Dubbel bedrog(4)

‘Dan heeft hij misschien vertraging opgelopen in Miami,’ suggereerde Megan. ‘Of hij is gebeld om naar een belangrijke bespreking elders in Amerika te komen…’

‘Dat lijkt me niet waarschijnlijk. Ik zal uitleggen waarom de politie in Miami zich zorgen maakt.’ Harry zoog de lucht in die hij op dat moment hard nodig had. ‘Het volgende is er gebeurd. Gisterochtend om halfzeven kwam de kelner Ron het bestelde ontbijt brengen, maar de deur werd niet opengedaan. Na enige tijd heeft de kelner een van de kamermeisjes de deur van je vaders kamer laten openen. Ze beseften meteen dat er iets mis was.’

‘Waardoor?’ vroeg Megan schril.

‘Een enkele blik volstond om te zien dat er een gevecht had plaatsgevonden,’ antwoordde Harry. Het werd tijd de akelige waarheid te vertellen. ‘De telefoon was van de muur losgerukt en op de vloer gesmeten. De televisie was kapotgeslagen. Een paar meubelen lagen omver, en hier en daar lag bloed. Vooral in de omgeving van het bed.’

‘B-Bloed? Veel?’ stamelde Megan. De vijandigheid in haar stem had inmiddels plaatsgemaakt voor een immense angst.

‘Zoveel, dat iedereen meteen voor het leven van je vader vreesde,’ antwoordde Harry. Hij gaf er de voorkeur aan de vrouwen nog niet te vertellen dat een snelle test had uitgewezen dat het bloed van minstens drie verschillende personen afkomstig was, hetgeen een minimum van twee aanvallers en een bruut gevecht impliceerde.

Het was echter ook mogelijk dat het bloed afkomstig was van één aanvaller en twee slachtoffers, en dat bracht de gênante mogelijkheid naar voren dat Ron niet alleen had geslapen.

Die zijweg wilde Harry beslist niet betreden in het bijzijn van Rons vrouw en dochter. Haastig vervolgde hij zijn relaas: ‘Nog voordat de bewakingsdienst van het hotel een onderzoek in de omgeving kon instellen, kwam de mededeling van de parkeerservice dat de huurwagen van je vader werd vermist. De bediende vreesde dat de wagen was gestolen, aangezien hij de sleutels nog steeds in zijn bezit had en de wagen nergens te bekennen was.’

‘Waarom namen ze aan dat de wagen was gestolen?’ vroeg Megan. ‘Mijn vader kan toch een tweede set sleutels gehad hebben?’

‘Dat had hij niet,’ zei Harry mat. ‘Dat heeft de politie van Miami nagevraagd bij het autoverhuurbedrijf. Ze hebben je vader maar één set sleutels meegegeven. Trouwens, de wagen is al gevonden. Hij stond op de parkeerplaats van een restaurant nabij de oceaan, zo’n vijftien kilometer van het hotel. Er zaten nog sleutels in het contact.’ Sleutels die glanzend schoon gepoetst waren zodat er geen vingerafdruk op te vinden was. Sleutels die zelfs zo glanzend waren, dat het aannemelijk was dat ze pas kort tevoren waren gedupliceerd.

‘In de kofferbak zijn menselijke bloedsporen aangetroffen,’ hernam Harry toen geen van beide vrouwen reageerde. ‘Dat lijkt vrij zeker te bewijzen dat er een persoon in gelegen heeft.’

‘In de kofferbak?’ vroeg Megan met een klein stemmetje. ‘O, mijn hemel.’

Harry kneep snel even in haar hand. ‘Het spijt me, Meg. Ik vind het heel erg.’

‘Het is wel goed.’ Behalve dat het duidelijk helemaal niet goed was. Uit alle macht probeerde Megan zich te herstellen, en ze wierp een snelle blik op haar moeder. Ellies gezicht was bleker dan de eerste sneeuw in de winter, maar ze keek haar dochter aan en bracht een geforceerde karikatuur van een glimlach voort.

Toen Ellie besefte dat haar dochter niets meer te vragen had, slaagde ze er eindelijk in Harry recht in de ogen te kijken en zijn bewering aan te vechten. ‘Dat er iemand in de kofferbak van Rons huurauto heeft gelegen, wil niet zeggen dat het Ron was.’

‘Dat klopt,’ zei Harry met bewonderenswaardige zelfbeheersing. Hij vertelde er niet bij dat als het inderdaad niet Rons bloed zou blijken te zijn, Ron binnen de kortste keren zou worden beschouwd als voortvluchtig, verdacht van moord.

‘Dat bloed kan wel van iedereen zijn,’ zei Ellie stug. ‘Miami heeft een groot drugsprobleem, toch? Ik heb pas nog gelezen dat er nog steeds cocaïne uit Zuid-Amerika komt, ondanks de vele miljoenen die onze regering uitgeeft om drugskoeriers te pakken. Er kan net zo goed een drugsbaron achter in Rons wagen vervoerd zijn.’

Harry nam niet de moeite om haar erop te wijzen dat het wel heel toevallig zou zijn dat Ron Raven precies op hetzelfde moment verdween dat drugsdealers een lijk in de kofferbak van zijn huurwagen vervoerden. ‘De recherche van Miami heeft bloedmonsters naar het lab gestuurd om die te laten onderzoeken,’ zei hij tactvol. ‘Er is vastgesteld dat het bloed in de hotelkamer en dat in de kofferbak van dezelfde persoon afkomstig is, dus dat weten we al. Maar ze moeten natuurlijk nog veel meer tests doen. Helaas kost het forensisch onderzoek de nodige tijd, ook doordat de labs al overwerkt zijn, maar de politie van Miami heeft verzocht dit prioriteit te geven.’