Een nacht in(17)

Ze probeerde zich los te wurmen, maar Zahir hield haar stevig vast. Het kon hem zelfs niets schelen dat Jamal of een van de andere bedienden hen zo zou kunnen zien. Ze hadden hem trouw gezworen tijdens zijn kroning, en er zouden geen roddels verspreid worden buiten het paleis, daar was hij zeker van.

‘Laat me los, alsjeblieft! We kunnen niet –’

‘Je hoeft niet bang te zijn. Onze eer zal niet bezoedeld worden, mochten we samen gezien worden, Gina. Dit is míjn paleis, weet je nog? Ik ben de heerser over dit koninkrijk.’

‘Wat anderen ervan vinden, doet me niet zoveel, maar ik wil me netjes gedragen zolang ik hier ben. Ik ben hier voor mijn werk, om de resultaten van mijn onderzoek te presenteren, en niet als een vriendin van je. Bovendien is mijn collega erbij.’

‘Maak je je zorgen om wat die onbeduidende doctor Rivers met zijn smakeloze kleding van je denkt?’

‘Misschien heeft hij niet zoveel status als jij, en ook niet zo’n goede kledingsmaak, maar hij is een goed mens. Hij zou gekwetst kunnen zijn als hij erachter komt dat wij elkaar al kenden, maar dat ik dat niet aan hem verteld heb.’

Zahir vloekte binnensmonds en liet haar abrupt los. ‘Waarom zou hij gekwetst moeten zijn?’ vroeg hij met bonkend hart. ‘Wil je soms zeggen dat je een relatie met hem hebt?’

Verward keek Gina hem aan. ‘Jake en ik? Nee, natuurlijk niet!’

‘Waarom kan het je dan iets schelen wat hij ervan vindt?’

‘Uit respect voor hem, dat is alles.’

Zahir was niet tevreden met haar antwoord, keek haar koeltjes aan en beende naar het grote bureau. Uit een lade pakte hij een sierlijk bewerkt mes met een puntig lemmet. Nadat hij dat in de schacht aan zijn riem had gestoken, wendde hij zich weer tot haar.

‘Ik moet ervandoor, dus deze bijeenkomst is voorbij.’

‘Waar ga je heen? En waarom heb je een wapen nodig?’

‘In de bergen houdt zich een rebellenbeweging schuil, die ’s nachts dorpen plundert en voor problemen zorgt. Ze hebben al een paar officiële waarschuwingen gehad, maar blijven zich misdragen. Nu moet ik persoonlijk met hen gaan praten.’

Gina deed een paar stappen naar hem toe en keek hem geschrokken aan. ‘Is dat niet gevaarlijk? Je gaat toch niet alleen?’

Het beviel hem wel dat ze zich zorgen om hem maakte, en hij glimlachte. ‘Ik ben Zorro niet, Gina. Natuurlijk neem ik een professioneel bataljon soldaten mee.’

‘Maar toch…’ Ze wrong in haar handen, en zijn oog viel op haar kaftan, die haar welgevormde lichaam benadrukte. ‘Wees alsjeblieft voorzichtig.’

‘Ik heb hier te veel verantwoordelijkheden om onnodige risico’s te nemen. Mijn dierbare zusje, bijvoorbeeld.’ Hij besefte dat hij nogal afstandelijk had geklonken en dat hij er de nadruk op had gelegd dat zijn zus de belangrijkste persoon in zijn leven was. Toch wist hij dat dat in strijd was met wat hij voor Gina voelde. Telkens wanneer hij bij haar in de buurt was, laaide zijn hartstocht weer op.

‘Natuurlijk.’ Ze liet haar hoofd hangen.

‘Wanneer ik terugkom,’ vervolgde hij, ‘wil ik nog iets met je bespreken. Zorg dat je beschikbaar bent, ook al is het al laat. Heb je dat begrepen?’

Verbaasd keek ze op, met een uitdagende blik in haar ogen. ‘Is dat soms een bevel?’

Zahir stond versteld van haar opstandigheid. Zijn handen jeukten om haar in zijn armen te nemen en naar zijn privévertrekken te dragen, om daar met haar te doen wat hij maar wilde. Maar natuurlijk kon dat niet, want de soldaten stonden hem al op te wachten op de binnenplaats. Daarom nam hij zich voor dat hij haar straks nog wel een lesje zou leren.

‘Ja!’ bulderde hij, terwijl hij naar de dubbele deuren beende. ‘Dat is een bevel!’



De rest van de dag voelde Gina zich rusteloos en gespannen, omdat ze wist dat Zahir misschien gevaar liep, en dat zij daar niets aan kon doen. Tijdens de lunch kreeg ze dan ook amper een hap door haar keel. Als ze zo doorging, zou ze naar Engeland teruggaan als een gratenpakhuis! Maar hoe kon ze nou eten, terwijl ze bang was dat ze hem nooit meer zou zien?

Hun kus had haar eraan herinnerd dat hij de enige man was van wie ze ooit zou kunnen houden. Heel haar lichaam had getinteld, en nu verlangde ze naar meer.

Ze besloot afleiding te zoeken door Jamal te vragen of ze de tuin rond het paleis in haar eentje mocht verkennen. Meteen bood hij aan haar een rondleiding te geven, zoals hij eerder bij Jake had gedaan, maar ze hield vol dat ze liever alleen ging. Met zichtbare tegenzin stemde hij daarmee in.

Terwijl ze over de geplaveide paadjes in de paleistuin liep en naar het gezang van de vogels luisterde, snoof ze de heerlijke geuren diep op. Ze herkende onder meer jasmijn, oranjebloesem en heliotroop. Overal waar ze keek, zag ze elegante fonteinen en statige standbeelden, die vermoedelijk de voorouders van de familie Kazeem Khan voorstelden. Als ze niet zo bezorgd was geweest om Zahir, had ze de beelden misschien aan een nader onderzoek onderworpen, maar gezien de omstandigheden was dat gemakkelijker gezegd dan gedaan.