Briljant idee(49)

‘En daarom ben je weggegaan.’

Hij knikte. ‘Mijn moeders moeder heeft altijd geweten dat Denver tuig was, en vertrouwde Jackies oordeel niet. Daarom heeft ze mij haar mijn nagelaten, en ik ben naar het westen gegaan om mezelf te bewijzen.’

Ironisch dat zijn succes bijna hun ondergang was geweest. Maar het had geen zin om daarover na te denken nu ze zo ver waren gekomen. Als het aan haar lag, zouden ze samen blijven groeien.

‘Heb je hem nooit opgezocht?’

Het ongeloof in zijn blik zei al genoeg. ‘Ik wil niets met hem te maken hebben.’

Daarop legde ze haar hand op de zijne. ‘Ik hoorde dat zijn zaak binnenkort weer voorkomt.’

Er verscheen een diepe frons op zijn voorhoofd. ‘Ja, daar word ik continu aan herinnerd door de pers die contact met me zoekt.’ Achter in zijn keel klonk een geluid van walging. ‘Die laten zich niet afwimpelen.’

‘Misschien is het wel goed om met ze te praten. Of om bij je vader langs te gaan. Om het verleden achter je te kunnen laten.’

Hij staarde haar aan alsof ze had voorgesteld dat hij zijn vader uit de gevangenis zou bevrijden. ‘Ik heb de laatste tien jaar juist geprobeerd om afstand te nemen van mijn vader. Waarom zou ik hem nu willen zien?’

Er trok een schaduw over zijn gezicht en ze zag zijn mond vertrekken van verdriet. Eigenlijk wilde ze niet verder vragen, maar hij moest haar in vertrouwen nemen.

‘Omdat hij je vader is. Omdat jullie, zoals je al zei, een heel goede band hadden tot hij gearresteerd werd. Omdat het misschien helpt tegen die woede die je vanbinnen opvreet.’

‘Je kent me helemaal niet,’ mompelde hij, en somber staarde hij naar een plek over haar rechterschouder.

‘Heus wel,’ zei ze, waarna ze haar vingers met de zijne verstrengelde. ‘Je bent een geweldige man en het is het niet waard om zo te blijven worstelen met het verleden. Misschien als je met hem praat -’

‘Nee.’

Jax stond zo snel op dat zij bijna van het bed viel.

‘Ik ga douchen.’

Daarop beende hij de kamer door en de kloof tussen hen leek groter dan ooit. Als ze nog niet had geweten dat ze verliefd op hem was geworden, had ze het op dat moment wel beseft, want zijn indrukwekkende strakke billen maakten minder indruk dan de woede die van hem af straalde. Toen deed ze het enige wat een verliefde vrouw kon doen. Ze liep hem achterna.

Jax stapte onder de douche en wilde dat het warme water zijn boosheid en spijt van hem af kon spoelen.

Spijt dat hij zijn vader jaren geleden niet geconfronteerd had, spijt dat hij geen privédetective had ingeschakeld om zijn moeder te vinden, spijt dat hij zijn zielige verhaal eruit geflapt had tegen Ruby.

Zijn plannen voor een romantisch weekendje gingen niet echt lekker. Hij had het verprutst. En goed ook.

Als er iets was waaraan hij een grotere hekel had dan aan zijn vader denken, dan was het medelijden. En dat was precies wat hij gezien had in Ruby’s sprekende ogen.

Hij stompte tegen de stenen muur en was graag doorgegaan tot zijn knokkels bloedden. Niet dat dat zou helpen. Als twintiger had hij afleiding gezocht in alcohol en vrouwen. Tot hij iets anders had gevonden dat zijn schaamte over Denver Maroney deed verdwijnen: miljoenen verdienen waaraan zijn vader nooit zou kunnen komen.

Om zijn verleden te ontvluchten was hij tien jaar niet meer in Melbourne geweest. En nu, dankzij een geweldige vrouw, overwoog hij om er te blijven. Wat bezielde hem?

Twee zachte armen gleden om zijn middel en Ruby drukte zich tegen zijn rug, met haar lichaam tegen het zijne, maar zei niets terwijl het water over hen heen spoelde.

Hij wist waarom hij dit overwoog, waarom hij zich voor het eerst wilde openstellen voor een vrouw en het risico wilde nemen om opnieuw gekwetst te worden. Ruby Seaborn, met haar optimisme, aanstekelijke lach en bruisende karakter waarmee ze een ruimte kon oplichten, was elk risico waard was.

Toen draaide hij zich om, zoekend naar de juiste woorden om zijn gedrag te verklaren. Maar zij legde een vinger op zijn lippen en haar blik zei genoeg. Medelijden had plaatsgemaakt voor een warmte die hem de adem benam.

Haar blik hield de zijne vast terwijl haar handen over zijn borst gleden, langs zijn tepels, verder naar beneden. Toen ze ze om zijn erectie heen sloeg, had zijn angst om zich te veel bloot te geven plaatsgemaakt voor een aanhoudend dwingend verlangen. Een verlangen om herhaaldelijk diep bij haar naar binnen te stoten tot hij aan niets anders meer kon denken dan haar warmte, haar gladheid en de ontlading.

Stilletjes vervloekte hij zichzelf dat hij er niet aan had gedacht om condooms bij de hand te hebben, en hij hield haar handen tegen, maar glibberig en nat als ze was, ontweek ze hem en knielde voor hem neer.

Op dat moment verbrak ze hun oogcontact om naar zijn erectie te kijken, die klopte als reactie.