Betaalde bruid(36)

Hij sloeg Dimitri op zijn schouder. ‘Dat had ik niet moeten zeggen. Er zit me inderdaad iets dwars, maar het is persoonlijk en ik wil er liever niet over praten.’

Zijn collega haalde zijn schouders op. ‘Dat moet je zelf weten, Theo. Maar als je een klankbord nodig hebt, dan weet je dat het onder ons blijft.’

Theo knikte. Hij kon niet onder woorden brengen hoe geschokt hij was toen hij Dione had zien overgeven en onmiddellijk had beseft wat de oorzaak was. Was het bij Katina niet precies zo gegaan? En had zij het niet ook voor hem willen verbergen?

Haar excuus was geweest dat het slecht ging met hun huwelijk en dat ze bang was dat hij kwaad zou zijn. Alsof hij kwaad zou zijn geworden! Welke man kon er nu kwaad worden als hij een kind had verwekt? Een kind werd geboren om voor te zorgen en lief te hebben. Om het op te voeden en normen en waarden bij te brengen.

Een kind hoorde niet op jonge leeftijd dood te gaan!

Allerlei gedachten kwamen naar boven, en plotseling moest hij zijn tranen bedwingen.

Waarom had Dione het voor hem verzwegen? Zou ze ook bang zijn geweest dat hij kwaad zou worden? De laatste tijd ging het juist zo goed tussen hen. Hij had zelfs gedacht dat hun relatie serieuzer begon te worden. En nu wilde ze hem buitensluiten!

Dat betekende maar één ding: ze vatte hun relatie heel anders op dan hij. In haar ogen hadden ze nog steeds net zo’n schijnhuwelijk als op de dag van de bruiloft. En door haar zwanger te maken had hij haar leven verpest!

De gedachte dat hij haar voor de tweede keer had gekwetst, kon hij niet verdragen. Hij wist dat hij naar huis moest gaan om het goed te maken, om haar te vertellen dat hij haar nooit in de steek zou laten. Zelfs als ze niet met hem getrouwd wilde blijven, zou hij haar zo veel mogelijk steunen.

Eenmaal thuis trof hij haar in de schaduw bij het zwembad. Ze droeg een zwarte bikini, en van haar zwangerschap was nog niets te zien. Ze was beeldschoon, en zijn hormonen schoten onmiddellijk in actie.

Verbaasd keek ze naar hem op. ‘Wat doe jij hier om deze tijd?’

‘Ben je al naar de dokter geweest?’

‘Nog niet.’

‘Heb je gebeld om een afspraak te maken?’

‘Nee.’

Hij vloekte. ‘Waarom niet?’ Geïrriteerd verhief hij zijn stem. Hij had Dione zo graag willen troosten, haar willen geruststellen dat hij overal voor zou zorgen, maar haar houding straalde iets uit wat hem razend maakte.

‘Omdat ik me niet realiseerde dat het zo belangrijk was. Ben je gekomen om te zorgen dat ik doe wat jij wilt?’ Ze kwam overeind en stond met haar handen in haar zij en haar kin opgeheven.

‘Ik ben gekomen omdat het mijn schuld is dat je zwanger bent.’

‘Zeg dat wel!’ beet ze hem toe.

‘En omdat ik voor je wil zorgen.’

‘Omdat het zo hoort?’ vroeg ze smalend. ‘Bedankt, maar ik heb jouw hulp niet nodig. Het was nooit mijn bedoeling om ook maar één dag langer bij je te blijven dan noodzakelijk was en dat is nog steeds zo.’

Ze meende het; dat was duidelijk. En wat was ze mooi als ze kwaad was. Het liefst zou hij haar in zijn armen willen nemen en haar hartstochtelijk kussen. ‘Trek alsjeblieft iets fatsoenlijks aan,’ zei hij schor. Verdraaid, wat deed ze met hem? Wat als een spelletje was begonnen, werd langzamerhand serieus.

Dat hoefde hij Dione niet nog een keer te vragen. Ze vloog naar binnen.

Hij hing zijn jasje over een stoel, deed zijn das af en maakte het bovenste knoopje van zijn overhemd open. In de auto was het koel geweest, maar door de warme middagzon snakte hij inmiddels naar een koele duik in het zwembad. Maar nadat hij Dione net had gezegd dat ze zich moest aankleden, kon hij nu niet met goed fatsoen zelf zijn kleren uittrekken.

Hij deed zijn ogen dicht en vervloekte zichzelf omdat hij de situatie zo uit de hand had laten lopen.



Dione haastte zich niet met aankleden. Het liefst zou ze het huis uit lopen en Theo nooit meer zien. Het was allemaal zijn schuld. Tenslotte had ze hem niet gevraagd om met haar te vrijen.

Maar je hebt hem ook niet tegengehouden, klonk een stemmetje in haar achterhoofd.

Dat was waar, maar ze vertikte het om dat tegenover hem toe te geven. Het was allemaal zíjn schuld! Als hij niet op dat bespottelijke huwelijk had aangedrongen, dan zou er niets zijn gebeurd.

Met tegenzin ging ze weer naar buiten. Theo zat met zijn ogen dicht, maar hij sperde ze open zodra ze langs hem liep. Ze ging op de rand van haar ligstoel zitten, sloeg haar armen om haar knieën en keek boos naar hem.

Theo staarde strak voor zich uit. Een poosje zwegen ze allebei.

Dione was de eerste die de stilte doorbrak. ‘Hoe moet het nu verder?’

Ze wist wat ze zelf wilde: teruggaan naar haar moeder in Engeland. Jeannie zou voor haar zorgen. Ze zou begrijpen waarom ze zich tot Theo aangetrokken voelde en waarom ze nu bij hem weg moest.