De regels van het spel(40)

Met kloppend hart klemde Mia haar lippen op elkaar en sloot even haar ogen. Toen opende ze ze weer, sloeg haar armen over elkaar en draaide zich naar hem om.

Hij stond in de deuropening van een vertrek verderop in de hal. Haar waakzame blauwe ogen maakten kort contact met de zijne, waarna ze als vanzelf langs zijn lange lichaam gleden. Hij had zijn jasje uitgedaan en zijn mouwen opgerold en hield iets in zijn hand dat eruitzag als een theedoek. Ze besefte dat ze weer een andere kant van hem te zien kreeg. Naast onweerstaanbaar was hij dus ook huiselijk.

Een nieuwe golf van misselijkheid overspoelde haar. Onbewust legde ze haar hand op haar buik.

Naar het veelzeggende gebaar kijkend, moest Nikos moeite doen om niet te knarsetanden van woede. Ze kon amper op haar benen staan en zag zo wit als een doek. Ze was afgevallen, afgaande op haar jurk die om haar heen zwabberde. En ze zag er zo mooi en breekbaar uit, dat hij op haar af wilde springen en haar naar het dichtstbijzijnde bed wilde slepen!

Hoe had hij het in zijn hoofd gehaald te denken dat hij haar gewoon kon afschudden zoals de anderen? Het antwoord lag in de vraag besloten, dacht hij grimmig. Ze wás niet zoals de anderen. Ze was open, emotioneel en temperamentvol, somde hij op. Bijzonder mooi en sexy zonder het zelf te weten. Het liefst had hij de jurk van haar lichaam gescheurd om te kunnen zien hoeveel schade twee weken van nauwelijks eten aan haar prachtige figuur hadden toegebracht.

En ze was zwanger van zijn kind, voegde hij er tot slot aan toe. Wat was daar nu ineens sexy aan? Hij had nooit kinderen gewild. De wetenschap dat er eentje ergens in haar zat, zou hem het koude zweet moeten doen uitbreken, maar dat was niet zo. Hij moest zijn ogen neerslaan om te voorkomen dat ze kon zien wat er zich in zijn binnenste afspeelde.

‘Ik maak iets te eten klaar op doktersvoorschrift,’ deelde hij haar op vlakke toon mee. ‘Als je zover kunt lopen zonder in elkaar te zakken, kom dan mee.’

Heel even dacht hij dat ze weer verbaal naar hem zou uithalen. Ze ademde in; haar kin schoot omhoog; haar prachtige blauwe ogen fonkelden, en haar heerlijke zachte volle lippen gingen vaneen. Hij wilde haar meer dan ooit. Zijn hele lichaam was verlamd van verlangen naar haar. En dát was de reden waarom hij wel gek moest zijn geweest om te kunnen denken dat hij haar kon afschudden. Ze wond hem op, zelfs op momenten dat hij dat helemaal niet wilde. Ze wond hem op zonder het te weten! Ze fascineerde hem… en irriteerde hem mateloos.

‘Ik moet naar de wc,’ zei ze.

Het was alsof hij terugkwam uit een door drugs opgewekte roes. Hij klampte de theedoek vast alsof het een moordwapen was en wuifde ermee naar een deur rechts van haar. ‘Tweede deur.’ Na die woorden stapte hij de keuken weer in. Zodra hij wist dat ze hem niet meer kon zien, reageerde hij zich af door de theedoek door de ruimte te gooien.

Mia zakte tegen de dichte wc-deur aan. Ze had geen idee wat er zojuist was gebeurd, maar ze had het gevoel alsof ze een aanval van onzichtbare buitenaardse wezens had overleefd. Al haar zenuwuiteinden tintelden van paniek. Hij had zich niet bewogen. Hij had niets gezegd waarover te twisten viel. Hij was niets anders geweest dan uiterst nonchalant en koel.

Het lag aan haar, zei ze tegen zichzelf. Ze was zo nijdig over deze ‘andere bronnen’, dat ze zich dingen van hem ging inbeelden die er niet waren. In een poging zich te beheersen, draaide ze zich om om de deur op slot te doen. Tot haar verbazing ontdekte ze dat er helemaal geen slot was. Sinds wanneer werden peperdure appartementen opgeleverd zonder sloten op wc-deuren?

Toen ze haar handen stond te wassen, herinnerde ze zich dat de badkamer bij haar slaapkamer in Hampshire ook geen slot had gehad en haar slaapkamer evenmin. Alle andere deuren hadden wijd opengestaan, alsof Nikos met zijn rusteloze energie in zijn huizen rond moest kunnen lopen zonder de irritante beperking van deuren die opengegooid moesten worden.

En dat was het, besefte ze opeens. Al die vreemde sensaties die ze daarnet had opgedaan, waren de sprankelende sporen geweest van zijn rusteloze energie die langs de muren gierde en naar buiten wilde, het gevolg van het feit dat hij zich ontzettend gevangen voelde na de afgrijselijke ontdekking dat ze zijn kind droeg.

Hij stond een broodje met verse salade door te snijden toen ze in de deuropening ging staan. Haar onvoorspelbare maag reageerde onmiddellijk op de heerlijke geur door hongerig te gaan knorren.

Toen hij haar daar aarzelend zag staan, wees hij met het mes naar een van de hoge krukken die aan de marmeren eetbar stonden. ‘Ga zitten,’ zei hij uitnodigend.

Niet van zins dichter bij hem te komen maar te hongerig om te blijven staan, hees ze zich op de kruk.

‘Drinken,’ beval hij, een groot glas vers sinaasappelsap voor haar neerzettend.

Terwijl ze dorstig uit het glas zat te drinken, zette hij de helft van het broodje voor haar neer. ‘Ik weet niet waar je van houdt dus heb ik alles er maar in gepropt. Wat je niet lust, haal je er maar uit.’