Droom in zijde(28)

Vanaf toen wilde hij zelf situaties op een dergelijke manier de baas kunnen zijn. Ironisch genoeg had hij zich nog nooit minder de baas gevoeld over een situatie als nu.

‘Ik ben naar de universiteit gegaan en heb handel en economie gestudeerd. Zodra ik mijn deel van het geld van mijn vader erfde, heb ik in een hotel in Londen geïnvesteerd dat helemaal vervallen was. Het stond naast een oude kerk, dus het leek mij een perfecte plek waar mensen hun bruiloft konden vieren. Ik had een heel goed team met een architect en ontwerpers. Toen dat hotel eenmaal begon te lopen, volgden de andere hotels over de hele wereld.’

‘Je moet nog heel jong zijn geweest. Dat is een ongelooflijke prestatie.’

Hij keek Aneesa aan en werd een moment verblind door haar enorme chocoladebruine ogen. Hij vervloekte zichzelf. Wat was er toch met hem aan de hand? Hij haatte de trots die hij voelde.

De waarheid was dat hij altijd complimentjes had afgewimpeld omdat er altijd voorwaarden aan waren verbonden. Maar Aneesa had het gezegd alsof ze het echt meende. Al zijn broers en zijn zus hadden veel bereikt, en hij had nooit het gevoel gehad dat hij meer had bereikt dan de anderen.

Hij wendde zijn blik af. ‘Ja, ik was jong, maar niet jonger dan jij toen je succesvol werd.’

Aneesa werd door zijn bijtende toon geraakt. Hij vond het vreselijk om over zichzelf te praten, en zijn bescheidenheid maakte iets in haar los omdat ze eraan gewend was om met grote ego’s om te gaan.

‘Je hebt een heleboel broers en… een zus?’

Zijn ogen gleden weer in haar richting, en ze kreeg de indruk dat hij elk moment dicht kon klappen en haar zou vertellen dat ze zich met haar eigen zaken moest bezighouden.

‘Ik heb vijf halfbroers en een volle broer, Nathaniel, de acteur.’ Er flitste iets in zijn ogen. ‘En ja, ik heb een zus. Annabelle. Zij is fotografe.’

‘Zie je hen vaak?’

Nu keek hij haar met een waarschuwende blik in zijn ogen recht aan. ‘We wonen ver uit elkaar en zien elkaar niet vaak. Maar als we in dezelfde stad zijn, zoeken we elkaar op.’

‘Je vader…’

Met een vloeiende beweging stond Sebastian op. De spanning straalde van hem af. ‘Als je het niet erg vindt, ik heb nog wat dingen te doen in mijn werkkamer. Goedenacht.’

Nadat ze hem goedenacht had gewenst, keek ze hem na. Hij had net zo goed kunnen zeggen dat hij niet wilde dat ze nog eens haar neus in zijn privéleven zou steken.

Ze zette haar kop thee neer en leunde achterover. Sebastian was een groter mysterie dan ooit. Het feit dat ze zijn kind droeg, was duidelijk geen reden om haar de familiegeschiedenis te vertellen. Waarom was hij zo gesloten? Het enige wat ze zelf over de familie te weten was gekomen, was dat er een of ander schandaal was geweest en dat zijn vader dood was.

Vastberaden dwong ze alle vragen die ze had naar de achtergrond. Toen ze zeker wist dat Sebastian zijn werkkamer voorlopig niet meer uit zou komen, besloot ze naar bed te gaan.



Een paar avonden later kon Aneesa niet slapen. Vanuit haar slaapkamerraam keek ze naar de schitterende skyline van Londen tegen de inktzwarte lucht. Nog steeds had ze allerlei vragen. Sebastian had echter maar al te duidelijk gemaakt dat ze een grens had overschreden. Ze hadden samen gegeten, maar hij had behendig alle vragen over zichzelf ontweken. Hij was zo koppig als een muilezel.

En al die tijd voelde ze die doordringende seksuele spanning, terwijl ze geen enkele indicatie van Sebastian kreeg dat hij hetzelfde voelde.

Af en toe ving ze een blik op, maar dat keek hij weer weg, en had ze het gevoel dat ze het zich had ingebeeld. En dat was ook zo, dacht ze. Sebastian verdroeg haar slechts. Ze hadden een nacht samen gehad, en dat was het. De enige reden dat ze nu samen waren, was omdat die nacht consequenties had gehad.

Ze zuchtte diep. Ze moest toegeven dat ze zich ondanks alles nogal thuis was gaan voelen in het sobere modern ingerichte appartement. In het weekend had ze gemerkt dat hij slaapproblemen had. Ze had gehoord dat hij opstond en door het appartement dwaalde, of naar buiten ging om een uur later terug te komen, want zij was ook wakker. Haar lichaam voelde te warm aan om te slapen. Warm van de veranderingen die door de zwangerschap werden veroorzaakt. En warm omdat ze heftige erotische dromen over hem had.

Daarnaast had ze zijn slopende sportregime opgemerkt. Als hij niet buiten aan het joggen was, was hij beneden in de privésportschool baantjes aan het zwemmen of aan het boksten met een stootzak.

Hij mocht dan een grote familie hebben, in het appartement stond geen enkele foto van hen. Vol heimwee dacht Aneesa aan het chaotische huis van haar ouders, waar je je nauwelijks kon bewegen zonder een hele rij foto’s van haar familie om te stoten.

Als Daniel er niet was geweest, zou ze zich heel erg eenzaam hebben gevoeld. Aneesa had Sebastian haar boek over zwangerschap laten zien en hem gevraagd of hij het wilde lezen. Toen ze zag dat hij bleek wegtrok, had ze het snel teruggenomen. Ze wist dat de baby niet gepland was en dat dit niet bepaald een normale situatie was, maar hij reageerde zo negatief dat ze zich afvroeg waarom dat was. En ze wist dat er niet veel kans was dat hij dat aan haar zou vertellen.