Een nacht in(50)

‘Zo noem je me al vanaf het begin… rohi. Wat betekent dat, Zahir?’

Hij drukte een tedere kus op haar lippen. ‘Letterlijk betekent het “mijn ziel”, en dat ben je ook geworden.’

‘Wat prachtig,’ zei ze ademloos. ‘Ik vind het heerlijk als je me zo noemt.’

‘En?’ Zahir reikte achter haar hoofd, maakte haar speld los en liet zijn vingers door haar goudblonde lokken glijden.

‘En wat?’

‘Ik heb je toch net ten huwelijk gevraagd? Nu wil ik graag een antwoord van je.’

‘Ja!’ Ze sloeg haar armen stevig om zijn hals.

Hoewel hij zich door die omhelzing weer pijnlijk bewust werd van de wond in zijn zij, was hij niet van plan haar te vragen het rustiger aan te doen.

‘Ja, ja, ja,’ zei ze vol overtuiging. ‘Duizendmaal ja!’



Ze kwam schrijlings op hem zitten, en haar roomblanke huid voelde zijdezacht aan. Zahir kreunde toen hij haar helemaal vulde.

‘Ik hou van je,’ mompelde hij, terwijl hij haar borsten in zijn handen nam. ‘Bij jou voel ik me geweldig.’

In het zwakke lantaarnschijnsel in de bedoeïenentent keek Gina hem uitdagend aan. ‘Hoe voel je je dan precies? Vertel me dat eens, zo poëtisch en romantisch als je maar wilt, mijn liefste.’

‘Misschien is poëzie nu iets te veel gevraagd,’ zei hij met een berouwvolle grijns. ‘Maar op dit moment heb ik het gevoel dat ik het ga besterven van genot, mijn sjeika.’

‘Sjeika… Betekent dat niet “vrouw van de sjeik”?’

‘Inderdaad.’

‘Maar ik ben je vrouw nog niet, Zahir.’

Bezitterig legde hij zijn handen op haar heupen. ‘Binnenkort wel,’ zei hij vastberaden, terwijl hij nog dieper in haar gleed.

‘O…’ Ze deed haar ogen dicht, alsof ze hun hartstochtelijke samenzijn in iedere vezel van haar lichaam wilde voelen. ‘Binnenkort wel, ja.’

‘En kort daarna…’ Hij hield haar even stil, zodat hij iedere spiertrekking van haar kon voelen. Nu waren ze letterlijk één, niet alleen in lichaam, maar ook in geest. Hun verbintenis voelde bijna bovenzintuiglijk aan.

‘Heb je nooit geleerd dat je je zinnen moet afmaken? O!’ Gina liet haar hoofd achterovervallen, terwijl haar climax haar overweldigde. Ze zag er stralender uit dan ooit tevoren.

‘Kort nadat we getrouwd zijn, zul je mijn kind al dragen, rohi.’ Zahir begroef zijn vingers in haar zachte heupen en hield haar stevig op haar plek. Enkele ogenblikken later bereikte ook hij de hoogste toppen van genot.





Hoofdstuk 12





Gina liep de hele dag al te rillen, maar dat kwam door de opwinding, niet door angst. Zodra ze Zahir had gezien in zijn zwarte, met gouddraad bewerkte jalabiya, was ze buiten zinnen geweest van vreugde, en dat gevoel had aangehouden tijdens de huwelijksceremonie en hun aankomst in de grote balzaal van het paleis, waar de receptie werd gehouden en waar ze werden verwelkomd door enorm veel vrienden en familie.

Maar ze keek vooral uit naar het weerzien met één gast in het bijzonder. Haar vader Jeremy was de vorige avond vanuit Londen hierheen komen vliegen, maar nadat ze hem enthousiast had begroet, had ze nog niet echt de kans gekregen om met hem te praten.

Hij was niet alleen gekomen, maar met zijn nieuwe huishoudster, Lizzie Eldridge. Nu Gina hem geduldig zag staan wachten tot iedereen het bruidspaar had gefeliciteerd, zag ze dat hij hand in hand stond met de aantrekkelijke brunette.

Gina besloot naar hen toe te gaan, waarna haar vader haar stevig omhelsde. Had hij nou nieuwe aftershave op? Hij zag er keurig uit, in een zwart pak, en ze zag dat zijn grijze haar netjes geknipt was. Zou Lizzie daar achter zitten? Het was duidelijk dat de vrouw hem niet alleen had opgebeurd door de huishoudelijke taken op zich te nemen. Gina was dolblij voor hen. Inmiddels besefte ze hoeveel ze van haar vader hield, en ze hoopte dat de tweede helft van zijn leven net zo mooi zou worden als de eerste helft, met haar moeder.

‘Je ziet er stralend uit, schat, als een prinses aan het hof van een kalief,’ merkte Jeremy enthousiast op, terwijl hij haar hand bleef vasthouden. ‘Beseft die prins van je wel hoe hij heeft geboft?’

Gina hapte naar adem toen Zahir achter haar kwam staan en haar tegen zich aan trok. Telkens wanneer hij haar zo vasthield en zijn mannelijke lichaam tegen haar aan werd gedrukt, voelde ze zich veilig, geliefd en geborgen.

‘Dat beseft hij maar al te goed, professor Collins. Geloof mij maar, ik ben me er elke dag van bewust dat ik de liefde van mijn leven gevonden heb, en ik wil u vanuit de grond van mijn hart bedanken dat u me haar hand hebt geschonken.’

De oudere man bloosde en glimlachte. ‘Als u maar goed voor haar zorgt. Ze betekent heel veel voor me. Dat is altijd al zo geweest, en dat zal altijd zo blijven. Tijdens haar kindertijd heb ik niet vaak genoeg gezegd hoeveel ik van haar hou, maar nu ik ouder en wijzer ben en me realiseer dat ze een geschenk uit de hemel is, hoop ik dat nog goed te kunnen maken.’