Briljant idee(45)

Meteen vroeg hij zich af of ze daar meer achter zou zoeken en wat hij daarvan vond. Omdat hij nog steeds in de wolken was over het feit dat hij eindelijk geaccepteerd werd door Harrods besloten club en dat hij zijn dromen nu kon waarmaken, wilde hij geen overhaaste beloftes doen. Eerst moest hij zijn gevoelens op een rijtje krijgen voor hij haar ervan op de hoogte stelde.

‘Dat doen we zeker.’

Met een tedere blik in haar ogen legde ze haar hand tegen zijn wang, en op dat moment besefte hij dat dit huwelijk op een of andere manier was uitgegroeid tot meer dan een zakendeal.

‘Harrod heeft me gevraagd om maandag een afspraak te maken,’ flapte hij eruit, om maar wat emotionele afstand te creëren voor hij alle onzekerheden die door zijn hoofd gingen eruit gooide.

Iets van haar warmte vervloog en ze liet haar hand vallen. ‘Dat is geweldig. Gefeliciteerd.’

‘Blijkbaar hebben we allebei succes geboekt vanavond.’

‘Hoera voor ons.’

Daarna deed ze een grappig dansje. Maar waarom had hij het gevoel dat ze helemaal niet zo blij was?

‘Welkom bij de club.’ Daarop gaf ze hem een klap op zijn arm, maar haar vrolijkheid leek gemaakt.

‘Welke club?’

‘De mannenclub.’ Ze speelde met zijn vingers. ‘Ze laten zelden iemand toe.’

‘Laat staan de zoon van Denver Maroney.’

Ze haalde haar schouders op en zei: ‘De zakenmannen in deze kring weten dat je niet op je vader lijkt. Ze lichten je grondig door voor ze in je buurt komen en zeker voor je ze toelaten tot hun organisatie.’

Zijn knokkels streelden haar wang. ‘Wanneer ben jij zo wijs geworden?’

Met opgetrokken neus zei ze: ‘Ik hoor al heel lang bij dit clubje mensen, dat elkaar op de rug slaat en elkaar gunsten verleend. Zo gaat dat nou eenmaal.’

Daarop gebaarde ze naar de menigte. ‘Buitenbeentjes vertrouwen ze niet. Dus ook al heeft je afkomst misschien niet geholpen, ze hadden je sowieso wel op afstand gehouden.’

Interessant. Hij vroeg zich af of hij zo was opgegaan in zijn eigen vooroordelen dat hij deze mensen niet het voordeel van de twijfel had gegeven.

‘Hoe dan ook, je zit er eindelijk bij.’ Op haar tenen gaf ze hem een kus op zijn wang, een vreemd gebaar zonder hun gebruikelijk passie. ‘Nu zul je je mijn naar de top zien stijgen.’

‘Dankzij jou,’ zei hij, waarna hij zijn hoofd bijdraaide om haar lippen te voelen.

‘Sorry dat ik stoor, maar de mensen willen Ruby graag even persoonlijk spreken.’

Boos keek hij Otto aan, die een vervloekte timing had. Ruby aarzelde even.

Haar geslotenheid zat hem net zo dwars als haar kus op zijn wang. Voorzichtig gaf hij haar een duwtje. ‘Ga maar. We praten later wel verder.’

Veel later, als hij verwerkt had dat hij misschien wel voor zijn vrouw aan het vallen was.





Hoofdstuk 14





Een week later was Jax nog niets wijzer over zijn gevoelens voor Ruby. Niet dat hij veel tijd had gehad om erover na te denken, aangezien hij het erg druk had gehad met afspraken. Hij was toegelaten tot de International Mining Corporation, had zijn plannen om internationaal te gaan met Maroney Mine in gang gezet en had meer zakendeals gesloten dan hij voor mogelijk had gehouden. Allemaal dankzij haar. Dankzij de reputatie van haar familie twijfelde niemand aan de zijne.



Omdat ze te netjes waren om over zijn vaders rechtszaak te beginnen, had de organisatie zich gericht op zaken. Ze waren enthousiast geweest over de aansluiting van Maroney Mine en Jax’ ideeën om de winst te verhogen. Voor zijn huwelijk was zijn zakeninstinct ze niet opgevallen. Hoe vaak had hij niet bedrijven benaderd om vervolgens afgewezen te worden? Dat was ook de reden waarom hij had ingestemd met dit schijnhuwelijk. Een huwelijk waardoor hij nu, dankzij zijn geweldige vrouw, zijn prioriteiten moest bijstellen.

Aangezien zijn bedrijf internationaal ging en zijn hoofdkantoor in Melbourne zat, zou het niet vreemd zijn om te verhuizen. Wat zou betekenen dat hij getrouwd zou kunnen blijven met Ruby. Hij wist dat dat de oorzaak was van zijn onrust. Doordat ze elkaar nauwelijks meer gezien hadden, had hij geen kans gehad om na te denken over de subtiele manier waarop ze na de veiling afscheid van hem had genomen.

Nu zijn drukke week achter de rug was, was hij van plan om echt iets van zijn huwelijk te maken. En daarvoor moest hij eerst zijn vrouw voor zich zien te winnen.

Ruby was blij dat ze dit keer de rit van een uur naar Daylesford alleen aflegde. Opgesloten zitten in een auto met Jax zag ze nu totaal niet zitten. Niet dat hij mee was gekomen als ze het gevraagd had. De afgelopen week had ze hem nauwelijks gezien. Dat had haar niet verbaasd na die triomfantelijke blik in zijn ogen toen hij zijn langverwachte afspraak met Harrod gekregen had. Hoewel ze blij voor hem was geweest, maakte het haar ook verdrietig, omdat ze had geweten dat dit het begin van het einde van hun huwelijk betekende.