De regels van het spel(43)

Hij trok een wenkbrauw op. ‘Hoe kijk ik dan?’

‘Alsof je…’ Om woorden verlegen ademde ze gespannen in en keek van hem weg.

‘Alsof ik… andere opties overweeg om je te helpen mij in te halen?’

Hij bedoelde seks, dacht Mia. ‘Dit is nogal een… ongepast gesprek om m-midden in een crisis te voeren,’ zei ze preuts.

‘Ik heb ongepaste driften.’

Met grote ogen van schrik keek Mia hem aan toen hij opstond. ‘Waag het niet om in mijn buurt te komen!’ Ze deed nog een schokkerige stap naar achteren en botste pijnlijk tegen de hoek van de deurpost aan. ‘Au!’ riep ze.

‘Kijk nu toch wat je doet.’ Nikos liep naar voren en trok haar naar zich toe.

Mia deed een zwakke poging om hem af te weren.

‘Je bent zo in de war en koortsig, dat je jezelf bezeert. Hier ben je veel veiliger,’ zei hij, terwijl hij haar dichter tegen zich aantrok.

Uit pure zelfverdediging draaide ze haar heupen van hem af. Het laatste wat ze wilde, was opnieuw in de verleiding worden gebracht zich aan hem over te geven.

Met zijn vlakke hand haalde hij haar terug, glimlachend om haar onderdrukte snik. ‘Eindelijk heb je me ingehaald.’

‘N-Nee,’ ontkende ze.

Met het puntje van zijn tong raakte hij haar mondhoek aan. Mia was degene die de plagende aanraking in een volledige kus omzette. Zij was degene die haar borsten tegen hem aan drukte en haar armen om zijn nek sloeg.

Hij trok haar stevig tegen zich aan en verdiepte de kus. Als ze een greintje trots had gehad, zou ze zich als een bezetene hebben verzet, maar in plaats daarvan kreunde ze zachtjes van genot.

‘Ik ga niet met je naar bed!’ zei ze vastberadener dan ze zich voelde toen hij zijn mond even van de hare nam omdat hij haar haarklem uit wilde doen.

‘De vloer is ook goed, amore mia,’ reageerde hij hees, terwijl hij door haar haren woelde. ‘De muur, de bank, de keukentafel, zelfs de deur achter je.’

‘En houd ermee op Italiaans tegen me te praten!’ riep ze uit, geschokt door zijn koele verklaring die haar tegelijkertijd opwond.

‘Italiaans versta je beter wanneer je gek bent van genot,’ bekende hij, haar een zwoele blik toewerpend. ‘Ik heb je gedurende verscheidene hartstochtelijke uren liefgehad in het Italiaans, en je hebt mijn testpogingen niet eens opgemerkt, hè? Schandalig, Mia. Dit keer zal ik je in het Grieks beminnen, en tegen de tijd dat ik met je klaar ben, zul je wensen dat je mijn taal had geleerd!’

‘Je bent gek. D-Dit kunnen we niet doen.’

‘Waarom niet?’

‘Ik voel me ziek.’

‘Van verlangen naar mij,’ beaamde hij. ‘Maar dat gehunker is nu voorbij, agapita.’

Ze voelde iets zachts in haar knieholten, en het volgende moment viel ze op een bed. Ze wist niet eens hoe ze daar gekomen waren! Met een kreet van schrik sloeg ze haar armen om zijn schouders.

‘Goed zo,’ prees hij. ‘Hou je vast als je niet wilt verdrinken.’

Haar ogen schoten open. ‘Waarom dóé je dit?’

Hij hief zijn hoofd en keek haar aan met ogen zo zwart als de nacht. ‘Omdat je me hebt, cara, ook al schaam je je voor mij. Nu ga ik je eerst helemaal gek maken, en daarna neem ik je ergens mee naartoe om te trouwen.’

Trouwen? Zei hij tróúwen? ‘Ik trouw niet met jou!’ riep ze uit. ‘Nooit van mijn leven!’

Met een honger die haar protesten smoorde, stortte hij zich op haar lippen. Ze probeerde bij haar verstand te blijven, maar daar beroofde hij haar van toen hij haar mond ging verkennen. Ze had het gevoel dat ze verteerd werd door zijn begeerte. Ze zou weerstand moeten bieden, maar de enige drang die ze voelde was de drang om met haar vingers door zijn haar te strijken en om druk op zijn hoofd uit te oefenen om te voorkomen dat hij de diepe, hongerige kus zou verbreken.

Ze snapte niet eens hoe het zover was gekomen. Het ene moment hadden ze ruzie gehad, het volgende hadden ze zitten eten, en nu lagen ze ineens op zijn bed te vrijen met een koortsachtigheid die haar zou moeten schokken, maar waarvan ze juist genoot. Dagenlang had ze rondgelopen als een zombie, verdwaasd door de manier waarop hij haar had betoverd met zijn passie en daarna zonder enige scrupules aan de kant had gezet. En nu had ze zich weer laten betoveren alsof de pijn en de afwijzing niets te betekenen hadden gehad!

Rusteloos streek hij met zijn hand over haar lichaam, tot hij haar blote dijbeen vond doordat haar jurk tot aan haar middel was opgeschort. De vederlichte streling deed haar tegen hem aan kronkelen, wat hem een ongeduldig gemompel ontlokte. Zijn andere hand gebruikend om haar op te tillen, maakte hij zonder de kus te verbreken haar rits open. Ze voelde de koele lucht op haar huid en rilde. Het volgende moment trok hij de lichtblauwe jurk naar beneden, haar dwingend hem los te laten zodat hij haar armen eruit kon bevrijden.