Kus(79)

Miguel liet zijn hand zakken.

‘Wat is er met je gebeurd?’ vroeg hij. Ze staarde hem aan, maar was niet in staat hem antwoord te geven.

Dat zou Trent Wilde haar moeten vertellen. Of laten zien.





25


Tijdens de anderhalf uur durende autorit begon het steeds meer tot Shauna door te dringen hoe benard haar situatie was.

Trent en Miguel hadden elkaar tot handelen gedwongen, of beter nog, elkaar het zwijgen opgelegd. En dat zwijgen had iets met Shauna’s leven te maken.

Ze had Trent verteld dat ze van mening was dat Wayne geprobeerd had haar te vermoorden.

En volgens Miguels geheugen was Trent een onderdeel van die poging.

Onmogelijk.

Zeer wel mogelijk.

Maar waarom?

Shauna parkeerde in de berm van de weg, gooide het portier open en gaf over naast de auto. De twee mannen die ze meer dan wie ook vertrouwd had – Wayne en Trent – haar ergste vijanden. Wie had dat ooit kunnen denken?

Met trillende handen veegde ze haar mond met een papieren zakdoekje af. Denk na. Denk na. Adem.

God is bij je. Jezus is nabij. Hij is groter dan mijn angst.

Het versje kwam zomaar in haar gedachten, samen met een sterk, irrationeel gevoel dat de woorden waar waren. Hoe kwam ze daar plotseling op?

En hoe kon ze die woorden geloven? Ze wilde ze graag geloven, net zoals ze graag de armen van haar moeder om zich heen wilde voelen, terwijl ze haar vertelde dat dit verschrikkelijke moment voorbij zou gaan.

In gedachten zag ze haar moeder over haar heen gebogen staan, haar beschermend met de kracht en zachtheid van haar liefde. Niets kan je scheiden van de liefde van God, Shauna.

Haar moeder had dat vaak tegen haar gezegd. Wanneer was ze het vergeten?

Haar angst verdween.

Haar handen trilden niet meer, ze kon weer gelijkmatig ademhalen en normaal denken.

Wat wilden Wayne en Trent in vredesnaam niet dat ze zou weten? En als ze dan niets wist, hoe kon ze dan voor iemand ook maar een bedreiging zijn? Haar zoektocht – hoe roekeloos dan ook, achteraf bezien – naar wat er die nacht van 1 september precies gebeurd was, moest hen natuurlijk bang gemaakt hebben.

In gedachten zag ze Wayne, door Trent op de hoogte gebracht van waar ze was, op weg naar Corpus Christi.

Hoe ze de stukjes van de onvolledige puzzel ook in elkaar probeerde te passen, ze zag zich een duidelijk beeld vormen: ze rende van het ene onbekende naar het andere, van de ene vorm van gevaar naar de andere. Ze moest Wayne of Trent – beiden – ervan zien te overtuigen dat ze het niet waard was om zich zorgen over te maken.

Kon ze dat doen en tegelijkertijd proberen de waarheid te ontdekken?

Ze legde haar klamme voorhoofd op het stuur. Zelfs de waarheid kon deze angst niet waard zijn. Ze overwoog wat ervoor nodig was om gewoonweg te verdwijnen.

Toen dacht ze aan Corbin Smith. Ze was het hem verschuldigd er niet vandoor te gaan.

Ze dacht aan Miguel Lopez. Over een man die niet bereid was om ook maar een vinger uit te steken om haar te helpen, hoefde ze zich niet al te veel zorgen te maken. Maar toch… Van dat argument bleef weinig over toen ze zich de schok van de elektrische taser herinnerde. Hij had haar geholpen op een manier die ze nooit terug zou kunnen betalen. Hoe beloonde je iemand die je van de dood redt? Ze dacht plotseling terug aan het verdriet in zijn geest. Verdriet om haar. En pijn. Zowel fysieke als emotionele pijn.

Hij had van haar gehouden.

Misschien hield hij nog steeds van haar.

Ondanks de tegenstrijdigheid tussen die mogelijkheid en zijn gereserveerde houding, riep het idee geen weerzin bij haar op.

Ze dacht er verder over na.

Heel even maar.

Het bezorgde haar een warm gevoel.

En dan was er verder Rudy nog. Als ze hem nu zou achterlaten, zou dat kunnen betekenen dat ze hem nooit meer zou zien. Of erger nog, dat ze hem in gevaar zou brengen. Ze was hem nog steeds iets verschuldigd. Hem nu in de steek laten, zou misdadig zijn. Nee, erger dan misdadig.

En dan waren er ook nog de andere kwellende factoren van haar ophanden zijnde proces, hoe ze dit aan Trent zou moeten uitleggen – of, als ze dat niet deed, de consequenties voor de campagne van haar vader en haar eigen legale status. Zou ze als vluchteling of als vermiste persoon worden aangegeven? Waarschijnlijk beide.

Details.

Nog steeds besluiteloos reed Shauna de weg weer op en peinsde over verdere mogelijkheden tot de 181 de 31 kruiste in het centrum van Corpus Christi. Ze begon uit te kijken naar een benzinestation om te tanken, wat pepermunt of zo mogelijk een tandenborstel en wat andere toiletartikelen te kopen. De beslissing over wat ze zou gaan doen stelde ze nog even uit. Waar kon ze nu heen? Ze zou spoedig Trent moeten bellen. Het was bijna drie uur.

Ze zag een benzinestation en reed het terrein op.

Waynes rode Chevy-truck stond naast een pomp. Shauna’s handen werden klam op het stuur en haar adem stokte. Wayne zelf was nergens te zien.