Briljant idee(46)

Uit beleefdheid had ze hem haar plannen voor het weekend ge-sms’t, al dacht ze niet dat het hem ook maar iets interesseerde. Dat hij niet gereageerd had, zei eigenlijk genoeg. Waarschijnlijk had hij wel wat beters te doen.

Seaborn’s klom langzaam maar zeker uit de rode cijfers, wat bewees dat ze er goed aan had gedaan om dit verstandshuwelijk voor te stellen. Maar dat was niet meer genoeg. Ergens tussen haar jawoord, de nacht in het Crown-hotel, het decadente intermezzo in haar werkruimte en de veiling, had ze haar hart opengesteld. Ze snapte er niets van. Eigenlijk was Jax Maroney haar type niet. Als ze dat zichzelf lang genoeg wijsmaakte, zou ze het misschien ooit nog wel een keer geloven.

Tenang zag er nog hetzelfde uit, als een vredige oase, en wat rust kon ze op dit moment wel gebruiken.

Was het zes weken geleden dat ze hier met Jax was? Genoeg tijd om het ondenkbare te doen: verliefd worden op haar man.

Nog zoiets. Ze bleef hem op die manier zien: haar man. Hoe zou ze het vinden als ze zouden scheiden en hij haar ex-man zou worden?

Zachtjes vloekend parkeerde ze, waarna ze zich meldde en naar de rivier liep. Daar trof ze haar zus aan die op haar rug op een bankje lag, met haar blote voeten bungelend over het uiteinde en een strohoed om haar hoofd te beschermen. Volledig ontspannen en genietend van de heerlijke lentezon. Dat deed Ruby goed. Deze plek had wonderen verricht, en ze kon niet wachten tot Saph zou terugkeren naar Seaborn’s. Ook wel een beetje uit eigenbelang, want hoe sneller Saph terugkwam, hoe eerder zij weer kon doen waarin ze het beste was: ontwerpen. Voor donderdag moest ze de laatste hand leggen aan die bestelde verlovingsring. Volgens Opal had de koper het hele bedrag al voldaan. Indrukwekkend en ook handig, gezien hun schulden.

Verrassend was dat Sapphie haar niet één keer naar de financiën had gevraagd. Tijdens hun toegestane wekelijkse telefoontje had ze wel naar Seaborn’s gevraagd, maar nooit naar details. Zelf was Ruby er ook niet over begonnen, en ze hadden vooral over algemene dingen gepraat. Ze kon echt niet wachten tot haar zus terug was. Als Jax straks uit haar leven zou verdwijnen, zou ze haar zeker nodig hebben.

‘Begluur je me?’ Van onder haar hoed keek Sapphie haar aan.

Ja. Ik wilde net een foto van je maken als herinnering aan wat je meer moet doen als je terugkomt.’

Sapphie deed de hoed af en ging rechtop zetten. ‘Gelukkig voor jou zal dat niet vaak nodig zijn. Ik ga wekelijks yoga, pilates en taichi doen.’

‘Wauw.’ Nadat Ruby was gaan zitten, pakte ze haar zus bij de schouders en schudde haar door elkaar. ‘Wie ben jij en wat heb je met mijn zus gedaan?’

Stralend haalde Sapphie haar schouders op. ‘Dit is de nieuwe ik. Vind je het wat?’

‘Zeker weten. Ik wil je nooit meer zo overspannen zien, begrepen?’

‘Duidelijk.’ Sapphie draaide haar hoofd naar de zon. ‘Ik had je niet verwacht dit weekend.’

‘Mag ik mijn lievelingszus niet spontaan bezoeken?’

‘Ik ben je enige zus.’

Sapphs nuchtere reactie deed haar glimlachen, maar die glimlach verdween snel toen haar zus haar met een doordringende blik aanstaarde.

‘Wat is er aan de hand?’

‘Niets.’

‘Rube, ik ben het. Wat heeft die nietsnut van een Jax Maroney nu weer gedaan?’

‘Niets.’

‘Je bent toch niet zo dom geweest om voor zijn charmes te vallen?’

Daarop klemde Ruby haar lippen op elkaar.

‘Ik wist het.’ Sapphie stak haar vinger naar haar uit. ‘Je bent voor die eikel gevallen.’

‘Dat is hij niet.’

Met toegeknepen ogen zei Sapphie: ‘En dat bewijst het. Een paar maanden geleden had je hem niet verdedigd.’

‘Een paar maanden geleden kende ik hem niet.’ Sapphie snoof. ‘Hij richtte ons bedrijf te gronde.’

‘Dit huwelijk was mijn idee, niet het zijne. Hij is erin meegegaan en heeft geholpen om Seaborn’s uit de rode cijfers te krijgen.’

Met gefronste wenkbrauwen schudde Sapphie haar hoofd. ‘Je hebt net toegegeven dat je huwelijk een schijnvertoning is.’

Te laat besefte Ruby haar fout, en ze zuchtte diep. Tegenover haar zus kon ze de schijn niet meer ophouden. ‘Natuurlijk heb ik het voor Seaborn’s gedaan. Dacht je dat ik anders ooit voor een man als hij gevallen was?’

Toen Sapphie niet reageerde, keek Ruby op, en de medelijdende blik van haar zus raakte haar diep.

‘Ben je echt voor hem gevallen?’

Omdat ze het zat was om te liegen, tegen Jax, haar zus, en zichzelf, knikte ze. ‘Hoe dom is dat?’

‘Het geeft niet dat je gek op hem bent.’ Sapphie pakte haar hand en kneep erin. ‘Ik neem aan dat je met hem naar bed gaat, dus het is niet zo gek dat je een beetje verliefd op hem bent geworden.’