Een nacht in(36)

Zahir schudde zijn hoofd. ‘En hoe kom jij aan die wijsheid, als ik vragen mag?’ Hij slaakte een zucht en zag er bedachtzaam uit. ‘Gisteravond heb ik de leider van de rebellen laten beloven dat er geen wraakacties meer zullen volgen voor zijn gevangenneming,’ vertrouwde hij haar toe. ‘Een aantal van mijn bewakers gaat nu de heuvels in om ervoor te zorgen dat de rebellen terugkeren naar hun gezin. Ik heb hem verteld dat het in zijn belang is om bekend te maken dat hij dat graag wil. En daar heeft hij ook mee ingestemd. Maar ik neem geen enkel risico meer. Als staatshoofd moet je nu eenmaal soms moeilijke beslissingen nemen, in het belang van de meerderheid. Gezien de gebeurtenissen van de afgelopen tijd, zullen jij en mijn zus voortaan onder permanente bewaking komen te staan. Ik zal niet meer proberen mannen tot rede te brengen die geweld als de enige manier beschouwen om hun gezin te onderhouden.’ Hij zuchtte. ‘Hoe graag ik de rest van de dag ook met jou zou willen doorbrengen, lieve Gina, ik moet aan het werk, en jij moet terug naar je kamer om uit te rusten. Ik zal je ontbijt op bed laten brengen.’

‘Maar ik wil helemaal niet op mijn kamer blijven, Zahir. Ik wil verder met de inventaris.’

‘Maar straks val je weer flauw,’ wierp hij tegen. In zijn ogen lag een geïrriteerde blik.

‘Ik voel me anders prima.’

‘Kun je nu ook al de toekomst voorspellen?’

Ze glimlachte. ‘Natuurlijk niet. Maar ik ken mezelf, en ik ben veel sterker dan ik eruitzie.’

‘Sterk ben je zeker… én ontzettend koppig!’

Schouderophalend zei ze: ‘Ik hou me liever bezig met leuke dingen dan dat ik steeds moet denken aan wat er gisteren is gebeurd.’

‘Hm.’ Hij hield zijn hoofd scheef. ‘In dat geval kun je misschien inderdaad beter aan de slag gaan. Maar ik wil niet dat je te veel van jezelf vergt.’

Hij drukte een kus op haar mond, woelde even door haar haren, en stond vervolgens op om zich aan te kleden.





Hoofdstuk 9





Op weg naar het ontbijt op het terras kwam Gina langs de open kamerdeur van Jake Rivers. Voor het eerst sinds ze in het paleis was aangekomen, had ze honger. Kennelijk had ze trek gekregen van haar liefdesspel met Zahir. Maar dat veranderde toen ze Jakes ingepakte koffer open op bed zag liggen.

Zachtjes klopte ze aan, en toen hij riep dat ze binnen mocht komen, klonk hij geërgerd en ongeduldig.

‘Jake? Wat is er? Het lijkt wel of je gaat vertrekken.’

Hij schoof zijn bril wat hoger op zijn neus en legde met een afwezige blik in zijn ogen nog een paar Hawaïhemden in zijn koffer. ‘In één keer goed. Dat is precies wat ik van plan ben, Gina: vertrekken!’

‘Waarom?’

‘Moet je dat nog vragen, na wat jou gisteren is overkomen?’ Met een minachtende blik keek hij naar de roze shawl die ze om haar hals had geslagen om de blauwe plekken aan het zicht te onttrekken. ‘Eerst wordt de sjeik neergeschoten, en nu ben jij bijna gewurgd door de een of andere gek op een markt! Het spijt me, maar mijn leven is me meer waard dan het onderzoek naar dat vervloekte juweel. Trouwens, Zijne Koninklijke Hoogheid heeft ons het juweel nog niet eens laten zien, terwijl we zo hard gewerkt hebben!’

‘De mannen die de sjeik hebben neergeschoten en mij probeerden te ontvoeren, zitten nu allebei vast. De opstandelingen bevinden zitten ver weg in de heuvels, en zullen zich wel koest houden nu hun leider in de gevangenis zit. Dus je kunt gerust je werk afmaken.’

‘Hoe weet je dat ze in de gevangenis zitten?’

Gina voelde dat haar wangen rood aanliepen en sloeg haar armen over elkaar. ‘Dat heeft de sjeik me verteld.’

‘O ja, zeg, is dat zo?’ vroeg Jake op vernietigende toon. ‘Het klikt nogal tussen jullie, hè? Overweeg je soms om toe te treden tot zijn harem?’

‘Doe niet zo idioot!’

‘Ik ben niet achterlijk, Gina. De blik waarmee hij naar je kijkt, is niet mis te verstaan. Maar mannen in zijn positie gaan geen serieuze relatie aan met vrouwen zoals jij; hoe mooi en intelligent ze ook zijn. Ze willen maar één ding van jullie. Bovendien heb ik gehoord dat de sjeik van plan is binnenkort een gearrangeerd huwelijk aan te gaan. Wist je dat al?’

Daar wilde ze helemaal niet aan herinnerd worden, zeker niet na de magische nacht die ze achter de rug had. Om niet te laten blijken hoe gekwetst ze zich voelde, ademde ze diep in. ‘Heb je Zijne Koninklijke Hoogheid al verteld over je plan om vandaag te vertrekken?’

Jake ritste zijn koffer dicht en haalde zijn handen door zijn zandkleurige haar. ‘Ja, dat heb ik hem gisteravond verteld, maar hij stond op het punt om te vertrekken met het hoofd van de veiligheidsdienst. Hij zei dat ik het Jamal maar moest laten regelen; mijn vertrek leek hem niet echt te deren. Daarna heeft Jamal een vlucht voor me geboekt. Op de terugweg zal ik natuurlijk niet in de eerste klasse reizen, aangezien ik de eerste de beste vlucht wil nemen, maar dat heb ik er graag voor over om weer voet te kunnen zetten op veilige bodem. Ga met me mee, Gina.’