Gestapo(17)

In de verte hoorde men fluiten en gekreun. Een oceaan van vlammen steeg op en daalde met gigantische explosies neer. Het leek alsof de heuvels sidderden van angst.

'Raketten,' zei de Ouwe. 'Die zijn gelukkig niet voor ons bedoeld.'

Twee machinegeweren blaften in de nacht als wachthonden. Enkele lichtkogels trokken zwijgend hun baan in noordelijke richting.

Een ordonnans kwam aanrennen en schreeuwde alsof hij gek was geworden!

'Bericht voor commandant 5de compagnie! Bericht voor commandant 5de compagnie!'

'Houd je bek dicht!' schreeuwde Ohlsen. 'Kerel, ben je nou helemaal idioot. Je brengt het hele front in actie met je geschreeuw.'

'Luitenant!' riep de ordonnans, 'u moet zich onmiddellijk bij de majoor melden om belangrijke nieuwe bevelen in ontvangst te nemen.'

'Loop toch naar de bliksem, kerel,' zei Ohlsen woedend.

'Jullie zijn natuurlijk pas aan het front, hè? Waar komen al die papieren soldaatjes vandaan?' vroeg Porta en keek de ordonnans strak in de ogen.

'Wij komen van Breslau, Stabsgefreiter, 49ste regiment infanterie, wij zijn de stafcompagnie.'

'Als ik het niet gedacht had,' zei Porta grinnikend. 'Donder op, vent, hier zijn geen IJzeren Kruisen te verdienen. Die moet je daarginds bij de mesthoop zoeken.'

De ordonnans ging er plotseling vandoor.

Opnieuw beefden de heuvels alsof ze aan stekende pijnen leden. Een rood en blauw vuur schoot langs de hemel. Het gehele terrein baadde in een oceaan van vuur. We sloten de ogen voor dat helse licht en maakten ons in onze gaten zo klein mogelijk. De angst had ons nu te pakken. We waren aan de grens gekomen van wat een mens kan verdragen.

Het raketsalvo explodeerde daar ergens bij de Russen en zond aarde, stenen en verminkte lijken de lucht in.

'Verdomme,' jammerde Heide en veegde zich het voorhoofd af, van die raketbatterijen krijg ik het altijd op mijn zenuwen!'

'Oppassen, jongens,' adviseerde Steiner. 'In de putten. Maak je zo klein mogelijk. Nu komen de Stalinorgels aan de beurt.'

'Wat moeten die zakken ook met hun verrekte raketten,' zei Heide woest. 'Die gekken moeten altijd knallen!'

Nog voordat hij die woorden had uitgesproken; leek het of de aarde nu aan de andere kant begon te beven.

We sprongen in de schuttersputten als honden die het koud hebben en verborgen het hoofd in de handen.

Als een orkaan stegen de 12 cm raketten op naar de hemel en deden vlak achter ons een muur van vlammen opstijgen.

Daarna stilte.

Enkele rekruten kwamen overeind. Die kenden de Russische gewoonten nog niet. Luitenant Spät schreeuwde om hen te waarschuwen.

'In de putten, stomme idioten!'

Explosies. Dit keer explodeerden de granaten vóór de dekkingsgaten.

'De volgende lading krijgen we precies op de pet,' voorspelde Barcelona.

'Ze moeten waarnemers daar tussen de dennen hebben,' zei Steiner. 'Porta!' schreeuwde hij, 'speur dat addernest op, dan kunnen we het uitroeien en krijgen we rust.'

'Met plezier. Als ik ze maar kan vinden.'

Porta lag nu op zijn buik dwars over de schuttersput en zocht met zijn infraroodkijker de met dennen beplante heuvel af. Die kijker was een duivelse uitvinding die de nacht in dag veranderde.

'Ik zou daar eens op zoek kunnen gaan,' stelde Broertje voor, en zwaaide met zijn strop. 'Die kerels doen het in hun broek als ik ze dat ding om de hals leg.'

'Hier blijven,' beval luitenant Spät.

Het volgende salvo kwam tussen de dekkingsgaten terecht. Er stegen afgrijselijke kreten op.

'Nu zullen we wel even rust krijgen,' dacht Porta hardop.

'Ja, totdat die idiote artilleristen de vingers weer beginnen te jeuken,' antwoordde de Ouwe.

'Ogen open, Porta,' fluisterde de Légionnaire, 'daar komt hij naar beneden.'

'Rechts van die enorme den,' voegde Broertje er juichend aan toe. Porta bracht het scherpschuttersgeweer met de richtkijker in de aanslag en zocht met wanhopige haast naar het voorgestelde wild.

'Wáár dan, verdomme?'

Broertje wees hem het mannetje aan. 'Drie vingerbreed links van die verwrongen boom. Heb je hem?'

'Ja.'

'Vlug een beetje, hij is bijna beneden. Een reus van een vent, wat verder paar achteren.'

'Mijn hemel, daar heb ik hem!' riep Porta uit. 'Wat een boom van een kerel! Hij draagt de Stalinorde en heeft een baard, da's een échte Rus! Ik zal hem de grootste en laatste verrassing van zijn leven bezorgen.'

'Geef hem die pil als hij net van plan is te verdwijnen en al denkt dat hij in veiligheid is.'

'Goed,' zei Porta en schoot tegelijkertijd. Het scherpschuttersgeweer produceerde een droge, kwaadaardige knal. Porta begon te lachen.

'Nou, die is er wel geweest. De helft van zijn kop is uit elkaar gebarsten.'

'Mooi, mijn jongen, geef mij je boekje maar even. Ik zal die treffer wel voor je inschrijven,' zei de Légionnaire.

Porta reikte hem het gele opschrijfboekje aan dat alle goede scherpschutters bij zich droegen.

'Daar staan er heel wat in,' riep de Légionnaire uit terwijl hij in het boekje bladerde.