Betaalde bruid(32)

‘Ik ben Katina, Theo’s eerste vrouw,’ zei de vrouw ten slotte. Maar ze stak niet haar hand uit ter begroeting. ‘En jij bent het volgende slachtoffer.’

Dione fronste haar wenkbrauwen. ‘Pardon?’ Het was een aantrekkelijke vrouw, prachtig gekapt en perfect opgemaakt. Het felle rood van haar lippen paste precies bij de kleur van haar nagellak, maar het zwarte mantelpakje dat ze droeg, gaf haar iets strengs.

‘Ik voelde me verplicht om je te waarschuwen, voor het geval je niet beseft wat je je op de hals haalt.’

‘Dat is mijn zaak,’ zei Dione, die meteen een hekel aan haar had. ‘Daar heb je niets mee te maken.’ De vrouw was bazig. Geen wonder dat haar huwelijk met Theo niet had standgehouden.

‘Theo kan zich voordoen als een echte heer,’ vervolgde Theo’s ex-vrouw haar relaas, alsof Dione niets had gezegd, ‘maar in feite is hij een smeerlap. Ik zou hem nog niet mijn ergste vijand toewensen.’

‘Daar heb ik niets van gemerkt,’ wierp Dione tegen.

‘Daarom ben ik ook hier, nu jullie nog maar pas getrouwd zijn. Ik raad je aan om er zo snel mogelijk uit te stappen.’

Dione keek haar bezoekster onvriendelijk aan. ‘Ik heb geen raad nodig, vooral niet van jou.’

‘Wat heeft hij over mij gezegd?’

‘Niets!’ beet Dione haar toe. ‘Maar exen zijn altijd vijandig. Dat is logisch. Bedankt voor je komst, maar ik kom er zelf wel achter hoe Theo is.’

‘Je begaat een grote vergissing,’ zei Katina poeslief, duidelijk nog niet van plan om te vertrekken. ‘Over een jaar zul je wensen dat je naar me had geluisterd. Zou je Anna even kunnen vragen of ze me een kopje koffie kan brengen?’

‘O, neem me niet kwalijk!’ riep Dione overdreven beleefd uit. ‘Wat ongemanierd van me. Ik ga het meteen vragen.’ Buiten op de gang stond ze te zieden van woede over dat onuitstaanbare mens. Ze snapte niet wat Theo ooit in haar had gezien.

Het duurde enkele minuten voordat ze genoeg was gekalmeerd om weer de kamer in te gaan. Toen ze even later koffie zaten te drinken, spoorde ze de vrouw in gedachten aan om op te stappen.

‘Jullie huwelijksreis was wel erg kort,’ zei Katina minzaam. ‘Wat is er gebeurd?’

‘Heb je ons soms in de gaten gehouden?’ vroeg Dione verontwaardigd. ‘Zo te horen ben je blij dat je van Theo af bent. Waarom nu opeens die belangstelling?’

‘Het gaat me om jou.’

Dione snoof minachtend en fronste boos haar wenkbrauwen. ‘Daar geloof ik niets van. Ik denk dat je Theo terug wilt. Je probeert van me af te komen. Daarom ben je hier.’

‘Ik zou voor geen goud met Theo willen hertrouwen.’

Dat geloofde Dione niet. Wat kwam ze dan doen, als ze niet in hem geïnteresseerd was? Haar verhaal dat ze haar wilde waarschuwen voor Theo, klonk nogal vergezocht. Ze was duidelijk uit op moeilijkheden.

‘Hij is een vrouwengek. Hij mag dan met jou getrouwd zijn, maar je bent niet de enige vrouw in zijn leven. Heb je je wel eens afgevraagd waarom zijn werk hem zo in beslag neemt? Dat is alleen maar een smoes.’

‘O ja?’ reageerde Dione. ‘Kun je dat bewijzen? Misschien was dat zo toen hij met jou getrouwd was, maar ons huwelijk is anders.’ Heel anders dan Katina ooit kon vermoeden… ‘Hij zal mij nooit bedriegen.’

‘Je klinkt zo overtuigd, dat ik gewoon medelijden met je krijg,’ zei de vrouw spottend. ‘Maar je bent ook nog niet zo lang getrouwd. Ik was eerst ook zeker van hem. En kijk maar wat er gebeurde toen we ons kindje verloren. Daar ben je toch van op de hoogte?’

Dione knikte.

‘Hij zag het als een excuus om ervandoor te gaan. Uiteraard gaf hij mij de schuld. Hij beweerde dat ik was veranderd, maar in feite wilde hij zich niet binden. Als ik jou was, zou ik er maar uitstappen voordat hij je eruit trapt.’

‘Neem me niet kwalijk,’ zei Dione stijfjes, ‘maar ik kan me niet herinneren dat ik jou om raad heb gevraagd.’

‘Ik wil je alleen maar waarschuwen,’ zei Katina. Ze zette haar lege kopje neer en stond op. ‘Doe Theo de groeten van me. Ik kom er zelf wel uit.’ Met die woorden liep ze de kamer uit.

Dione was zo nijdig, dat ze de rest van de dag geen rust meer kon vinden. Zodra Theo die avond thuiskwam, vertelde ze hem over het bezoek van zijn ex-vrouw.

‘Hoe durfde ze hier te komen!’ bulderde hij. ‘Je had me moeten bellen. Dan zou ik meteen naar huis zijn gekomen en haar hebben weggestuurd. Heeft ze je van streek gemaakt?’

Alsof hem dat iets kon schelen! Dione nam niet eens de moeite om te reageren.

‘Wat wilde ze?’

Met een gebaar van machteloosheid haalde Dione haar schouders op. ‘Me waarschuwen voor jou.’