Biljonairs & Baby's 02

Hoofdstuk 1





‘Au!’ Jenna Baker sprong rond op haar rechtervoet en klemde een hand om de tenen van haar linkervoet die ze net lelijk had gestoten. Woedend keek ze naar de met grote bouten en moeren vastgezette tafel in haar hut, die zo klein was dat iemand die aan claustrofobie leed, erin zou sterven. In stilte verwenste ze de man die de reden was van deze helse cruise.

Nick Falco.

In gedachten zag ze hem voor zich en even genoot ze van de opwinding die bijna onmiddellijk door haar heen schoot. Even later was die opwinding echter verdwenen en maakte een ijzige woede zich van haar meester.

Het was beslist beter als ze zich concentreerde op dát gevoel. Uiteindelijk was ze niet, zoals alle andere passagiers aan boord van de Falcon’s Pride, aan boord gekomen om de bloemetjes buiten te zetten. Ze was hierheen gekomen om een heel andere reden; een heel goede reden.

Terwijl haar pijnlijke teen net zo bonsde als haar hart, ging Jenna voorzichtig op beide voeten staan en zette ze de anderhalve pas die nodig was om de minuscule kleerkast te bereiken. Ze had haar kleren daar al in opgehangen. Hoewel het maar een paar kledingstukken waren, leek de kast overvol. Ze griste een lichtgeel shirtje van een hangertje en liep naar de badkamer die maar één pas verderop lag.

De badkamer had de afmetingen van een toiletruimte in een vliegtuig, alleen stond er ook nog een douchecabine in die groot genoeg was voor een dwerg. De schuifdeur kon maar zo’n klein eindje open dat Jenna een arm voor haar borsten had gehouden toen ze uit de douchecabine stapte, omdat ze bang was dat ze anders haar tepels van haar lichaam zou schrapen.

‘Echt Nick,’ mompelde ze. ‘Toen je deze boot verbouwde tot je vlaggenschip, had je best een beetje meer aandacht mogen besteden aan de mensen die níét in het penthouse op het bovenste dek verblijven.’

Maar ze had zelfs al voordat ze Nick op die zwoele zomeravond meer dan een jaar geleden ontmoette, geweten hoe hij was. Hij was een man die volledig toegewijd was aan zijn cruiseschepen. Hij wilde dat die de beste van de wereld waren. Hij deed alles wat noodzakelijk was en wannéér het nodig was, om dat doel te bereiken. En hij verontschuldigde zich er niet voor.

Ze had voor hem gewerkt toen ze hem voor het eerst ontmoette. Ze had van haar baan als assistent-cruise director op een van de andere schepen in de Falcon-serie, genoten, vooral ook omdat ze dol was op reizen. En ze was zo dom geweest verliefd te worden op haar baas. Dat was gebeurd door een romantische ontmoeting in het maanlicht en dankzij de onmiskenbare charme van Nick.

Jenna had heel goed geweten dat de baas nooit iets zou beginnen met een werkneemster. Dus toen ze Nick Falco toevallig had ontmoet op het Pavilion Deck en hij had aangenomen dat ze een gast was, had ze hem niet gecorrigeerd. Dat had ze wel moeten doen en dat wist ze heel goed, maar welke vrouw zou niet onder de indruk zijn van een hoekige kaak, lichtblauwe ogen en dik zwart haar, waar ze gewoonweg haar handen doorheen móést laten gaan.

Met een zucht legde ze haar handen om de zijkanten van de wastafel die het formaat had van een zeepbakje en dacht terug aan hoe het was geweest vanaf het eerste moment waarop hij haar had aangeraakt. Pure magie. Haar huid had gegloeid, haar bloed had gezongen en haar hart had zo snel geklopt dat ze nauwelijks kon ademhalen. Bij het licht van de sterren, terwijl de Hawaiiaanse bries langs hun lichamen streek en de muziek van het dek onder hen zacht tot hen doordrong, had hij met haar gedanst.

Die ene dans was uitgelopen tot een tweede en het verleidelijke gevoel van zijn armen om haar heen had Jenna ertoe gebracht een leugen te vertellen die haar een week later al opbrak. Ze was aan een relatie begonnen, een verhitte, fantastische seksuele relatie, die niet alleen haar hart had geraakt, maar ook haar ziel.

Toen Nick echter een week later van iemand anders hoorde dat ze een werkneemster van hem was, had hij de relatie beëindigd. Hij had geweigerd naar haar te luisteren en had haar ontslagen zodra ze een haven hadden bereikt.

De pijn van die afwijzing was nog even scherp als op de dag waarop het was gebeurd.

‘O, man, wat doe ik hier?’ Ze ademde uit en voelde dat haar maag begon op te spelen toen de nervositeit die ze al maanden voelde, naar boven kwam. Als er een andere manier zou zijn geweest om dit te doen, had ze dat gedaan. Uiteindelijk verheugde ze zich er niet op Nick weer te zien.

Met op elkaar geklemde kiezen en opgeheven kin draaide ze zich abrupt om… en sloeg met haar elleboog tegen de deurpost. Ineenkrimpend van de pijn keek ze naar haar spiegelbeeld in de smalle rechthoekige spiegel. ‘Je bent hier omdat het goed is. Dit is het enige wat je kon doen. Trouwens, hij heeft je geen keuze gelaten.’

Ze moest met de man praten en het was bepaald niet makkelijk om tot hem door te dringen. Aangezien hij aan boord van het vlaggenschip van zijn cruiseschepen woonde, lukte het niet hem op het vasteland tot een confrontatie te dwingen. De paar keer dat hij San Pedro had aangedaan, had hij zich opgesloten in een penthouse dat strenger werd bewaakt dan het Witte Huis. Toen het haar niet lukte hem persoonlijk te spreken te krijgen, had ze het geprobeerd met telefoontjes. En toen dat mislukte, was ze hem gaan e-mailen. De laatste zes maanden had ze hem minstens twee keer per week een e-mail gestuurd, die hij klaarblijkelijk zonder die te openen had gewist. De man was zo onuitstaanbaar dat Jenna uiteindelijk gedwongen was geweest een hut te reserveren op de Falcon’s Pride en een cruise te maken die ze niet wilde maken en die ze zich ook niet kon permitteren.