Briljant idee(52)

Niet dat hij haar vaak hoefde te zien. Als iemand naar hun woonomstandigheden zou vragen, zou hij het op hun werkdruk gooien. Hij was mans genoeg om haar te vergezellen naar evenementen om de schijn op te houden. Maar zodra zijn zakendeals gemaakt waren, zou hij een scheiding aanvragen. Simpel.

Maar dat was het niet, en hij hield zichzelf voor de gek als hij dat dacht. De blik op haar gezicht toen hij haar de ring had overhandigd bleef door zijn hoofd spoken. Teleurstelling. Verdriet.

Dat verwarde hem. Ze zou het niet zo erg vinden tenzij het haar echt iets deed. Waarom dan die teleurstelling? Hij had gezegd dat het een beloftering was. Een belofte dat hij met haar verder wilde, om hun ontluikende gevoelens te verkennen.

Uit angst voor zijn eigen gevoelens en onzekerheid over de hare had hij niets willen overhaasten. Die ring was een voorproefje geweest op een andere, die hij haar had willen geven als hij er eenmaal zeker van was dat zij net zo graag als hij wat van hun huwelijk wilde maken.

Struikelend kwam hij het vliegtuig uit, en hij keek boos naar een stewardess die hem flirterig een hand aanbood. Toen pas drong het tot hem door. Misschien was hij door het struikelen wakker geschud, want ineens besefte hij waarover ze teleurgesteld kon zijn. Misschien was ze helemaal niet teleurgesteld in hem, maar omdat hij haar niet meer had gegeven. Had ze een echte verlovingsring gewild? Was dat wat ze verwacht had toen ze het doosje zag?

Verdorie, hij had het verprutst. Door zijn eigen onzekerheid en vertrouwensproblemen had hij zijn ene kans op geluk verpest met een vrouw die hem accepteerde zoals hij was, met fouten en al.

Met grote passen haastte hij zich door de terminal, omdat hij zijn aansluitende vlucht niet wilde missen.

Hoe eerder hij zijn taken bij de mijn had overgedragen, hoe eerder hij terug naar Melbourne kon voor belangrijkere zaken: zorgen dat zijn huwelijk meer dan platonisch werd en zo zou blijven.





De hele week had Ruby zich opgesloten in haar werkruimte. Ze had nieuwe sieraden ontworpen en bestellingen afgemaakt, waaronder de prachtige roze diamanten verlovingsring waarnaar ze met pijn in haar hart keek. Het was haar mooiste creatie ooit, en diep vanbinnen wist ze dat ze haar verlangen naar net zo’n ring erin had verwerkt. Ze hoopte maar dat de vrouw die hem zou krijgen hem zou waarderen.



Hoe vaak had ze tijdens het maken de loep en de steen neergelegd uit angst dat haar tranen of trillende handen de perfectie van de ring zouden verpesten? Te vaak, en hoewel ze heel graag net zoiets zou krijgen, was ze blij dat hij eindelijk naar zijn eigenaar ging. Hij deed haar te veel denken aan wat ze nooit zou krijgen.

Na alles wat ze Jax had verteld, nadat ze zich volledig aan hem had blootgegeven, na hem met daden getoond te hebben hoeveel ze om hem gaf, had hij haar afgewimpeld met een ring om hun deal te bezegelen.

Haar moeder en Sapphie zouden hetzelfde gedaan hebben. Ruby wordt iets te enthousiast, geef haar iets om haar zoet te houden. Dat was wat Jax had gedaan. Hij had haar een beloftering gegeven om haar tevreden te houden, terwijl hij zich op zijn zaken stortte en alleen aandacht aan haar besteedde als hij zin had in seks. Misschien was dat wel iets te hard, want ze wist dat hij om haar gaf. Dat bleek wel uit het feit dat hij haar had geholpen met de veiling en dat hij zo open was geweest over zijn familie. Hun relatie was meer dan seks, maar niet veel meer. Een beloftering. Wat dacht hij wel niet?

Als haar moeder of Sapphie haar iets hadden gegeven om haar tevreden te houden, had ze niet laten blijken dat ze gekwetst was door hun onbedoelde neerbuigendheid.

Val die lieve Ruby maar niet lastig met moeilijke zaken, dat belemmert haar in haar creativiteit. Hier is de beste diamantenoogst van West-Australië, Ruby, ga maar doen waarin je goed bent.

Al hadden ze niet precies die bewoordingen gebruikt, dat was wel waarop het neerkwam. Jax had het misschien niet geweten, maar hij had een vat aan oud zeer opengetrokken.

Hoewel ze zich ook wel een beetje schuldig voelde over haar reactie op zijn beloftering, praatte ze het goed door het af te schuiven op hem en zijn vluchtgedrag. Als hij echt om haar gaf, was hij wel gebleven om erachter te komen waarom ze zo geschokt had gereageerd. In plaats daarvan was hij ervandoor gegaan.

Het had haar niet moeten verbazen, want het moest al een hele stap zijn geweest om haar zijn familiegeheimen toe te vertrouwen, maar hij was er toch vandoor gegaan.

Oké, hij had wel gebeld en ge-e-maild en ge-sms’t om te zeggen dat hij dringende zaken had bij de mijn en haar wilde zien als hij terugkwam.

En ze zouden elkaar wel zien. Om de voorwaarden te bespreken van een huwelijk dat van het begin af aan platonisch had moeten blijven. Omwille van Seaborn’s zou ze de schijn wel ophouden. Ze had al te veel doorstaan, inclusief een gebroken hart, om het nu stuk te laten lopen.

Maar als ze Jax zou confronteren als hij terug was, zou er niets meer te zien zijn van de verliefde sukkel die ze was geworden. Had hij alleen verstand van zaken? Prima, dan zou ze zakelijk zijn, en voorwaarden bedingen die vooral gunstig waren voor haar.