Droom in zijde(19)

Maar op het moment dat ze dat dacht, herinnerde ze zich het gevoel van warmte in haar schoot, en haar hart begon onheilspellend snel te kloppen.





Hoofdstuk 4





‘Zorg ervoor dat het wordt opgelost, Alain. Ik wil niet dat dit probleem ooit nog een keer voorkomt.’ Sebastian maakte een eind aan het telefoongesprek en moest de neiging onderdrukken om de manager van het hotel in Parijs terug te bellen en hem zijn excuses aan te bieden. Hij gedroeg zich al wekenlang als een beer met kiespijn. Hij wist wel waarom, maar bij die gedachte fronste hij kwaad. Zijn chauffeur keek hem even aan in de achteruitkijkspiegel, maar was wijs genoeg om niet te proberen met Sebastian te praten als hij in zo’n stemming was.

Terwijl ze door Londen reden, probeerde Sebastian wanhopig niet aan haar te denken. Het werd steeds erger. Sinds hij in India was geweest, had ze zijn dromen beheerst. En hij hield liever videoconferenties met zijn team in Mumbai dan dat hij er weer naartoe ging. Alsof hij zichzelf niet vertrouwde om bij haar in dezelfde stad te zijn.

Automatisch balde hij zijn vuisten bij die gedachte. Aneesa Adani leek niet op de vrouwen die hij als minnares uitzocht. Ze was een maagd geweest die een traumatische tijd doormaakte. Ze woonde in India, waar haar wortels lagen.

En ze was de enige vrouw die erin was geslaagd om op de een of andere manier iets in hem te raken dat niemand ooit was gelukt. Nooit. Zelfs zijn eigen familie niet. Alleen daarom vormde ze al een groot gevaar.

Kort nadat Sebastian terug uit India was gekomen, was hij erachter gekomen dat zijn enige echte volle broer, zijn jongere broer Nathaniel, hun verdwenen oudste halfbroer Jacob had gezien. Na jarenlange afwezigheid was Jacob plotseling op de première van Nathaniels nieuwste toneelstuk op West End verschenen. Nathaniel was van het toneel weggelopen, wat een hele serie gebeurtenissen tot gevolg had gehad waardoor Nathaniel gedwongen was geweest om zijn heil op Sebastians privé-eiland te zoeken.

Dankzij dit alles hadden de media opnieuw volop belangstelling gekregen voor hun schandelijke familiegeschiedenis en voor de verblijfplaats van de moeder van Nathaniel en Sebastian. Ofschoon Sebastian het met de meeste van zijn broers en met zijn zus goed kon vinden, ook al zag hij ze niet vaak, was zijn relatie met Nathaniel het beste. Met zijn oudste halfbroer Jacob had hij echter al jaren geen contact gehad.

Ooit was Jacob zijn enige toeverlaat geweest in een duistere en onzekere wereld. De oudere broer die werd aanbeden en bewonderd. Toen hij tien was, had Sebastian al meer gezien dan een kind van zijn leeftijd zou moeten zien, en was zijn moeder in een psychiatrische inrichting opgenomen.

Hij was altijd de eenling geweest. Een slim kind dat op eigen houtje had geprobeerd de veranderlijke stemmingen van zijn vader te begrijpen. Maar op een cruciaal punt in zijn leven had Jacob zonder enige waarschuwing of uitleg het ouderlijk huis verlaten. Sindsdien had Sebastian niemand in zijn buurt gehad die genoeg om hem gaf om hem uit zijn schulp te laten kruipen. Vanaf dat moment had hij zich nog meer teruggetrokken.

Zonder hun oudste broer waren de kinderen van het gezin Wolfe uit elkaar gedreven. Sebastian had de pijn die hij had gevoeld toen Jacob hem in de steek had gelaten, diep begraven. Hij had al zijn energie gebruikt om succesvol te worden. En dat was hem gelukt.

Nu Jacob was teruggekeerd, waren er allerlei emoties bij Sebastian losgekomen. Tot dusver was hij erin geslaagd om Jacob te ontlopen. Hij had toestemming aan Nathaniel gegeven om zijn bruiloft in zijn hotel in Londen te vieren. Ook al was het niet zijn bedoeling om de rest van de familie ontlopen, als Jacob er zou zijn, zou Sebastian ervoor zorgen dat hij het te druk had.

Plotseling wist hij wat de beste oplossing was om zijn gedachten aan Aneesa en zijn familie af te leiden: hij zou een nieuwe minnares nemen. Het feit dat hij met niemand anders had geslapen sinds hij uit Mumbai was vertrokken, had niets met háár te maken, dacht hij verbeten bij zichzelf. Hij werd door bitterheid overvallen. Hij was een zoon van zijn vader. Hij had de verwrongen genen van William Wolfe in zich, en zijn vader had nooit rust bij een vrouw gevonden. Dus waarom zou Sebastian het anders doen? Of erger nog, dat willen?

Hij haalde zijn telefoon weer tevoorschijn en belde een bijzonder aanhoudende jongedame die hij een paar weken daarvoor op een feest had ontmoet. Toen had hij geen belangstelling gehad, maar nu was hij plotseling heel erg geïnteresseerd. Bijna wanhopig, zelfs.



Zenuwachtig zat Aneesa in het kantoor van Sebastian in Londen te wachten. Ze was onder de indruk van de onopvallende luxe en het weidse uitzicht op de stad. Er zat een knoop in haar maag, en ze voelde een bijna hysterisch gegiechel opkomen bij de gedachte aan wat er nog meer in haar buik zat: een baby. Sebastians baby.

Maar ze werd al snel weer ernstig door de realiteit die haar te wachten stond. De ironie dat ze zwanger was geworden op wat haar huwelijksnacht had moeten zijn, en met een andere man, was haar niet ontgaan.