s favoriet. Het was misschien de meest kuise, maar hij voelde het meest oprecht.





12



Pearl’s

Dankzij het schitterende weer was het rustig in de bibliotheek. De zon stond hoog aan de hemel en de temperatuur was niet al te warm maar wel aangenaam. Op een dag als vandaag zou Gemma er een moord voor doen om naar de baai te kunnen gaan, en zelfs Harper zou wel zin hebben gehad om mee te gaan.

Maar Gemma kon geen kant op. Zoals verwacht had Brian haar, toen hij gisteravond thuiskwam van zijn werk, huisarrest opgelegd. Hij was zo erg tegen haar uitgevallen dat Harper het bijna voor haar zus had opgenomen. Maar in plaats daarvan had ze zich op de trap verschanst en hoorde ze hem tegen Gemma tekeergaan over dat hij haar altijd had vertrouwd en vrijgelaten en dat ze dat laatste nu wel kon vergeten.

Uiteindelijk was Gemma in tranen uitgebarsten en had Brian zich voor zijn uitval verontschuldigd. Gemma was de trap op gerend naar haar kamer, waar ze de hele avond was gebleven. Harper had nog een paar keer geprobeerd om met haar te praten, maar werd gewoon weggestuurd.

Ze had gehoopt dat haar zusje vanochtend wel wilde praten. Maar toen ze wakker werd was Gemma helaas al naar de training vertrokken. Een positief punt was dat Brian er vandaag aan had gedacht om zijn lunchpakketje mee naar zijn werk te nemen.

Maar nu ze zonder iets omhanden te hebben achter de balie in de bibliotheek zat was dat misschien toch niet zo positief. Afwezig bladerde ze door Forever van Judy Blume. Een paar jaar geleden had ze dat boek al een keer gelezen, maar ze wilde haar geheugen even opfrissen voor een opdracht voor de zomercursus literatuur op school. Elke maandag kwam Harper met een stuk of tien scholieren samen om een boek dat ze die week hadden gelezen te bespreken.