Droom in zijde(36)

Die zachte en toch stevige ronding had het zweet op zijn voorhoofd gebracht. Desondanks was hij door paniek bevangen bij de gedachte dat ze ergens anders zou wonen. Dus was hij opnieuw vertrokken, zijn hoofd vol tegenstrijdige gedachten. Hij wilde er niet zijn als ze wakker werd en dan opnieuw die vragen in haar ogen zien.



Die ochtend was Daniel boodschappen gaan doen, en Aneesa was thuis gebleven. Ze werd nog steeds een beetje zenuwachtig bij het idee om naar buiten te gaan, hoewel Daniel had gezegd dat Sebastian twee lijfwachten voor haar had geregeld. Op de een of andere manier wist ze dat de enige persoon bij wie ze zich veilig voelde, Sebastian was.

Dus toen ze langs de werkkamer liep en de telefoon hoorde rinkelen, ging ze naar binnen. Haar hart sloeg over omdat ze dacht dat hij het misschien was. Maar het was Sebastian niet. Het was een andere stem, die vreemd bekend klonk, een diepe gezaghebbende stem. Toen hij naar Sebastian vroeg en ze vertelde dat hij op zijn werk was, zuchtte de man diep en vroeg: ‘Spreek ik met Aneesa Adani?’

‘Ja…’ antwoordde ze aarzelend. ‘Met wie spreek ik?’

Er viel een stilte.

‘Jacob Wolfe. De broer van Sebastian.’

‘O.’ Onmiddellijk moest Aneesa denken aan het feit dat deze man verantwoordelijk was voor de dood van zijn vader.

‘Inderdaad, o,’ kwam het wrange antwoord. ‘Sebastian heeft niet op de uitnodiging voor Nathaniels bruiloft gereageerd. Weet je dat onze broer dit weekend gaat trouwen?’

‘Ja…’ Haar hoofd gonsde van de vragen. ‘Ik heb het gehoord… In de krant gelezen. Maar volgens mij is Sebastian niet van plan om te gaan.’

‘Op de een of andere manier verbaast dat me niet.’ Na nog een korte stilte vervolgde hij: ‘Over kranten gesproken, ik heb je met mijn broer gezien.’

‘Hoe bedoel je?’ vroeg Aneesa met een frons. Ze verbleekte toen Jacob de foto’s beschreef waarop te zien was dat Sebastian haar in veiligheid bracht voor de menigte op Bethnal Green. Het was al een paar dagen voorpaginanieuws. Ze sloot haar ogen. Ze kon zich de sensationele krantenkoppen al voorstellen.

‘Mag ik het vragen? Is het waar? Krijgen jullie een baby?’

Ongelukkig dacht Aneesa dat het natuurlijk niet lang moest hebben geduurd voordat ze die informatie uit de Indiase kranten hadden gehaald. ‘Ja,’ antwoordde ze. Ze had haar ouders nog niet eens verteld wie de vader was.

‘Nou, dan moet jij in ieder geval naar de trouwerij komen. Je maakt nu deel uit van de familie, en iedereen zou het heel fijn vinden om je te ontmoeten.’

Ze greep het telefoonsnoer vast. Dit was een kans om meer over het verleden van Sebastian te weten te komen. Jacob had gelijk. Ze maakte nu deel uit van deze familie, of Sebastian het nou leuk vond of niet.

‘Goed…’ zei ze met hese stem. ‘Dat zou ik heel fijn vinden.’

‘Prima, dan zien we je dit weekend. En zeg tegen Sebastian dat ik heb gebeld.’

Nadat Aneesa de telefoon had neergelegd, trok ze instinctief de bovenste lade van het bureau open. Daar zag ze hem liggen – de uitnodiging voor de bruiloft van Nathaniel, bijna doormidden gescheurd. Het feit dat hij het niet helemaal had verscheurd, gaf haar een sprankje hoop. Ze pakte de twee helften op en plakte ze met plakband weer aan elkaar.

Pas bij het verlaten van de werkkamer viel haar oog op de stapel glanzende brochures die op een hoek van het bureau lag. Brochures met luxueuze twee- en driekamerappartementen in de buurt van Sebastians appartement. En nog erger… luxueuze appartementen in Mumbai.

Er ging zo’n scherpe pijn door haar heen dat ze haar adem inhield. En toen hoorde ze een deur dichtslaan, waarna er voetstappen in de richting van de werkkamer kwamen. De deur vloog open, en daar stond Sebastian. In zijn donkere kostuum zag hij er schitterend uit, een succesvolle machtige zakenman.

Hij fronste. ‘Wat is er aan de hand?

Ze moest er bleek uitzien, dacht ze. Ze schudde haar hoofd en probeerde tijd te winnen. ‘Wat doe jij hier?’ Ze kon wel op haar tong bijten. Dit was immers zijn huis.

‘Ik was een document vergeten dat ik nodig heb bij een vergadering,’ antwoordde hij behoedzaam.

Aneesa stak de uitnodiging voor de bruiloft in de lucht. ‘Deze?’ Met de andere hand pakte ze een brochure. ‘Of was het deze misschien?’ Ze keek van hem naar de brochures en weer terug. ‘Ik heb ze nog niet goed kunnen bekijken, maar misschien is een penthouse niet de beste plek om te wonen als de baby eenmaal is geboren.’





Hoofdstuk 7





Er welde een razende woede in Sebastian op. ‘Hoe durf je in mijn persoonlijke spullen te neuzen?’

Bleek en kwetsbaar stond Aneesa voor hem, maar er blonk een onmiskenbaar vastberaden glinstering in haar ogen.