Getuige(4)

Er is overal bloed – het druppelt, glinstert en stroomt.

Miranda ligt op het bed.

Nina doet een paar stappen achteruit, merkt niet dat ze in haar broek plast. Ze steunt met een hand tegen de muur, ziet de bloedige voetafdrukken op de vloer en heeft het gevoel dat ze gaat flauwvallen.

Ze draait zich om, is op de gang, doet de deur van de kamer ernaast open, knipt de plafondlamp aan, gaat naar binnen en schudt aan Carolines schouder.

‘Miranda is gewond,’ fluistert ze. ‘Ik denk dat ze gewond is.’

‘Wat doe je in mijn kamer?’ vraagt Caroline terwijl ze overeind gaat zitten. ‘Hoe laat is het goddomme eigenlijk?’

‘Er ligt bloed op de vloer!’ gilt Nina.

‘Doe rustig.’





6


Nina ademt veel te snel, ze kijkt Caroline in de ogen, moet het haar laten begrijpen, maar is tegelijkertijd verbaasd over haar eigen stem, dat ze midden in de nacht durft te gillen.

‘Er ligt overal bloed!’

‘Stil jij,’ sist Caroline en ze stapt uit bed.

Nina’s gegil heeft de anderen gewekt, er klinken al stemmen vanuit de kamers.

‘Kom kijken,’ zegt Nina terwijl ze angstig aan haar armen krabt. ‘Miranda ziet er vreemd uit, je moet naar haar kijken, je moet...’

‘Even dimmen nou. Ik ga kijken, maar ik weet zeker dat...’

Er klinkt een gil uit de gang. Die komt van de kleine Tuula. Caroline snelt naar buiten. Tuula staart de separeerkamer in. Haar ogen zijn opengesperd. Indie komt de gang op terwijl ze aan haar oksel krabt.

Caroline trekt Tuula weg, maar vangt wel een glimp op van het bloed op de muren en Miranda’s witte lichaam. Haar hart bonst snel. Ze blokkeert de weg voor Indie, denkt dat niemand van hen meer zelfmoorden hoeft te zien.

‘Er is een ongeluk gebeurd,’ legt ze snel uit. ‘Indie, kun je iedereen meenemen naar de eetkamer?’

‘Is er iets met Miranda?’ vraagt Indie.

‘Ja, we moeten Elisabet waarschuwen.’

Lu Chu en Almira komen dezelfde kamer uit. Lu Chu draagt alleen een pyjamabroek en Almira heeft haar dekbed om zich heen geslagen.

‘Ga naar de eetkamer,’ zegt Indie.

‘Mag ik mijn gezicht eerst wassen?’ vraagt Lu Chu.

‘Neem Tuula mee.’

‘Jezus, wat is er aan de hand?’ vraagt Almira.

‘Weet ik niet,’ antwoordt Caroline kort.

Terwijl Indie iedereen naar de eetkamer probeert te krijgen, haast Caroline zich door de gang naar de slaapkamer van het personeel. Ze weet dat Elisabet slaappillen neemt en het niet merkt als er meisjes wakker zijn en rondrennen.

Caroline bonst zo hard ze kan op de deur.

‘Elisabet, wakker worden,’ roept ze.

Geen enkele reactie. Ze hoort niets.

Caroline loopt verder langs de fouilleerruimte naar het kantoortje. De deur staat open en ze loopt zo naar binnen, pakt de telefoon en belt Daniel, de eerste persoon die in haar opkomt.

De lijn kraakt.

Indie en Nina komen het kantoor binnen. Nina’s lippen zijn wit weggetrokken, ze beweegt zich houterig en haar lichaam trilt.

‘Wacht in de eetkamer,’ zegt Caroline kortaf.

‘Maar het bloed? Heb je het bloed gezien?’ schreeuwt Nina en ze rijt een wond op haar rechteronderarm open.

‘Daniel Grim,’ zegt een vermoeide stem aan de andere kant van de lijn.

‘Met mij, met Caroline, er is hier een ongeluk gebeurd en Elisabet wordt niet wakker, ik krijg Elisabet niet wakker, dus bel ik jou, ik weet niet wat we moeten doen.’

‘Er zit bloed aan mijn voeten,’ gilt Nina. ‘Er zit bloed aan mijn voeten...’

‘Doe rustig!’ schreeuwt Indie en ze probeert Nina mee te trekken.

‘Wat is er aan de hand?’ zegt Daniel met een stem die plotseling alert en beheerst klinkt.

‘Miranda is in de separeer, maar die zit vol bloed,’ antwoordt Caroline en ze slikt hard. ‘Ik weet niet wat we moeten...’

‘Is ze ernstig gewond?’ vraagt hij.

‘Ja, ik geloof... of ik...’

‘Caroline,’ onderbreekt Daniel haar. ‘Ik bel een ambulance en zo...’

‘Maar wat moet ik doen? Wat moet ik...’

‘Kijk of Miranda hulp nodig heeft en probeer Elisabet wakker te maken,’ antwoordt Daniel.





7


De alarmcentrale in Sundsvall zit in een rood bakstenen gebouw van drie verdiepingen aan de Björneborgsgatan naast het Bäckpark. Jasmin heeft normaal gesproken geen moeite met de nachtdienst, maar nu voelt ze zich ongewoon moe. Het is vier uur ’s ochtends. Ze zit met een headset op achter de computer en blaast in haar mok met zwarte koffie. In de kantine gaan het praten en de grappen door. Op de voorpagina’s van de kranten stond gisteravond dat een medewerker van de alarmcentrale bijverdiende met telefoonseks. Het bleek dat ze alleen maar een administratief baantje had bij een bedrijf dat in telefoonseks deed, maar de boulevardkranten wekten de suggestie dat ze twee soorten gesprekken aannam bij de alarmcentrale.