Zoete overgave(73)

Hij voelde zich een vreselijke hypocriet om zo veel nadruk op vertrouwen te leggen terwijl hij haar misleidde. Maar op dit gebied, in hun relatie, zou hij eerlijk zijn. En hij hoopte maar dat dat uiteindelijk genoeg zou zijn. Hij duwde haar hoofd onder zijn kin en trok haar nog wat steviger tegen zich aan, genietend van haar lichaam tegen dat van hem. ‘Slaap,’ zei hij zacht. ‘We hebben alle tijd.’

Haar lichaam trilde, maar hij voelde dat ze zich langzaam ontspande. Hij drukte een kus op haar hoofd en knipte achter zich het lampje uit.





30


Gray deed knipperend zijn ogen open omdat er iets aan zijn neus kriebelde: zijdezacht blond haar. Hij trok zijn hoofd iets weg. Faith lag dicht tegen zijn borst aan genesteld, haar hoofd nog steeds onder zijn kin. Haar haar lag verfomfaaid naast zijn wang op het kussen en hij rook heel licht de geur van de shampoo die hij had gebruikt om haar lange lokken te wassen.

Het was nog donker in de kamer. Hij hief zijn onderarm om op zijn horloge te kijken. Niet obsceen vroeg, het zou niet lang duren voor het licht werd.

Hij maakte zich langzaam van haar los en stond op. Hij moest een telefoontje plegen en dit was daar het juiste moment voor.

Hij raapte zijn spijkerbroek op van de vloer bij het voeteneinde van het bed en voelde in de zakken naar zijn mobiel. Toen liep hij de slaapkamer uit. Hij klapte het telefoontje open en toetste Micks nummer in terwijl hij de deuren naar het terras opendeed en de vroege ochtendlucht instapte.

‘Waar zit je, verdomme?’ riep Mick.

‘Ook goedemorgen,’ zei Gray, geërgerd door Micks toon.

‘Ach, zout toch op. Je zou hier moeten zijn om de moordenaar van Alex te grazen te nemen, niet rotzooien met dat grietje.’

‘Mick, ik heb hier geen zin in,’ zei Gray op waarschuwende toon. ‘Ik bel even om te vragen wat er allemaal gebeurt. Je vindt onze aanpak misschien niets, maar dat is dan jammer. Je reageert emotioneel en als je nou gewoon rationeel nadenkt, dan weet jij ook wel dat ik gelijk heb.’

‘Onze aanpak. Sinds wanneer is het óns geworden? Ik kan er niet met mijn verstand bij dat je Malone en zijn mannen erbij hebt betrokken. Hij maakt zich alleen druk om zijn dochter, het kan hem niets schelen dat Samuels mijn zoon heeft vermoord.’

‘Jij kijkt toch ook alleen naar je eigen belangen,’ zei Gray rustig. ‘Faith is een slachtoffer, Mick. Ik sta niet toe dat ze nog meer wordt gebruikt. En als je daar pissig om wordt, jammer dan.’

‘Ik had nooit gedacht dat jij ons zou verraden,’ zei Mick wreed. ‘Ik had nooit verwacht dat je Alex zo zou laten zitten.’

‘Verdomme, Mick. Kap nou eens, man. Dit heb je van meet af aan al gedaan, en ik heb het je laten doen. Ik laat me geen schuldgevoel meer aanpraten. Als Samuels achter Faith aan gaat, dan pakken Pop en de anderen hem. Dat is het enige waar jij je druk om hoeft te maken. En alles verloopt netjes volgens de regels verloopt, zodat hij niet op een vormfout vrijkomt.’

Er volgde een lange pauze die werd doorbroken door Micks geagiteerde ademhaling. Uiteindelijk sprak hij weer. ‘Als jij me niet helpt, dan doe ik het zelf wel. Ik ga niet toekijken hoe hij ontsnapt. Niet nu we zo verdomd dichtbij zijn.’

‘Mick, lul niet zo uit je nek en luister nou eens,’ zei Gray geërgerd. ‘Mick… Mick?’

Verdomme, hij had opgehangen. Gray klapte het mobiel dicht en vloekte. Mick raakte van het padje. Hij ging te zeer op in zijn verdriet en woede om logisch na te denken. De man moest als de sodemieter terug naar Dallas, maar Gray wist dat hij dat nooit zou doen.

Hij klapte het telefoontje weer open en belde Micah. Hij schudde zijn hoofd en probeerde wat te kalmeren terwijl hij wachtte tot Micah opnam. Mick had zo zijn gebreken, maar hij was een goede gozer. Micah nam op.

‘Hé, man,’ zei Gray.

‘Hé,’ zei Micah.

‘Wat is het laatste nieuws? Nog iets over Samuels gehoord?’

‘Nee, nog niets. De politie heeft een dubbelganger voor Faith gevonden. Ze logeert in Faiths appartement en zal Faiths routine volgen.’

Gray zuchtte. Het was waarschijnlijk nog te vroeg, maar de brief maakte hem duidelijk dat Samuels in de buurt was. Hij zou nu snel in Houston arriveren, als hij er al niet was.

Hij was meer dan ooit blij dat Faith buitenspel was gezet en dat hij haar kon beschermen. Hij had hier helemaal geen goed gevoel over – over Mick, Samuels of de moeder. Faith zou gekwetst worden – als het niet fysiek was dan toch zeker emotioneel.

Hij worstelde weer met Pops redenering waarom Faith niets mocht weten. Hoewel hij het er nog steeds niet mee eens was, borrelden er nu toch twijfels in hem op.

‘Luister gast, ik moet ervandoor. Het is hier nogal een chaos. Nathan, Connor en ik houden het thuisfront in de gaten. We hebben een paar mannetjes neergezet om een oogje in het zeil te houden, maar we willen Samuels niet afschrikken door hem te laten weten dat we hem in de smiezen hebben. Faiths dubbelganger vertrekt over een paar minuten en het is mijn beurt om haar naar kantoor te volgen.’