Dubbel bedrog(9)

‘Alleen als mijn vader werkelijk naar zee gebracht is,’ bracht Kate naar voren. ‘Maar stel dat hij helemaal niet in de buurt van de jachthaven is geweest? Dat de huurwagen daar is geparkeerd om een vals spoor uit te zetten?’

‘Dan komen we daar uiteindelijk ook wel achter. Op dit moment onderzoekt het rechercheteam of er links bestaan tussen uw vader en de mensen wier boten in de jachthaven liggen. Ze zullen ook nagaan of een van die boten gisternacht zonder toestemming van de eigenaar is uitgevaren –’

Kate onderbrak hem. ‘Als de eigenaar geen toestemming heeft gegeven, dan kan niemand er toch achter komen wie met die boot is uitgevaren? Dan komen we geen steek verder.’

Frank was onder de indruk van haar logica. Klaarblijkelijk was Kate iemand die zelfs onder stress nog logisch kon blijven redeneren. ‘Het zal u verbazen wat goed opgeleide rechercheurs allemaal kunnen ontdekken als ze eenmaal een paar aanknopingspunten hebben. De jachthaven beschikt bijvoorbeeld over bewakingscamera’s, en dat geldt ook voor de parkeerplaats waar de huurwagen is achtergelaten. De banden uit die camera’s zijn al in handen van de politie. Dat helpt ons vast een stuk verder. Helaas zullen we die resultaten moeten afwachten. De rechercheurs in Miami moeten alle sporen volgen tot er geen mogelijkheden meer over zijn. Het zal even duren voordat ze een nauwkeurig beeld hebben van wat er gebeurd is, maar uiteindelijk komen ze er wel,’ zei hij bemoedigend.

Of niet. Het had weinig zin cijfers te noemen over de moorden en gevallen van vermissing die ondanks de inspanningen van de politie onopgelost bleven.

‘Misschien is mijn vader ontvoerd,’ opperde Kate. Alles leek haar kennelijk beter dan te moeten geloven dat haar vader al dood was.

‘Dat zou kunnen, miss. Ontvoerders laten echter normaliter kort na de ontvoering van zich horen om losgeld te eisen. Ik neem aan dat u geen eisen hebt ontvangen?’

Onwillig schudde Kate haar hoofd. ‘Nee… Niets. We hadden er geen idee van dat mijn vader… vermist werd.’

Avery haalde hoorbaar adem en onderdrukte een snik, haar eerste openlijke teken van wanhoop. ‘Neem me niet kwalijk; ik moet u even alleen laten.’ Ze draaide zich om en liep blindelings in de richting waar ze daarvoor vandaan was gekomen.

Kate liep achter haar moeder aan. Over haar schouder zei ze tegen Frank: ‘Ik kan haar nu niet alleen laten, maar wilt u alstublieft nog even blijven? Ik heb nog heel veel vragen.’

‘Ik wacht wel, miss.’ Ze wist nog niet eens de helft, dacht hij.

‘Dank u.’ De tranen stroomden over Kates gezicht. Terwijl ze een verloren strijd streed om haar tranen te bedwingen, gebaarde ze naar de gang waar haar moeder net had gelopen. ‘O, hemel, ik weet niet hoe het met haar verder moet als hij echt dood is. Paps is haar hele leven.’ Ze draaide zich abrupt om om haar moeder achterna te gaan.

Precies wat hij niet had willen horen, dacht Frank grimmig. Hij begon door de luxueuze kamer te ijsberen. Voor Avery en Kate was het waarschijnlijk gemakkelijker de dood van Ron Raven te aanvaarden dan te vernemen dat die schoft hen altijd bedrogen had, bedacht hij. Nu hij de twee vrouwen had ontmoet, lag zijn sympathie onvoorwaardelijk bij hen. Hij verheugde zich niet op het volgende kwartier. Het zou beter geweest zijn als Avery Raven een kreng was, zoals hij had gehoopt. In plaats daarvan leek ze een elegante vrouw te zijn die iets beters verdiende dan het stuk vuil met wie ze getrouwd was. De dochter leek ook heel aardig. Intelligent en beeldschoon, wat een combinatie. Vooral als je erbij stilstond dat daar ook nog een aangename hoeveelheid geld mee gepaard ging.

Tot nu toe dan, corrigeerde Frank zichzelf. Misschien zou ze weer rijk zijn nadat Ron Ravens nalatenschap zou zijn vrijgegeven, wat op zich al heel lang kon duren. En als daarna de strijdende partijen in de rechtbank tegenover elkaar kwamen te staan, kon de afwikkeling van Rons nalatenschap wel eens een half leven in beslag nemen.

In ieder geval waren er twee dingen zeker na Ron Ravens weerzinwekkende dood. Zijn gezin was belazerd, en het regelen van het erfrecht zou verscheidene leden van de advocatuur rijk maken.

Frank bleef nog een minuut of drie, vier heen en weer lopen. Als de twee vrouwen niet snel weer tevoorschijn kwamen, zou hij naar hen toe moeten gaan. De Bulls speelden vanavond de beslissende wedstrijd tegen de Detroit Pistons, en hij was van plan daar met zijn zoon naar te gaan kijken. Hij kreeg trouwens de kriebels, hier in deze buitensporig luxe ruimte. Hopelijk kwam Kate zonder haar moeder terug. Hij gaf er de voorkeur aan het slechte nieuws aan de dochter te vertellen, zodat zij het op haar manier aan haar moeder kon doorgeven.

Frank had mazzel, want een paar minuten later kwam Kate in haar eentje terug. ‘Ik wist niet of u hier nog wel zou zijn,’ zei ze. Haar strijdlust was verdwenen en had plaatsgemaakt voor een dun laagje zelfbeheersing.