Krijgsraad(6)

'Het is je van je kont in je hersens geslagen!' schreeuwt Gregor opgewonden. 'Het is je reinste zelfmoord hier op je gemak te gaan zitten eten, onder Iwans eigen brug!'

'Hij krijgt een beroerte als-ie ons hier ontdekt, wedden?' grijnst Tiny onbekommerd.

Maar nog steeds eist Porta koppig zijn avondeten, waarop hij volgens de ADV, de Algemene Dienst Voorschriften, recht heeft. Terwijl we zitten te eten steken NKVD-bewakers de brug over, vlak boven onze hoofden. Ze passeren ons zo dichtbij dat we ze kunnen aanraken door alleen maar een hand tussen de planken van de brug door te steken.

De oversteek naar de andere kant van de brug is een halsbrekende toer en verschillende keren vallen we bijna naar beneden. Als we er eindelijk zijn moeten we nog meer van dat ellendige prikkeldraad doorknippen.

De explosieven gooien we van de voet van de ene pijler naar de andere.

Het gevaarlijkst zijn de primaire ontstekingen, die door een schok tot ontploffing kunnen worden gebracht. Als we er een laten vallen zullen de wachtposten ons in een oogwenk te pakken hebben; en we maken ons geen enkele illusie over de behandeling die ze ons zullen geven.

'Je bent er werkelijk heel handig in,' zegt Porta prijzend tegen Tiny, hem goedkeurend op de schouder kloppend.

'Och, zolang we de beer maar op afstand houden,' grijnst Tiny tevreden, terwijl hij de volgende brugpijlervoet omkranst met een stel Lewis-bommen.

Zo lenig als een aap hangt hij zwaaiend onder de brug om de ontstekingsdraden te bevestigen.

Ik word al duizelig door alleen maar naar hem te kijken.

'Hoe speelt-ie het verdomme klaar?' mompelt Gregor nerveus. 'In naam van alle heiligen, vraag het hem niet,' waarschuwt Porta, 'anders valt-ie beslist! Hij heeft er geen benul van hoe verrekt gevaarlijk het wel is!'

Een vaag geluid maakt dat we omhoogkijken. Boven onze hoofden steken drie schildwachten de brug over. We kunnen het waarschuwende, metaalachtige getik van hun machinepistolen horen.

'Adolf zou dit zelf eens moeten proberen!' brult Tiny onverwachts. Zijn stem schalt door de duisternis.

Ik ruk mijn Mp van mijn schouder en richt op de drie schildwachten op de brug.

In de verte komt er een trein aandenderen. Het geluid van het salvo gaat in het lawaai verloren.

Drie mannen in lange bontjassen tuimelen over de lage borstwering van de brug en storten buitelend omlaag, waar ze tussen de ijsschotsen ver beneden ons verdwijnen.

Voorzichtig gluurt Porta boven twee dwarsbalken uit. Gelukkig waren ze slechts met z'n drieën.

Met een oorverdovend geraas van de stalen wielen davert de trein de brug over.

'Waarom schoten jullie?' roept Tiny verwonderd, zijn hoofd om een betonnen pijler stekend. 'Jullie proberen zeker iedereen de stuipen op het lijf te jagen, hè?'

'Omdat jij die verdomde grote Hamburgse bek van jou niet dicht kunt houden,' antwoordt Porta woest. 'Heb ik je niet gezegd dat je in deze streken geen Duits mag lullen?'

Door elkaar lichtsignalen te geven slagen we erin, de glazen capsules tegelijkertijd stuk te bijten en er zo voor te zorgen dat de explosies worden gesynchroniseerd. Bij dit soort bruggen is dat buitengewoon belangrijk. Anders zal de brug slechts op enkele plaatsen over de gehele lengte breken en zal het de Russische genietroepen weinig moeite kosten die breuken te repareren.

Porta is de laatste man die de brug verlaat. Achter zich ontrolt hij een dunne draad, die hij voorbij de bocht in de rivier aansluit op de detonator die Tiny op zijn rug draagt.

Op veilige afstand van de brug, aan de overzijde van het meertje, maken we ons klaar voor de grote klap.

Tiny draait als een waanzinnige aan de slinger om voldoende inductiestroom op te wekken voor de explosie, terwijl Gregor op de meter kijkt die ons moet vertellen of er voldoende spanning wordt opgewekt.

Tiny neemt een korte adempauze na zijn inspannende karwei en steekt een van zijn grote sigaren op. Een plechtig ogenblik als dit, zo vindt hij, is wel een sigaar waardig. Kijkend als een priester die de eerste aarde laat vallen op de overblijfselen van een gesneuvelde veldmaarschalk, trekt hij de plunjer omhoog in startpositie en grinnikt van kinderlijke verwachting.

'Hou je hoed vast, jongens, het is zover,' zegt hij plechtig, met een liefkozend klopje op de detonator.

'Druk dat ding niet in voor ik het zeg,' waarschuwt Porta hem nerveus.

'Eerst moet de primaire ontsteking exploderen, anders gebeurt er nog geen barst met die verdomde brug!'

'God-beware!' roept Tiny vol afschuw, 'dat zou zo ongeveer hetzelfde zijn als naar de bioscoop gaan en tot de ontdekking komen dat de een of andere smous de verrekte film had gejat.'

'Dat kan voorkomen,' zegt Porta ernstig. 'Het is me in Berlijn een keer overkomen.'

'Wees maar niet bang,' stelt Tiny ons gerust. 'Ik ben er nog nooit een tegengekomen die ik niet aankon. En dit miezerige bruggetje zal zeker niet de eerste zijn!'

'Bruggetje, zei je?' vraagt Gregor verrast. 'Het is de grootste die ik ooit heb gezien!'