Dodenschip(88)

‘Voorzitter! Wacht even!’ Eric Stone leunde over de reling.

‘Wat is er?’

‘Ik heb iets gevonden!’

‘Kan dat niet wachten? Er staat een helikopter voor ons klaar om ons naar de luchthaven van Nice te brengen.’

‘Kijk zelf maar.’ Eric klauterde over de reling en daalde de ladder af, met een laptop in zijn hand geklemd. Hij had geen belangstelling voor Donatella en keek haar nauwelijks aan. Al zijn aandacht was gericht op wat hij ontdekt had.

Juan knikte naar haar en ze duwde de gashendels naar voren. Juan schoof de bagage opzij, zodat hij en Eric konden zitten, terwijl Linc naar voren ging en Donatella gezelschap hield. Ze moesten hun stem verheffen om verstaanbaar te zijn boven het geronk van de motoren en de gierende wind.

‘Wat heb je dan gevonden?’ vroeg Juan.

Eric klapte de laptop open. ‘Ik heb gezocht naar ongebruikelijke incidenten aan boord van schepen waar de responsivisten hun retraites hielden.’

‘En is dat interessant?’

‘Interessant? Nou en of! Je weet toch dat er recent berichten waren over virusbesmettingen op cruiseschepen, meestal infecties in het maagdarmkanaal?’

‘Dat schijnt de laatste jaren wel vaker voor te komen,’ zei Juan.

‘Het is geen toeval. Eerst heb ik de passagierslijsten van de cruisemaatschappijen gecontroleerd.’ Juan hoefde niet te vragen hoe Eric die vertrouwelijke informatie had verzameld. ‘Die naamlijsten heb ik vergeleken met de ledenlijst van de responsivisten. Toen ik daarin een patroon herkende heb ik mijn aandacht gericht op cruiseschepen waar aan boord ongebruikelijke ziekten uitbraken. En toen had ik beet. De laatste twee jaar waren er in zestien van de zeventien grootschalige ziektegevallen responsivisten aan boord. Het enige andere geval was een besmetting met e-colibacteriën waarmee een bepaalde groente besmet was.’

‘Dat is wel heel opmerkelijk.’

‘En het wordt nog erger. Bedenk wel dat er geen herkenbaar patroon is bij de cruisemaatschappijen of de havens die bezocht werden. Maar er is wel een ander patroon duidelijk. Tijdens het eerste incident werden maar weinig passagiers ziek, meestal oudere mensen. Bij de tweede zaak vertoonden veertig personen de symptomen. Maar als we bij het zevende geval komen, en dat deed zich twee maanden geleden voor aan boord van een schip met naam Destiny, waren bijna alle opvarenden ziek, zowel passagiers als bemanningsleden. De cruisemaatschappij moest een helikopter met een medisch team en gezonde bemanningsleden aan boord brengen om het schip weer naar een haven te varen.’

Juan leunde achterover op de leren bank en hij voelde de trillingen van de motor in zijn rug. Linc stond naast de vrouw die de speedboot bestuurde, en hij wist dat ze genoot van zijn gezelschap. Haar vrolijke lach klonk door de lucht.

Juan boog zich weer naar voren. ‘Ze werken aan verbetering van hun methode om dat virus te verspreiden.’

‘Mark en ik denken hetzelfde. Elke keer lukt dat beter, en ze streven naar honderd procent besmetting.’

‘En hoe past de Golden Dawn in dit patroon?’

‘Als ze eenmaal een methode hebben gevonden om alle mensen aan boord snel te besmetten, dan zullen ze de dodelijkheid van hun gif testen.’

‘Op hun eigen mensen?’ Cabrillo was geschokt.

‘Het is mogelijk dat die volgelingen hebben meegewerkt aan de ontwikkeling van de giftige stof. Waarom zou de leiding het risico nemen dat iemand van gedachten verandert en de zaak verklapt?

‘Grote god! Maar waarom?’ De puzzelstukjes lagen voor hem, maar hij begreep niet hoe alles in elkaar paste. Welk belang hadden de responsivisten bij het vermoorden van passagiers aan boord van een cruiseschip? Er was geen zinnige reden te bedenken.

Cabrillo besefte dat arme terroristische groeperingen zo’n kans zouden aangrijpen, maar de responsivisten hadden voldoende geld, omdat ze gefinancierd werden door hun rijke volgelingen in Hollywood. De sekte streefde naar geboortebeperking, maar dacht men dat het vermoorden van tien- of twintigduizend gepensioneerden die de erfenis van hun kinderen verbrasten tijdens een Caribische cruise enig verschil zou maken op de overbevolking in de wereld? Als deze sekte zo krankzinnig was, dan zouden de leiders ook tot iets veel groters in staat zijn.

De puzzel bleef spoken in Juans gedachten, en hij wist dat de stukjes niet compleet waren. ‘We missen nog iets.’

De speedboot minderde vaart en voer een haven in. Bij de aanlegsteiger van een elegant restaurant werd afgemeerd. Een kelner stond te wachten op ontbijtgasten die het effect van hun kater wilden verminderen.

‘Maar wat missen we dan?’ vroeg Eric. ‘Die gekken infecteren mensen aan boord van cruiseschepen met een vergif dat kennelijk honderd procent dodelijk is.’

‘Niet honderd procent. Als dat spul op de Dawn verspreid was, dan zou Jannike niet meer leven.’