Inside Out(97)

Opluchting spoelde als een verkoelende golf over mijn huid en hielp de pijn te verzachten.

Riley vervolgde: ‘Ze verdenken geen oppers. Karla’s mensen waren zo druk bezig in de onderste niveaus dat er drie brutale opmerkingen tegen drie verschillende officieren nodig waren voor ik eindelijk eens gestraft werd.’

Jammer dat ze Vinco niet nodig hadden gehad, beneden. Maar toen drong zijn opmerking tot me door. ‘Wílde je gearresteerd worden?’

‘Aangezien ik niet in die buis pas, is het de enige manier om jou te spreken te krijgen. Logan en Anne-Jade zijn druk bezig geweest.’ Hij snoof even geamuseerd. ‘Anne-Jade heeft in haar Opper Cop-uniform overal apparaatjes afgeleverd – kleine anti-stunners die eruitzien als gespen. Op de een of andere manier buigen die de energie uit de stunguns af.’

Ik glimlachte om de eerbiedige klank in zijn stem, maar zijn enthousiasme kon ik niet delen. Tijd om zijn droom om zeep te helpen. ‘Riley, we hebben de Poort geopend. Buiten is niets. Een groot, zwart niets. Cog is weg. Hij is daar Buiten in het niets verdwenen. Er is geen reden om in opstand te komen tegen de Opper Cops. We kunnen niet ontsnappen uit Binnen.’

Een stilte die voortduurde. Misschien had ik niet zo bot moeten zijn.

‘Het spijt me van Cog,’ zei Riley. ‘Ik had hem graag leren kennen. Hij klonk als een geweldige man.’

‘Dat was hij ook. Vanwege hem kwamen de sloven in opstand. Nu hebben ze hem niet meer, en de Poort ook niet.’

‘Maar ze hebben jou.’

Ik probeerde te lachen, maar het verzandde in een hoestbui. ‘Net als Karla en Vinco. Ik kan niets doen voor de sloven, behalve mijn mond dichthouden en hopen dat Vinco uitschiet met zijn mes.’ Bij voorkeur in mijn hals, zodat mijn tijd hier erop zou zitten. Tijdens mijn laatste sessie was ik bijna mijn grip op mijn metalen barrière kwijtgeraakt. Bijna had ik Vinco alles verteld.

‘Ik ben hier voor jou,’ zei Riley. ‘Ik heb je al eerder gezegd dat ik niet heb meegedaan omdat ik de Poort wilde zoeken, maar om een manier te vinden om het leven in de onderste niveaus te verbeteren. Ik heb erover gepraat met dokter Lamont, en er is een manier om de zaken wat meer gelijk te trekken tussen de oppers en de sloven. De Ploeg van Schapen is bang om gepakt te worden, maar ze zijn wel heel gemotiveerd.’

‘Waarom?’ Ik had gedacht dat ze zouden doen wat ze eerder ook hadden gedaan, namelijk zich gedeisd houden.

‘Vanwege jou.’

‘Vanwege mij? Dat is zeker een grapje.’

‘Klopt. Het is eigenlijk vanwege Schaapje. Omdat hij zijn leven voor hen op het spel heeft gezet en hun heeft laten zien dat sloven echte mensen zijn die om elkaar geven en dezelfde dingen willen in het leven. Omdat hij hun heeft laten inzien dat de Trava’s onze gezamenlijke vijand zijn.’

‘Schaapje is een geweldige vent… eh… een geweldig schaap.’

‘Ja. Maar als hij niet terugvecht, is hij binnenkort lamsgehakt.’

Met hernieuwde energie hief ik mijn hoofd en keek Riley boos aan. ‘Nogal lastig om terug te vechten als je zit vastgeketend aan de tralies.’

‘Doen je benen het niet meer of zo?’

‘Vinco is een kleerkast. Heb jij wel eens geprobeerd je tegen hem te verzetten?’ vroeg ik verontwaardigd.

‘Ja. Weet je nog? Als je een extra dienst krijgt, mag je met Vinco sparren. Alleen heeft hij dan een wapen en jij niet.’ Hij wreef over zijn linkeronderarm.

Ik herinnerde me zijn bebloede mouw. ‘Dan weet je hoe moeilijk het is.’

‘Ik heb nooit gezegd dat het makkelijk zou zijn. Opgeven, dat is makkelijk.’

Ik gromde.

‘Vinco is niet zo slim. Mocht je besluiten om je te verzetten, dan ligt er een pakketje voor je in de verwarmingsbuis, vlak bij het rooster.’

‘Wie –’

‘Logan heeft Zippy geprogrammeerd om het hier bij jou af te leveren.’

‘Toch lastig om dat pakketje te pakken als het rooster bestaat uit dikke tralies.’

‘Denk nou even na,’ zei Riley.

Met tegenzin moest ik toegeven dat Logan natuurlijk wist van die tralies en dat hij het pakketje waarschijnlijk zo plat had gemaakt dat ik het erdoorheen kon trekken. Ik bewoog mijn vingers. Mijn handen waren gezwollen en mijn polsen voelden alsof de metalen boeien ze hadden ontveld.

‘Het enige wat je moet doen, is jezelf losmaken uit die boeien,’ zei hij, alsof hij het had over een kom eten opscheppen.

‘De Ploeg van Schapen heeft me niet echt nodig,’ zei ik. ‘Je hebt Logan voor het computerwerk en Anne-Jade om anti-stunners te maken. Sterker nog, als ik hier blijf, kan ik mooi Karla en Vinco afleiden.’

‘Dat is heel aardig van je. Maar vind je niet dat je wel genoeg hebt geleden? Of voel je je nog schuldig om het verlies van Cog?’