Het Pantserhart(290)

                ‘Ik zal hoe dan ook hierna ontslag nemen.’

                Hagen keek Harry lang aan. ‘Ga.’ Toen liep hij weer door.

                Harry haastte zich achter hem aan. ‘Echt?’

                ‘Ja, eigenlijk vond ik het direct al goed.’

                ‘O? Waarom zei je dat dan niet meteen?’

                ‘Ik dacht dat je het leuk vond als je het gevoel had dat jij het beslist.’





deel ix





Hoofdstuk 83 ’


                Einde van de wereld

                Ze droomde dat ze voor een dichte deur stond en dat ze een eenzame, koude vogelkreet uit het bos hoorde en dat het vreemd klonk omdat de zon zo fel scheen. Ze opende de deur…

                Ze werd wakker met haar hoofd op Harry’s schouder en opgedroogd speeksel in haar mondhoek. De piloot meldde dat hij ging landen op Goma.

                Ze keek uit het vliegtuigraampje. Een grijze streep in het oosten kondigde de nieuwe dag aan. Het was twaalf uur geleden dat ze Oslo hadden verlaten. Over zes uur zou het vliegtuig uit Zürich met op de passagierslijst Juliana Verni landen.

                ‘Ik vraag me af waarom Hagen het goed vond dat we Lene schaduwen,’ zei Harry.

                ‘Kennelijk vond hij je argumenten steekhoudend,’ zei Kaja geeuwend.

                ‘Hm. Hij maakte een te rustige indruk. Ik geloof dat hij iets achterhield. Iets wat hem zei dat ze hem dit toch niet konden aanrekenen.’

                ‘Misschien heeft hij iets tegen iemand die op het ministerie werkt,’ zei Kaja.

                ‘Hm. Of tegen Bellman. Misschien weet hij dat jij en Bellman een verhouding hadden?’

                ‘Dat betwijfel ik,’ zei Kaja, starend in het donker. ‘Er zijn hier bijna geen lantaarns.’

                ‘Het lijkt wel of de stroom is uitgevallen,’ zei Harry. ‘Het vliegveld heeft een eigen aggregaat.’

                ‘Daar in de verte is het licht,’ zei ze en ze wees naar een rode gloed ten noorden van de stad.

                ‘De Nyiragongo,’ zei Harry. ‘Het is de lava die de hemel verlicht.’

                ‘Echt waar?’ zei ze en ze drukte haar neus tegen het raampje.

                Harry leegde zijn glas. ‘Zullen we plan A nog een keertje doornemen?’

                Ze knikte en zette haar stoelrug recht.

                ‘Jij blijft in de aankomsthal en let op de aankomsttijden om te zien of alles volgens plan kan verlopen. Ondertussen doe ik boodschappen. Het is maar vijftien minuten naar het centrum, dus ik ben ruim op tijd terug voor het vliegtuig met Lene landt. Jij houdt alles goed in de gaten, kijkt of iemand haar komt ophalen en volgt haar op de voet. Aangezien Lene mijn gezicht kent, blijf ik in de taxi zitten om op jullie te wachten. En als er iets onverwachts gebeurt, bel je me onmiddellijk. Oké?’

                ‘Oké. En jij bent ervan overtuigd dat ze in Goma zal overnachten?’

                ‘Ik ben helemaal nergens zeker van. Er zijn nog maar twee hotels in Goma in bedrijf, en volgens Katrine hebben die geen reserveringen op naam van Verni of Galtung. Aan de andere kant controleert de guerrillabeweging de wegen naar het westen en het noorden, en de dichtstbijzijnde stad in het zuiden is acht uur rijden.’