Een nacht in(39)

‘Hou je van hem?’

Ze had nu al zoveel prijsgegeven, hoe kon ze dit dan nog ontkennen? ‘Ja.’ Zonder te knipperen keek ze Farida aan.

Eerst sloeg die haar handen ineen, vervolgens omhelsde ze Gina stevig. ‘Hou je echt van mijn broer? Dat is het beste nieuws dat ik in tijden heb gehoord. Er houdt iemand van hem om wie hij is, niet vanwege zijn status of zijn bezittingen. Dit is precies wat het Hart van Onverschrokkenheid voorspeld heeft: dat iedereen in onze familie uit liefde zal trouwen.’

Met bonkend hart maakte Gina zich los uit de omhelzing. ‘Nee, Farida. Daar moet je niet van uitgaan bij Zahir. Hij is volwassen en moet zijn eigen keuzes maken.’

‘Natuurlijk hou ik van Zahir, maar ik ben niet blind voor zijn fouten. Soms kan hij ontzettend star zijn. Maar als hij denkt dat hij zijn lotsbestemming kan ontlopen, dan houdt hij zichzelf voor de gek. Hij kan niet trouwen met de dochter van de emir terwijl hij van jou houdt, Gina!’

Geschokt hapte Gina naar adem. ‘Als hij al van me gehouden heeft, dan is dat nu voorbij. Hij is veel te boos omdat ik destijds niet ben teruggekomen. Dit gesprek moet tussen ons blijven, Farida, dat smeek ik je. Zeg hier alsjeblieft niets over tegen je broer.’

‘Maak je maar niet druk. Ik zou hem nooit de les durven lezen, ook al heeft hij dat hard nodig. Soms werkt een subtiele aanpak het best. Ik zal je vertrouwen niet beschamen, dat beloof ik. Laten we maar verdergaan met de inventaris. Daar heb ik veel meer zin in, nu ik de waarheid ken over jou en Zahir.’

Het lukte Gina niet haar ongerustheid van zich af te zetten, terwijl ze achter Farida aan het paleis in liep, met Farida’s gespierde lijfwacht in haar kielzog.



Het grootste gedeelte van de dag was Zahir niet in het paleis geweest. Met een groepje bewakers was hij naar de stad gegaan, waar hij zijn gewonde lijfwacht had bezocht in het ziekenhuis, waarna hij naar zijn secretaris Masoud was gegaan, die was geveld door een virus. Tot zijn opluchting herstelden beide mannen goed. Tegen de tijd dat hij weer naar huis ging, wilde hij alleen nog maar een douche nemen en vervolgens naar Gina toe gaan.

Uiteindelijk trof hij haar aan in de bibliotheek. In het licht van een aantal schemerlampen zat ze aan een lange tafel te lezen. Even bleef hij staan om naar haar te kijken. Ze was helemaal in het boek verdiept en draaide afwezig een lok om haar vingers. Vervolgens viel zijn blik op de roze shawl om haar hals, en zijn maag kromp ineen. Hij voelde zich verantwoordelijk voor wat haar was overkomen op de markt, en hij wilde het op de een of andere manier goedmaken.

Vandaag had hij steeds aan haar moeten denken. Zelfs toen hij met zijn lijfwacht en secretaris had gepraat, had de gedachte aan Gina zich steeds opnieuw aan hem opgedrongen. Hun liefdesspel van gisteravond had hem weer nieuwe energie gegeven, en zijn voornemen om een rechtvaardige, sterke leider te worden, net zoals zijn vader, was nog sterker geworden. Dat betekende dat hij niet zou aarzelen om moeilijke beslissingen te nemen in het belang van het koninkrijk, zelfs als hij daarvoor zijn eigen geluk zou moeten opofferen. Maar hun samenzijn had zijn verlangen naar Gina slechts tijdelijk gestild, en de herinnering eraan had ervoor gezorgd dat hij niet in de stad was blijven treuzelen.

‘Het is al laat om nog aan het werk te zijn.’ Vriendelijk glimlachend liep hij op haar af.

Geschrokken sloeg ze het boek dicht, waarna ze opstond. Haar bleke wangen kleurden roze. ‘Het voelt niet als werk, maar als een hobby,’ antwoordde ze.

‘Maar voor vandaag heb je toch wel genoeg gedaan?’

‘Ik geloof van wel.’

Toen ze haar boek en haar aantekeningen verzamelde, zag Zahir dat haar handen trilden. Meteen keek hij haar bezorgd aan, omdat ze misschien te veel van zichzelf gevergd had. ‘Heb je vandaag wel genoeg rust genomen?’ vroeg hij kortaf.

‘Ik heb me beziggehouden met iets wat ik leuk vind. Dat werkt evengoed ontspannend.’

‘Ik had de dokter en mijn personeel erop moeten laten toezien dat je vandaag rust zou nemen. In je kamer, welteverstaan.’

‘Ik ben geen kind meer, Zahir.’ Verontwaardigd keek ze hem aan.

Wat was ze mooi als ze een pruillip trok! Het maakte haar ontzettend sexy, ook al had ze dat zelf niet door.

‘Als je maar doorgaat zonder naar je lichaam te luisteren, is dat wel kinderachtig. Dan kun je de gevolgen van je eigen gedrag kennelijk niet overzien.’

Gina zag eruit alsof ze een venijnige opmerking inslikte, klemde haar boek en de aantekeningen tegen haar borst en wilde langs hem heen lopen.

Zachtjes grinnikend pakte Zahir haar arm beet. ‘Het spijt me als ik je van streek heb gemaakt, rohi. Ik heb de hele dag aan je moeten denken.’

De rebelse blik in haar ogen vervaagde. ‘Waar ben je geweest?’ vroeg ze met overslaande stem. ‘Ik heb je niet gezien tijdens het ontbijt, de lunch of het diner.’