Een nacht in(15)

De twee collega’s waren niet alleen. Om de zoveel tijd verscheen Jamal, die de dienstmeisjes opdracht gaf rond te gaan met khubz, het plaatselijke brood, schalen met zwarte en groene olijven en kommetjes met labneh, een soort yoghurt.

Terwijl Gina olijfolie op haar brood liet druipen, voelde ze een zweetdruppeltje over haar rug glijden. De zon stond al hoog aan de azuurblauwe hemel, en de lange goudkleurige kaftan die ze droeg, voelde aan als een winterjas. Ze had de verleiding niet kunnen weerstaan om buiten te gaan zitten na de lange strenge winter die ze thuis hadden gehad, maar ze voelde zich allesbehalve op haar gemak. Maar hoe kon dat ook anders, na de manier waarop Zahir haar gisteravond had achtergelaten?

Wat was hij verbitterd en boos geweest; heel anders dan de tedere verleidelijke man die haar hart drie jaar geleden had veroverd. Ze wilde nog steeds niets liever dan het bijleggen, maar ze wist niet hoe.

Terwijl ze haar zonnebril wat hoger op haar neus schoof, keek ze naar Jake, die een dikke snee brood, belegd met komkommer en tomaat, naar zijn mond bracht en een flinke hap nam. Toen hij die doorslikte, glimlachte ze. ‘Je hebt een gezonde eetlust.’

‘Dat is waar. Maar er is dan ook veel nodig om die grijze massa aan de gang te houden!’ antwoordde hij grijnzend.

Hij droeg een hawaïhemd dat niet zou misstaan op een strand op Mallorca of Corfu, waardoor hij er nogal excentriek uitzag.

‘Ben je klaar voor de presentatie voor Zijne Koninklijke Hoogheid?’ vroeg hij.

‘Voor zover dat mogelijk is.’ Gina’s mond verstrakte. Alleen al de gedachte dat ze met Zahir over het juweel zou moeten praten, boezemde haar angst in. Ze was nog nooit zo nerveus geweest. Misschien moest ze het zich niet persoonlijk aantrekken dat hij niet meer geloofde in een huwelijk dat uit liefde werd gesloten, maar dat deed ze wel.

Na een tijdje verscheen Jamal weer op het terras. ‘Na het ontbijt zijn jullie uitgenodigd bij Zijne Koninklijke Hoogheid. Ik zal hier wachten om jullie naar hem toe te brengen.’

Nerveus keek Gina naar het eten, dat ze weer amper had aangeroerd, en glimlachte vervolgens naar Zahirs bediende. ‘Bedankt.’

Jamal maakte een beleefde buiging en ging met zijn handen op zijn rug bij de muur staan wachten tot ze klaar waren.





Hoofdstuk 4





De studeerkamer van de sjeik van Kabuyadir was enorm. Het leek wel een balzaal, met marmeren vloeren en koperen achthoekige lampen met gekleurd glas aan het plafond. Het bureau was een vijftien meter lange tafel met antieke houten, beklede stoelen. Maar Gina’s aandacht werd meteen getrokken door een kring met fleurige kussens rondom een handgeweven tapijt van blauw, rood en goud, rechts van het bureau. Daar zat Zahir. Zijn kin rustte op zijn handen, hij zat in kleermakerszit en zag er bedachtzaam uit.

Om zijn zwarte jalabiya droeg hij weer een brede leren riem, maar hier zat een verlengstuk aan dat over zijn borst en schouder liep. Zo te zien had er ooit een jachtmes of kromzwaard in gezeten, maar nu was de schacht leeg. Het beeld van Zahir als dappere krijger bleef zich maar aan Gina opdringen. Drie jaar lang had ze gefantaseerd over zijn knappe gezicht en had ze gepeinsd over wat ze verloren had laten gaan.

Jake gaf hem een respectvol knikje. Aangezien Jamal haar nauwlettend gadesloeg, volgde ze zijn voorbeeld.

‘Was het ontbijt naar wens?’ Zahir keek hen een voor een aan, waarbij zijn blik wat langer op haar bleef rusten.

‘Prima, bedankt,’ antwoordde Jake enthousiast.

‘Wat een alleraardigst overhemd, doctor Rivers. Heel… kleurrijk, zal ik maar zeggen.’

‘Fijn dat u het mooi vindt, majesteit.’

‘Ga toch zitten. Laten we beginnen met de bespreking over het juweel.’ Zahir klonk zakelijk toen hij naar de kussens gebaarde.

Zijn licht spottende opmerking over Jakes overhemd deed Gina beseffen dat hij gevoel voor humor had. Ze ging zo ver mogelijk bij hun gastheer vandaan zitten, en dacht een geamuseerde blik in diens donkere ogen te zien. Met een ongemakkelijk gevoel sloeg ze haar dunne leren map open en haalde haar aantekeningen tevoorschijn. Iets verderop volgde Jake haar voorbeeld.

‘Zal ik beginnen bij doctor Rivers? Vertelt u maar wat uit uw onderzoek naar het juweel gebleken is.’

Jake deed enthousiast zijn verhaal uit de doeken, waarna er een levendige discussie tussen de twee mannen volgde. Gina nam de gelegenheid te baat om Zahir te observeren. Zijn stem klonk krachtig maar beheerst, en hij hield zijn blik continu op haar collega gericht. Nergens viel uit af te lezen wat hij zelf vond van wat er besproken werd.

Af en toe ging Jake nerveus verzitten, alsof hij zich overweldigd voelde door deze plek en door de vragen die hem werden gesteld, maar hij wist zijn onderzoek goed uiteen te zetten.

Na afloop speelde er een flauw glimlachje om Zahirs welgevormde lippen. Wat hij zojuist gehoord had, leek hem in ieder geval te bevallen.