Briljant idee(44)

‘Bedankt, maar Ruby heeft het goed gedaan.’

Daarop glimlachte Harrod met een warmte waaruit bleek dat hij erg gesteld was op Ruby, en Jax’ wrokgevoelens namen iets af. Het kon hem niet schelen wat die vent van hem vond, maar het feit dat die bevooroordeelde oude knar echt om Ruby gaf, was wel belangrijk.

‘Dat is zeker waar. Maar ik heb gehoord dat jij haar flink geholpen hebt.’

‘Ik heb gedaan wat elke man zou doen, haar gesteund.’

Met een peinzende blik knikte Harrod. ‘Ik moet zeggen dat je ons wel verbaasd hebt.’

Hoezo? Omdat hij in niets op zijn vader leek? Omdat hij op eigen kracht succesvol was geworden? Het was dat hij Harrod nodig had, maar hij kon geen respect opbrengen voor deze bekrompen man, die zich ineens bedacht had over Jax’ nu hij met een Seaborn getrouwd was. Eigenlijk wilde hij het niet weten en was hij niet geïnteresseerd in wat de man te zeggen had, tenzij het over een afspraak ging. Maar er was niemand mee geholpen als hij Harrod nu tegen zich in het harnas zou jagen, zeker zijn ondernemende vrouw niet. ‘Hoe bedoel je?’

Na een kleine aarzeling rechtte Harrod zijn schouders alsof hij een besluit had genomen. ‘Velen van ons hebben Ruby zien opgroeien. Onze kinderen gingen allemaal naar dezelfde school. We letten op elkaar.’

Alsof hij dat niet wist. Hun kliekje was heel hecht en liet niemand toe, laat staan de zoon van een crimineel.

‘Daarbij komt dat je vader veel van onze vrienden opgelicht heeft, en we hadden onze twijfels over jou. Maar de manier waarop je met Ruby om bent gegaan... Laten we zeggen dat we bereid zijn om onze mening te herzien.’

Knarsetandend stond Jax te balen dat hij de hooghartigheid van die eikel moest slikken omwille van zijn bedrijf.

‘Waarom maken we geen afspraak zodat jij je plannen kunt presenteren? Maandag bijvoorbeeld?’

In gedachten ging Jax’ arm de lucht in. Dat werd tijd. Eindelijk een kans om indruk te maken met zijn plannen om zijn mijn naar de top te werken. Maroney Mine, internationaal.

‘Klinkt goed. Met wie zal ik contact opnemen?’

Om Harrod geen kans te geven om eronderuit te komen, wilde hij nu details. Iemand die zo plotseling overstag ging, vertrouwde hij niet. Hij vertrouwde op feiten en getallen, iets wat hij Harrod en zijn maatjes nog wel zou bewijzen.

Harrod zocht in zijn borstzakje en haalde een visitekaartje uit zijn portemonnee. ‘Hier. Bel mijn assistente maar, dan regelt zij het wel.’

‘Bedankt, zal ik doen.’ Toen Jax zijn hand uitstak, schudde Harrod hem, dit keer zonder aarzeling.

Nadat de man verder was gelopen, staarde Jax naar het kaartje. Het was hem gelukt. Hij had een ingang. Dit was de enige reden dat hij met Ruby was getrouwd: om de reputatie van Seaborn te gebruiken om tot het heilige der heiligen van de zakenwereld toe te kunnen treden.

Toch ging zijn motivatie om haar te helpen met deze veiling veel verder. Dat had hij gedaan omdat hij om haar gaf en hij niet kon aanzien dat ze aan zichzelf twijfelde. Hij had niets dan bewondering voor de manier waarop ze een moeilijke situatie aanpakte en hij wilde dat ze zou slagen. Hij wist hoe het was als iedereen om je heen aan je twijfelde, en dat was precies wat er gespeeld had. Afgezien van haar creaties werd er niet veel van haar verwacht. Dat zou nu anders zijn en hij was blij dat hij daaraan had kunnen bijdragen.

Dat hij daarbij toegang had gekregen tot Harrods kringen was een leuke bonus.

Nadat hij het nummer in zijn smartphone had gezet, stopte hij het kaartje in zijn portemonnee. Hier zou Harrod niet meer onderuit komen. Terwijl hij zijn portemonnee weer in zijn zak liet glijden, zag hij Ruby op hem afkomen, en er verschoof iets in zijn borstkas, wat maar weer bewees dat, wat er ook precies speelde, hij steeds meer voor haar ging voelen. Hij liep haar tegemoet en ving haar op toen ze zich in zijn armen stortte. Daarop draaide hij haar in het rond en pas toen hij haar weer losliet, drong het tot hem door dat de mensen om hen heen applaudisseerden.

‘Gaan jullie maar, ik ontferm me wel over de mensen.’ Otto legde bij allebei een hand in de rug en gaf ze een duwtje, waarop Jax knikte en Ruby hem een dankbare glimlach schonk. Met een hand zwaaide ze naar de menigte en de andere stak ze in de zijne.

Eenmaal buiten kuste hij haar, in een poging om maar iets over te brengen van wat hij voor deze geweldige vrouw voelde.

Toen hun lust naar elkaar enigszins gestild was, glimlachte ze met haar mond nog tegen de zijne en zei: ‘We hebben het goed gedaan.’

Hij nam een beetje afstand, maar hield haar vast. ‘Je bent een genie van wie iedereen iets wilde hebben.’

Haar stralende glimlach maakte dat hij haar weer wilde kussen en nooit meer wilde ophouden.

‘En jij hebt het allemaal mogelijk gemaakt.’

‘We vormen een goed team.’