Gestapo(14)

'Waar heb je die pistoolmitrailleur?' vroeg de Ouwe aan het jonge meisje.

'Die is van mij en ik heb er recht op,' riep het meisje buiten zich zelf van woede. Ze vergat krom te praten. 'Ik sta onder bescherming van de SS.'

Voordat ze nog iets had kunnen zeggen, had Broertje haar de strop om de hals geslingerd. Haar gezicht werd scharlakenrood.

'Goed zo, soldaat, wurg haar maar!' riepen de Russen in koor. Het kindje begon hartverscheurend te krijsen alsof het begreep dat het leven van zijn moeder ernstig gevaar liep.

Broertje lachte satanisch.

'De Feldwebel heeft je gevraagd waar je dat pistooltje verborgen hebt. Kom op, meisje en vlug wat!'

De Ouwe wierp zich op Broertje. Hij sloeg hem woedend met de loop van zijn pistoolmitrailleur op de vingers.

'Laat die meid met rust of ik knal je onmiddellijk neer.'

Broertje liet het staaldraad van de strop vieren en keek de Ouwe aan als iemand die er niets meer van begrijpt.

'Maar die griet is een verraadster. Waarom zou ik die niet mogen wurgen? Als ik het niet doe, doen die anderen het straks wel. Laat mij die lol nou.'

'Donder op!' schreeuwde de Ouwe en ontzekerde zijn wapen.

Het werd leeg om Broertje heen. Iedereen, ook de Russen, was ervan overtuigd dat de Ouwe hem neer zou schieten.

Broertje stak de strop in zijn zak en duwde de vrouw van zich af.

'Als deze oorlog voorbij is, word ik lid van een parlementaire organisatie waar iedereen het recht heeft op een verstandig gesprek. Het begint me knap te vervelen om bij iedere vraag tegelijkertijd een loop onder mijn neus gedrukt te krijgen.'

'Waar heb je die pistoolmitrailleur?' vroeg de Ouwe opnieuw aan het meisje.

'Hier,' antwoordde Porta, die de keuken uitkwam met een pistoolmitrailleur met korte loop type PPD/38. 'Gemakkelijk te vinden, maar voor zo'n krengetje toch wel een wat zwaar wapen.' Hij liet ons de beide extra-magazijnen zien. (3 maal 71 pillen).

'Zitten daar dum-dum-kogels in?' vroeg de Ouwe ongelovig.

'Nou, kijk maar eens,' zei Porta lachend, terwijl hij een kogel uit een van de magazijnen haalde en die met forse beweging tegen de muur wierp.

Hij explodeerde met een droge knal.

'Mooi speelgoedje, lieve meid, tututut.'

De Ouwe fronste zijn wenkbrauwen.

'Neem dat wapen mee. We gaan. Als je er prijs op stelt je leven te redden, meisje, ga er dan vandoor, maar als de bliksem. En als we je weerzien, laat ik Broertje de vrije hand.'

'U heeft niet het recht mij mijn wapen af te nemen,' schreeuwde ze. 'Ik zal me beklagen bij de SS.'

'Dat doe je dan maar,' zei de Ouwe, draaide zich met een ruk om en verliet het vertrek.

Broertje wreef over zijn adamsappel en wierp een teleurgestelde blik op het meisje.

'De volgende keer beter, schatje.'

'Jullie kunnen me hier niet achterlaten,' gilde ze hysterisch.

Maar wij waren al in de duisternis verdwenen.

'Daar zullen ze wel korte metten mee maken.'

'Spaar me de details,' zei de Ouwe kortaf.

'En toch heb jij haar ter dood veroordeeld,' antwoordde Barcelona.

'Dat heeft ze zelf gedaan,' zei de Ouwe droog.

'Je hebt gelijk. Niemand heeft het recht zich buiten de gemeenschap te stellen.'





De raven protesteerden verontwaardigd toen we hen van de lijken verjoegen. Porta schoot op de vogels. Ze vlogen de bomen in en begonnen ons vandaar uit te schelden. Een van de dieren had nog een stuk darm in de snavel.

Heide knalde hem neer met zijn scherpschuttersgeweer.

We hadden alle lijken bijeengesleept om er een grote stapel van te maken binnen in de blokhut.

Luitenant Ohlsen vloekte toen hij dit zag. Hij stond erop dat wij de lijken naast elkaar neerlegden.

'Sommige mensen zijn toch wel heel fijngevoelig.' zei Heide tegen Barcelona.

We legden ze allemaal netjes op een rij, met uitzondering van de officieren in pyjama's, die met afgesneden hals aan hun bedden hingen. Die lieten we waar ze waren.

Op de grond lagen grote rode bloedplassen.

De vliegen vierden feest.

De Russen waren verschenen als een bliksemflits aan een heldere hemel.

'Precisiewerk,' zei Broertje bewonderend.

Uit de radio kwam een strelende stemt

'Liebling, sollen wir traurig oder glücklich sein?'

We goten benzine over de hele troep. De dode garnizoensofficieren hadden recht op een extra-rantsoen.

Toen we klaar waren wierpen Barcelona en ik wat handgranaten in de blokhut.

Enkele lijken richtten zich halverwege op, zoals in het crematorium.

In de verte zongen dronken Russen;

'Jesli sawtra wojna,

Jesli sawtra pochod,

Jesli wrasjaja syla nahrina,

Jak odyn tsjolowek.'



Als morgen de oorlog komt, zongen ze.

De Ouwe keek in hun richting. Ze lagen achter de heuvels aan de andere kant van het jonge bos.

'Alsof dat nou een oorlog is om over te zingen,' zei hij.





COMPAGNIE MET BIJZONDERE OPDRACHT


Wij hadden de compagnie in een dennenbos teruggevonden. Luitenant Ohlsen was zeer ontevreden over onze lange afwezigheid.

De volgende dagen leverden wij diverse verwoede gevechten met rondtrekkende Russische eenheden. Dat kostte ons een tiental doden. Wij waren deskundigen geworden in dit soort guerrilla-oorlog.