Krijgsraad

DE BRUG


'Sectie Twee! Klaarmaken voor vertrek!' beveelt de Ouwe en hij hangt zijn machinepistool met een zwaai over zijn schouder. Hij ziet er moe én ontmoedigd uit. Zijn gezicht is overdekt met een grijze stoppelbaard. Zijn ouderwetse, met zilver ingelegde pijp hangt treurig uit zijn mondhoek.

Enkele soldaten van de sectie krabbelen op en beginnen hun wapens en uitrusting te verzamelen.

Porta en Tiny blijven in de warme kuil liggen die ze hebben ontdekt; ze kijken alsof het hun allemaal niets aangaat.

'Hebben jullie het bevel niet gehoord?' brult Heide officieel, zijn borst uitzettend tot het formaat van een Unteroffizier.

'Daar begint-ie weer,' zegt Tiny witheet, met zijn Mp naar Heide wijzend. 'Wat zullen we met 'm doen?'

'Neerschieten zodra we de kans krijgen,' vonnist Porta kort en bondig.

'Zullen we hem aan de brug vastbinden, vlak voor we de handel van die ontsteking indrukken – dan liquideren en cremeren we hem in één klap!' oppert Tiny enthousiast.

'Verrekt zwijn,' grauwt Heide woest en loopt weg.

'Kom er ogenblikkelijk uit, stelletje luie zakken!' brult de Ouwe geprikkeld, Porta een duw gevend.

'Dat zie je helemaal verkeerd. Ik verzet geen poot voor ik m'n eerste mok koffie heb gehad,' antwoordt Porta onverschillig.

Het gezicht van de Ouwe heeft nu de kleur van rood koper aangenomen.

'Is het je nou helemaal in je stomme hersens geslagen? Over drie tellen sta je op de been, anders zal ik jullie een mok koffie geven die je van je levensdagen niet meer vergeet!' Hij staat met zijn Kalasjnikov boven zijn hoofd te zwaaien alsof het een knuppel is. Porta weet nog net op tijd te bukken, voor de kolf tegen zijn schedel knalt.

'Alle duivels, ouwe Germaan, je had me wel kunnen raken! Je hoeft mensen niet in elkaar te slaan, alleen omdat ze een mok koffie bij wijze van ontbijt willen!'

'Koffie!' brult de Ouwe, buiten zichzelf van woede. 'Wat denk je wel dat dit is? Een uitstapje om het noorderlicht te bewonderen?'

'Wat dit is interesseert me geen moer,' zegt Porta hardnekkig. 'Ik wil nog steeds koffie. M'n hersens beginnen pas te werken als ik koffie heb gehad.'

'Hij heeft gelijk,' valt Tiny hem bij. 'Dit verdomde leger kan met ons niet alles doen wat het wil. We hebben recht op koffie. Dat staat uitdrukkelijk in de voorschriften. Zelfs die koelie-slijmballen van Iwan krijgen nog koffie, voor ze eropuit trekken om zich dood te laten schieten.'

'Jullie? Jullie hebben niet eens het recht om een scheet te laten,' brult de Ouwe woest, 'en als je nu niet razendsnel je rotzooi oppakt en je reet van de grond tilt, blaas ik het zaagsel uit jullie stompzinnige koppen!'

'Doen! Werk het nu meteen af!' vuurt Heide hem gretig aan.

Porta giet kokend water over de gemalen koffie. Naar de boomtoppen stijgt een verrukkelijke geur op.

Onze neusvleugels beginnen te trillen. Het duurt niet lang of de hele sectie zit weer op de grond, meedelend in de koffie van Porta. Zelfs de Ouwe accepteert grommend de mok die Tiny hem met veel strijkages aanreikt.

'Jullie kunnen allemaal naar de duivel lopen,' grauwt de Ouwe, in zijn mok blazend. 'De ellendigste, meest verrotte sectie uit het hele leger, en natuurlijk werd ik ermee opgeknapt! Een stelletje klootzakken, dát zijn jullie!'

'Niet bepaald een heer, wel?' sneert Tiny tegen Porta.

'Eerder een proletarische lul, zou ik zeggen,' verklaart Porta. 'Ongeveer net zo nuttig als een gat in je kop!'

Tiny kraait van het lachen. Hij vindt Porta's opmerking de grap van het jaar.

'En jij néémt dat?' vraagt Goeri, de Laplander, zijn gezicht vertrekkend tot een typisch Lapse grijns.

'Ik mag barsten als ik dat pik,' schreeuwt de Ouwe venijnig. 'Jullie hebben het gehoord. Ik heb jullie een rechtstreeks bevel gegeven: Sectie, mars!'

'Brul toch niet zo hard,' waarschuwt Porta. 'De buren zouden dat Germaanse gezeik eens kunnen horen. Het is in deze streken gevaarlijk om Duits te lullen!'

'Dat doet de deur dicht!' brult de Ouwe ziedend van toorn en neemt zijn Mp van z'n schouder.

'Schiet en je bent er geweest,' zegt Tiny dreigend, terwijl hij het vizier van zijn Kalasjnikov naar de Ouwe laat wijzen.

'Laat een vent toch rustig z'n koffie opdrinken,' zegt Porta humeurig. 'D'r wordt geen oorlog gevoerd zolang ik m'n amandelen nog niet heb schoongespoeld!'

'Ach, krijg het lazarus,' geeft de Ouwe zich gewonnen. Hij slingert zijn Russische bontmuts ver weg tussen de bomen.

'Kijk maar uit dat je haar niet bevriest,' zegt Tiny zoetsappig. 'Ze hebben die kopwarmers niet alleen uitgedeeld om ermee op parade te staan, weet je!'

Porta zit op z'n gemak een nieuwe pot koffie te zetten. Zijn ontbijtrantsoen bestaat uit vijf mokken, vaste prik.

'Zeg eens,' zegt de Ouwe op gevaarlijk beheerste toon, 'hoe lang denk je deze koffie-orgie nog te rekken?'

'Alleen idioten verwachten dat mensen zich over de hele landkaart laten jakkeren voor ze koffie hebben gehad,' zegt Porta kalmpjes. Opnieuw begint hij de mokken vol te schenken.