Brainwash(72)

‘Vertrouw op mij en neem je intrek in het huis waar God je naartoe heeft geroepen.’

Als in trance kijkt Jelle Jonathan aan. Misschien is dit ook zijn plek. Wat heeft hij te verliezen? Een leven waarin elke dag een gevecht is om overeind te blijven?

Jonathan zet het kruis naast zich neer en legt een hand op Jelles hoofd. Voor het eerst voelt Jelle zich beschermd.

‘Ik… Ik kan het leven niet meer aan,’ zegt hij trillend. ‘Wilt u mij beschermen?’

‘Het is God die jou zal beschermen, mijn jongen. Ik zal je alleen de weg wijzen.’

Een warm gevoel stroomt door Jelles lichaam. Voor het eerst komt er een glimlach om zijn verkrampte mond.





Elise





Elise staat voor het raam van haar kamer en staart naar buiten. Ze heeft de halve nacht liggen piekeren over Jonathans woorden. Ze durfde er niet aan te denken, maar nu weet ze zeker wat hij bedoelde. Haar vader en Jonathan willen dat zij haar kindsdeel van de boerderij gaat opeisen. Maar hoe moet dat? Als ze dat doet, als ze haar familie dwingt het bedrag aan haar uit te betalen, hoe moeten zij dan verder?

Nog niet zo lang geleden hebben ze met elkaar vergaderd en heeft Steven de wens uitgesproken dat de boerderij van hem wordt. Haar moeder wilde de gemaakte afspraken meteen officieel bij een notaris vastleggen. Elise weet nog dat juist zij degene was die dat tegenhield. ‘We kunnen elkaar toch wel vertrouwen?’ had ze gezegd. En dan zal uitgerekend zij nu degene zijn die haar woord breekt! Wat voor gevolgen zal dat voor haar familie hebben? Ze zullen een lening bij de bank moeten afsluiten om haar te betalen. Die krijgen ze misschien wel, maar ze kunnen nooit iets aflossen. Ze hebben het al zo krap. Mam heeft geen buffertje; al haar geld zit in de boerderij. Ze was nog zo lief om het Steven zolang te laten houden. En Naomi krijgt ook nooit een lening, want die studeert nog.

Als ze dit echt doorzet en haar aandeel opeist, moet de boerderij worden verkocht. Haar moeder zal dan ergens in het dorp in een goedkoop flatje moeten gaan wonen, terwijl ze zo gewend is aan het buitenleven en aan privacy. En hoe moet het dan verder met Steven? Hij heeft geen vak geleerd. Voor hen stond het altijd als een paal boven water dat hij boer zou worden. Hij is voortijdig van school gegaan, zonder diploma.

Ze maakt het leven van haar moeder en haar broer kapot. Wat zal Naomi wel niet denken als ze dit doet? Ze zal haar nooit begrijpen. Ze zullen haar geen van drieën begrijpen. Dat kan God toch nooit bedoelen, dat ze haar familie kapotmaakt? Maar haar vader staat er blijkbaar achter; dat verbaast haar nog het meest. Hij heeft het aan Jonathan doorgegeven.

‘Pap, hoe kun je?’ zegt ze wanhopig. ‘Hoe kun je dit nou van mij vragen? Je hield altijd zoveel van de boerderij, en ook van mam en van Steven.’

Elise gaat op haar bed zitten. Ze weet het ineens zekerdit doet ze niet. Dit gaat ze nooit doen. Ze kan het niet, ze houdt veel te veel van haar familie om ze kapot te maken. Straks, als de priesteressen haar meenemen naar Jonathan, zal ze het eerlijk zeggen.

Ze gaat op haar bed liggen en staart naar het plafond. Ze doet dus niet wat Jonathan van haar vraagt. Hij is wel hun leider. Als ze weigert, stuurt hij haar absoluut weg. Kan ze dat wel aan? Ze komt overeind en loopt door haar kamer heen en weer. De gedachte dat ze weg moet maakt haar angstig. Ze kan het niet meer, ze kan niet meer terug naar haar oude leventje met Naomi. Ze kan het niet meer opbrengen om elke dag opnieuw te vechten om zichzelf overeind te houden. Ze ziet nu heel duidelijk hoe haar leven eruitzag: het was overleven. Elke dag voerde ze weer opnieuw een strijd. Dat kan ze niet meer. Het geeft haar juist zoveel rust nu ze weet dat Jonathan voor haar denkt, dat hij haar leidt en keuzes voor haar maakt. Moet ze toch niet doen wat hij van haar vraagt, en wat haar vader en God van haar vragen? Is dit juist niet precies wat ze moet overwinnen? De gedachte dat ze zelf de touwtjes in handen heeft, dat ze zelf beslist en verantwoordelijk is? Jonathan vertelt het in elk gebed: vertrouw op God, ook al lijken Zijn keuzes soms ondoorgrondelijk.

Nu ze het zo bekijkt, wordt het allemaal heel anders. Misschien is het wel helemaal niet zo’n ramp als de boerderij wordt verkocht. God heeft misschien andere plannen met haar moeder en Steven. Zijn ze daar wel zo gelukkig? Elise ziet haar moeder voor zich, dag in dag uit zwoegend op de boerderij, en Steven ook. Hij heeft niet eens tijd om uit te gaan, om iemand te ontmoeten. Als hij boer blijft, zal hij altijd eenzaam blijven. Is dat wat hij echt wil? Wat hem gelukkig maakt? Hij heeft zelf eigenlijk nooit echt kunnen kiezen. Al heel vroeg werd van hem verwacht dat hij hielp op de boerderij. Iedereen ging er ook van uit dat hij boer werd, want ze hadden hem nodig. Wie weet wat voor moois God voor haar broer en moeder in petto heeft. Misschien zijn ze haar later heel erg dankbaar.