Een nacht in(16)

En toen was het de beurt aan Gina.

Toen Zahir zijn blik op haar richtte, kreeg ze het ongemakkelijke gevoel dat hij haar door een microscoop bekeek.

Terwijl ze haar keel schraapte, schikte ze haar papieren, en zag tot haar grote schrik dat er een paar vellen van haar schoot gleden. Niet bepaald een soepel begin, dacht ze. Snel raapte ze de papieren op.

‘Bent u klaar voor uw presentatie, doctor Collins?’

Zijn spottende toon maakte het er niet bepaald gemakkelijker op. ‘Ja, majesteit.’

Ze dwong zichzelf hem recht in de ogen te kijken, om moed te verzamelen. Tenslotte was ze een expert binnen haar vakgebied, geen nerveuze puber die een spreekbeurt moest houden.

‘Ik wil graag beginnen met de fascinerende legende over het Hart van Onverschrokkenheid.’

Waar kwam dat nou weer vandaan? Daar had ze helemaal niet mee willen beginnen! Haar papieren waren in de war geraakt toen ze van haar schoot gegleden waren, en nu lag het onderste vel bovenop.

Opeens leek de temperatuur een paar graden te dalen, en ze zag dat Zahir haar een ijzige blik toewierp. Even stokte haar adem.

‘Dat lijkt me niet zo’n goed idee, doctor Collins. Ik heb liever dat u zich bij de feiten houdt. Speculaties over mythes leiden ons alleen maar af van de discussie over de oorsprong van het juweel. Laten we ons concentreren op wat belangrijk is.’

Na dat slechte begin had Gina het gevoel dat ze ook de rest van haar presentatie verknoeide. Tegen de tijd dat ze uitgepraat was en Jamal een dienblad met koffie kwam brengen, wilde ze het liefst naar haar kamer vluchten om koud water in haar gezicht te spatten.

‘Doctor Collins? Kan ik u even onder vier ogen spreken?’ Zonder dat ze het gemerkt had, was Zahir naast haar komen staan. Hij stak zijn hand uit om haar overeind te helpen. Terwijl ze die automatisch aannam, wendde hij zich even tot Jake. ‘Doctor Rivers, neemt u uw koffie maar mee naar het terras en probeert u een beetje uit te rusten. Daarna zal Jamal u een rondleiding geven door het paleis.’

‘Bedankt, majesteit. Ik verheug me er nu al op.’

Toen de dubbele deuren dichtvielen achter Jamal en Jake, legde Zahir zijn handen achter zijn brede rug en begon te ijsberen, voor hij zich weer tot Gina wendde. De woede stond duidelijk op zijn gezicht te lezen.

‘Wat moest dat voorstellen? Je probeerde me voor schut te zetten.’

‘Wat bedoel je?’

‘Dat je over de legende begon, natuurlijk!’

‘Ik wilde je helemaal niet voor schut zetten, maar mijn aantekeningen waren in de war geraakt, en…’

Opeens stond hij vlak voor haar en hoorde ze alleen nog maar het bloed in haar oren suizen.

‘Waarom komt die legende überhaupt in je aantekeningen voor? Ik had al gezegd dat ik er niets over wil horen.’

In romannetjes las ze altijd over wild kloppende harten, en nu ervoer ze het zelf. Ze liet haar ingehouden adem ontsnappen en streek nerveus haar kaftan glad. ‘Tijdens mijn zoektocht naar de achtergrond van het kunstvoorwerp viel dit aspect van de zaak gewoonweg niet te negeren, hoe vervelend je dat ook vindt. Mijn vader heeft me geleerd een zaak altijd van alle kanten te bekijken.’ Onbewust hief ze haar kin.

Zahir slaakte een zucht en wreef over zijn voorhoofd. ‘Je vader?’

‘Hij bestudeert kunstvoorwerpen en doceert geschiedenis in Engeland.’

‘Ach ja, de man die je belangrijker vond dan mij.’

‘Verder heb ik geen familie meer,’ zei Gina op ongelukkige toon. ‘Hij had me nodig.’

Zahirs woede verdween op slag. Hoe kon een gezonde kerel nou zoveel schoonheid weerstaan? Haar ogen schitterden, haar wangen waren rood aangelopen, en haar weelderige lippen trilden.

‘Wat zijn werk betreft, is hij erg ijverig, en…’ Met haar blauwe ogen staarde ze hem aan. ‘…en nauwgezet. Hij laat geen middel onbeproefd.’

De spanning tussen hen was nu bijna tastbaar.

‘Is dat zo?’ vroeg Zahir zachtjes.

Voordat Gina antwoord kon geven, eiste zijn mond de hare op. Eerst was de zoen onhandig en ruw, vanwege zijn wanhopige verlangen haar weer te proeven, maar daarna trok hij haar dichter tegen zich aan. Haar slanke lichaam ontspande in zijn armen, zodat hij al haar rondingen kon voelen, en hij begon haar nu langzaam en verleidelijk te kussen, tot zijn bloed zowat begon te koken van verlangen. Hij wenste dat hij de rest van de wereld kon laten verdwijnen, dat hij zich geen zorgen meer zou hoeven maken over de staatsbelangen en de dreigende opstand in een van de bergachtige gebieden, waar hij zich de rest van de dag mee bezig zou moeten houden. Dan zou hij haar meenemen naar bed en de liefde met haar bedrijven, tot ze beefde van genot en bezwoer dat ze alleen hem wilde, dat hij de enige man was aan wie ze nog kon denken.

Hij liet zijn handen in haar haren glijden, verbrak de kus en keek haar aan. Toen hij besefte dat hij buiten adem was, glimlachte hij ongegeneerd. ‘Dat was nog fijner dan ik me herinnerde. Ik had niet verwacht dat onze bijeenkomst zo zou eindigen, Gina. Maar het zal wel onvermijdelijk geweest zijn, gezien de manier waarop onze eerste ontmoeting verliep.’