Een nacht in(53)

Zahirs blik werd opeens ernstig, waardoor ze snel vroeg: ‘Je vindt het toch niet erg? Van de baby, bedoel ik?’

‘Erg? Je weet toch dat ik hier al van droom sinds je mijn huwelijksaanzoek hebt geaccepteerd? Maar je hebt wel een apart moment uitgekozen om het te vertellen, liefste!’

‘Nou,’ zei ze, terwijl hij haar nog dichter tegen zich aan trok, ‘jij verrast mij altijd graag, en nu is het mijn beurt. Dus je bent er blij mee?’

Met ingehouden adem zag ze dat zijn blik weer ernstig werd. Ze wist hoe graag hij een kind met haar wilde, en dat wilde zij ook, maar soms staken haar oude twijfels weer de kop op, al probeerde ze zich te concentreren op hoe gelukkig ze nu waren.

Tot haar grote blijdschap glimlachte Zahir, waardoor haar twijfels op slag verdwenen.

‘Blij?’ vroeg hij. ‘Zo blij dat ik er sprakeloos van ben. Ik moet dit even verwerken. Hoe kun je nu van me verlangen dat ik nog een toespraak hou over het Hart van Onverschrokkenheid, nu ik dit nieuws net heb gehoord?’

‘Dat lukt je best.’ Ze grijnsde ondeugend en ging op haar tenen staan om zachtjes zijn mondhoek te kussen. ‘Met die rebellen ging je ook de confrontatie aan, dus kun je vast wel een praatje houden over dat erfstuk. Dat wordt een makkie!’

‘Sjeik Kazeem Khan!’ riep iemand achter hen. ‘Mogen we nu een foto maken van u en uw beeldschone sjeika?’

Samen draaiden ze zich om naar de flitsende camera’s, terwijl Zahir beschermend zijn arm om haar middel sloeg. ‘Hoe eerder we ons weer kunnen terugtrekken in de relatieve anonimiteit van Kabuyadir, hoe beter,’ fluisterde hij in Gina’s oor.

Ze keek op en zag dat er een plagerige, maar ook tedere blik in zijn ogen lag. ‘Zelfs als je geen sjeik was, zou je nog niet anoniem door het leven kunnen gaan, Zahir. Daarvoor ben je veel te ontzagwekkend!’

‘Maar wel vriendelijk,’ merkte hij gekscherend op, en vervolgens kuste hij haar op haar mond, in het volle zicht van de camera’s.