Een nacht in(34)

Voor hen, in een afgesloten privétuin, brandde een groot kampvuur. Daarachter doemde een imposante bedoeïenentent op. Aan de hemel schitterden talloze sterren.

Ze wierp een zijdelingse blik op Zahir, die haar hand nog steeds stevig vasthield. ‘Wie slaapt daar?’

In het licht van de sterren zag ze dat hij glimlachte. ‘Ik.’

Op zijn aandringen ging ze hem voor de tent in. Ze hapte naar adem toen ze de uitnodigende sfeer proefde die daarbinnen hing. Het tentdoek was aan de binnenkant helemaal bekleed met handgeweven stoffen, en de vloer was bezaaid met satijnen en zijden kussens en tapijten met ingewikkelde patronen. Behalve de gloed van het kampvuur kwam het enige licht van een Marokkaanse lantaarn met een kaars erin, die dansende schaduwen op de wanden wierp.

Gina liet zich in de kussens zakken. ‘Wat is het hier mooi.’ Ze zei het op fluistertoon, alsof ze een kerk binnen was gelopen. ‘Magisch.’

Zonder iets te zeggen ontdeed Zahir zich van zijn leren laarzen, zette die buiten de tent en sloot vervolgens de ingang af. Hij kroop naar Gina toe, trok haar pantoffels uit en legde die opzij. Daarna boog hij zijn hoofd om haar voeten te kussen.

Door dat simpele gebaar kwamen alle emoties boven die ze de afgelopen dagen had proberen te onderdrukken. Toen hij weer opkeek, kon ze geen woord uitbrengen, dus stak ze simpelweg haar armen naar hem uit. Zijn kus was zijdezacht, maar toch hartstochtelijk. Ze had het gevoel dat ze in de hemel was beland.

Vervolgens liet hij zijn lippen naar haar hals glijden, en naar de schouder die hij inmiddels had ontbloot. Ze verlangde zó naar hem dat ze op haar lip moest bijten om hem niet te smeken de liefde met haar te bedrijven. Aan Zahirs blik zag ze gelukkig dat hij wist waar ze naar verlangde. Hij liet zich op zijn knieën zakken, trok haar nachtjapon over haar hoofd en liet die op het tapijt vallen.

Verwonderd ging hij op zijn hurken zitten om haar naakte lichaam eens goed te bekijken. ‘Je bent adembenemend. Eén ding weet ik zeker: aan jouw schoonheid valt niet te tippen,’ zei hij op hese toon.

Gina’s borsten gloeiden alsof ze waren aangeraakt door een brandijzer. Toen hij eindelijk met zijn mond eerst haar ene, en vervolgens haar andere tepel begon te liefkozen, woelde ze met haar handen door zijn haar en kreunde ze zachtjes. Tegen de tijd dat hij haar tegen zich aan trok, voelde ze dat hij op knappen stond.

‘Kleed me uit,’ droeg hij haar schor op.

Bijna huilend van verlangen volgde Gina zijn bevel op. Maar toen ze zijn borst ontbloot had, aarzelde ze even. Haar blik was op de wond in zijn zij gevallen, die inmiddels was afgedekt met een schoon verband.

Hij nam haar gezicht tussen zijn warme ruwe handen, die deden vermoeden dat hij zwaar lichamelijk werk niet schuwde, en schudde zijn hoofd. ‘Niet bang zijn dat je me pijn doet. Ik heb hier veel te lang op gewacht om me nu van mijn doel te laten weerhouden. Jouw aanblik vervult me met verlangen. Ik wil niet langer wachten.’

Bij het zien van zijn prachtige mannelijke lichaam hapte Gina naar adem. Zijn schouders, bovenlichaam, heupen en lange benen waren gebruind en gespierd, en zijn borst was bedekt met zacht donker haar. De vele littekentjes op zijn lichaam herinnerden haar eraan dat hij van fysieke uitdagingen hield. Van paardrijden, zoals Farida haar had verteld, van een zware tocht door de heuvels om onbevreesd de confrontatie aan te gaan met een bende rebellen, en van zwaardvechten met zijn bewakers.

Al haar gedachten vervaagden toen hij haar achterover in de kussens duwde en weer hartstochtelijk kuste. Het voelde alsof er hete lava door haar aderen stroomde, en de gedachte dat ze zijn lichaam nog één seconde tegen het hare aan zou moeten missen, vond ze onverdraaglijk.

Ze liet haar handen over zijn ribben en heupen glijden, en nog verder naar beneden, waarop Zahir kreunde en wellustig naar haar glimlachte.

Meteen daarop duwde hij zachtjes haar benen uit elkaar en liet een vinger bij haar naar binnen glijden. Even voelde het alsof alle lucht uit haar longen werd gezogen. Duizelig van genot onderging ze zijn hartstochtelijke kus, terwijl zijn vingers haar bespeelden tot ze het bijna niet meer uithield.

Toen ze eindelijk verlossing had gevonden, begon ze te huiveren en werd ze plotseling overmand door emoties. De tranen biggelden over haar wangen, en Zahir hield haar stevig tegen zich aan. Ondertussen bleef hij kusjes op haar mond, wangen en loshangende haren drukken, tot ze ophield met snikken.

‘Het is al goed. Wees alsjeblieft niet meer bang, mijn engeltje. Ik ben bij je, en ik zal zorgen dat je niets overkomt.’

Snuffend legde Gina haar hoofd tegen zijn warme borst, en ze slaakte een zucht. Door het tentdoek heen zag ze dat het vuur buiten langzaam doofde. Hierbinnen, in Zahirs sterke armen, besefte ze dat ze zich nog nooit zo veilig had gevoeld. Een intens gevoel van kalmte overspoelde haar, en de gedachte aan haar ontvoerder vervaagde langzaam. Ze wist dat hij haar vannacht niet meer zou lastigvallen in haar dromen.