Laat In De Nacht(138)

Paris vroeg of iemand Toni Armstrong van deze ontwikkeling op de hoogte had gebracht.

Hij knikte somber. 'Curtis was bij haar toen hij mijn telefoontje kreeg. Hun advocaat had zich bij haar gevoegd.' Toen omhelsde hij Paris. 'Hij zal spoedig achter slot en grendel zitten en dan ben je veilig. Dan is het voorbij.'

'Behalve de herinnering aan wat hij Janey heeft aangedaan.'

'Ja.' Hij slaakte een diepe zucht, maar zijn geest draaide op volle toeren door, want hij bleef politieman. 'Curtis zei dat de patrouilleauto voor het radiostation blijft staan tot we Armstrong hebben. Bovendien beschouwt Griggs zichzelf vrijwel als je persoonlijke lijfwacht.'

Hij keek naar Stan, die even was vergeten. 'Ik denk dat dit je van verdenking ontheft, Crenshaw.'

'U zult spijt krijgen van de manier waarop u me hebt behandeld.'

'Dat heb ik al. Ik wou dat ik je een pak slaag had gegeven toen ik nog een goed excuus had.' Hij kuste Paris vluchtig op haar mond en rende daarna weg.

Stan liep achter hem aan haar kantoor uit. Hij was duidelijk nijdig, maar Paris liet hem gaan zonder iets te zeggen. Hij zou mokken, maar hij zou overleven, en intussen moest ze een programma voorbereiden. Het weer goedmaken met Stan kon wachten tot ze meer tijd had en hij er meer voor openstond.

Ze zette haar microfoon aan. 'Na de reclame ben ik terug met meer muziek. Als je een verzoeknummer hebt of als je iets dwarszit dat je wilt delen, bel me dan.'

Ze zette haar microfoon weer af, voelde dat er iemand in de buurt was en draaide haar kruk om. Stan stond achter haar. 'Ik heb je niet horen binnenkomen.'

'Ik ben naar binnen geslópen.'

'Waarom?'

'Ik bedacht dat zolang jij en je vriendje me als een griezel beschouwen, ik me eigenlijk ook zo zou moeten gedragen.'

Die kinderachtige, gemelijke opmerking was typisch iets voor Stan. 'Het spijt me dat Deans beschuldigingen je gevoelens hebben gekwetst, Stan. Maar je moet toegeven dat je even een plausibele verdachte leek.'

'Van verkrachting en moord?'

'Ik zei dat het me speet.'

'Ik dacht dat jij me beter kende.'

'Ik dacht ook dat ik je beter kende,' zei ze. Haar geduld met hem raakte op. 'Als je gedrag onberispelijk was geweest zou niemand je hebben verdacht. Maar afgezien van de aanklacht wegens ongewenste intimiteiten in Florida, heb je leugens over me verspreid. Je hebt gezegd dat we minnaars waren.'

'Alleen tegen Marvin, of hoe hij ook heten mag. En niet met zoveel woorden.'

'Wat je ook zei, het lukte je jouw boodschap over te brengen. Waarom wilde je dat iemand laten geloven?'

'Waarom denk je?'

Zijn stem sloeg over, en plotseling leek hij op het punt te staan in tranen uit te barsten. Zijn zichtbare emotie maakte dat ze medelijden met hem kreeg. 'Ik had geen idee dat je dat soort gevoelens voor me koesterde, Stan.'

'Nou, dat had je eigenlijk wél moeten weten!'

'Ik heb je nooit gezien als een... in termen van romantiek.'

'Misschien verhindert die vervloekte zonnebril dat je ziet wat overduidelijk zou moeten zijn.'

'Stan...'

'Je zag me alleen als een flikker en als een incompetente zondebok voor mijn oom.'

Die onaangename waarheid kon ze niet ontkennen. Ze bood haar excuses aan. 'Het spijt me.'

'Alsjeblieft zeg, dat is de derde keer dat je "het spijt me" zegt. Maar je meent het niet echt. Als je je gevoelens ten opzichte van mij wilde veranderen, zou je dat kunnen doen. Maar je wilt het niet. Vooral niet nu je je vriend terug hebt. Hij doet overdreven lief tegen je, hè? En jij, die altijd afstand houdt, bent plotseling loops.

Ben je rechtstreeks uit bed hierheen gekomen? Wanneer ben je ooit met natte haren op je werk verschenen? Heb je lol, Paris? Is het niet fijn dat er deze keer geen hinderlijke verloofde is die uit de weg geruimd moet worden?'

'Dat is een smakeloze, uiterst ongevoelige opmerking.'

Hij boog zich grijnzend naar haar toe. 'Heb ik ervoor gezorgd dat je geweten knaagt?'

Ze moest haar handen tot vuisten ballen om zich ervan te weerhouden hem een klap te geven. 'Je weet niets over dat onderwerp of over mij. Discussie gesloten, Stan.'

Ze richtte haar aandacht weer op het bedieningspaneel, controleerde de aftelklok en keek naar de knipperende knoppen van de telefoonlijnen. Een ervan drukte ze in. 'Je spreekt met Paris.' 'Hallo, Paris. Ik heet Georgia.'

'Hallo, Georgia.' Ze haalde langzaam en rustig adem in een poging te kalmeren en zich op haar werk te concentreren.

'Ik twijfel een beetje aan mijn vriend,' zei Georgia.

Paris luisterde terwijl de jonge vrouw over de bindingsangst van haar vriend klaagde. Tijdens de monoloog keek Paris over haar schouder. De studio was leeg. Stan was even heimelijk vertrokken als hij was binnengekomen.

'We hebben hem!' schreeuwde Curtis uit zijn kleine kamer in het Centrale Onderzoeksbureau. 'Binnen tien minuten zijn ze hier.'

Dean ontmoette de rechercheur in de smalle gang tussen de kamers. 'Heeft hij verzet geboden?'

'De agenten die hem arresteerden lieten de motelmanager de deur van zijn kamer openmaken. Armstrong zat op het bed, met zijn hoofd in zijn handen, en huilde als een baby. "Wat heb ik gedaan?" zei hij steeds maar weer.'