Zoete overgave(4)

Hij zette grote ogen op. Kwam dat door de verrassing of was het van opwinding?

‘Eh, ik weet niet zeker of ik je goed begrijp,’ zei hij aarzelend.

Duidelijk geen opwinding.

‘Ik wil dat jij de leiding neemt,’ zei ze zachtjes.

Hij kwam overeind en ging met zijn hand door zijn haar. ‘Faith, waar komt dit in vredesnaam vandaan?’

Haar wangen gloeiden en ze moest slikken. God, wat gênant. Best logisch als je een man zo de stuipen op het lijf joeg.

‘Ben je niet blij met hoe het nu gaat? Probeer je me dat te vertellen?’ vroeg hij.

Heel even overwoog ze om terug te krabbelen en te liegen. Dat had ze bij haar vorige relatie gedaan. En bij de relatie daarvoor. Maar dat leverde haar niets op.

‘Nou, niet echt ontevreden, of zo.’

‘Wat is het dan wel?’ drong hij aan.

‘Ik voel me niet bevredigd,’ zei ze stilletjes.

‘Je bedoelt seksueel?’ Hij staarde haar duidelijk geïrriteerd strak aan.

‘Nee, het gaat niet alleen om de seks, John. Als dat het was, dan kon ik er misschien wel mee omgaan. Nee, het is meer dan dat. Ik wil… Ik wil een man die het voortouw neemt, die de beslissingen neemt. Die… de leiding neemt. En niet alleen in de slaapkamer.’

‘En ik ben niet die man.’

Ze kneep haar handen samen. ‘Dat ben je tot nu toe niet geweest.’

Hij vloekte zachtjes. ‘Wil je dat ik verander?’

Ze keek hem somber aan. ‘Nee. Dat is niet eerlijk. Niet voor jou, maar ook niet voor mij. Het is gewoon… Ik hoopte gewoon dat jij die man kon zijn.’

‘Verdomme, Faith. Zo klinkt het alsof het voorbij is tussen ons. Wat moet dit voorstellen? Is dit een fantasie van je waarin ik mee moet spelen? Dat kan ik. Ik bedoel, als je het over een rollenspel hebt, oké, maar het klinkt niet alsof je een tijdelijke situatie in gedachten hebt.’

Ze schudde haar hoofd. ‘Nee, je hebt gelijk. Ik wil… Nee, ik heb dit nodig. Dat is het hele punt. Er zijn mannen geweest die met alle liefde een nachtje de dominante man hebben gespeeld, maar daar hield het dan ook bij op. En ik wil niet dat het eindigt.’ Ze leunde naar voren in haar enthousiasme het hem uit te leggen. ‘Volg je me?’

Hij veegde met zijn hand over zijn gezicht en wreef vermoeid in zijn ogen. ‘Ja, ik volg je.’

Ze wilde hem aanraken, maar hij leunde naar achteren. ‘Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ben je boos?’

Hij zuchtte eens diep en maakte een schamper geluid. ‘Nee. Ja. Shit, ik weet het niet. Ik heb het gevoel alsof je met een moker op mijn hoofd hebt geslagen.’ Hij pakte haar kin vast en streek met zijn duim over haar wang terwijl hij haar diep in de ogen keek. ‘Ik wist… Ik wist dat er iets niet goed zat tussen ons. Ik zag dit niet aankomen, maar ik wist dat er je iets dwars zat, dat je niet zo gelukkig was als je zou moeten zijn. Ik wil dat je gelukkig wordt, Faith. Jezus, dat wil ik zelf ook! Kennelijk zijn we gewoon niet voor elkaar bestemd.’ Hij trok een mondhoek op in iets wat op een glimlach leek.

Ze ontspande zich. ‘Jij was ook niet tevreden,’ zei ze beschuldigend.

Hij grijnsde meesmuilend. ‘Ik raak nu waarschijnlijk toch niet meer in de problemen als ik nee zeg.’

Ze liet zich weer op haar rug vallen en grinnikte. ‘Wat een stelletje sukkels zijn wij. Liggen we hier naakt in bed na de seks en maken we het uit.’

Hij leunde met een serieuze blik over haar heen. ‘Je bent een geweldige vrouw, Faith. Ik bewonder je en had op meer gehoopt voor ons. Het is heel moedig van je dat je me hebt verteld wat je echt wilt.’

‘Dus je denkt niet dat ik een of andere zieke geest heb?’

‘Nee, maar beloof me dat je voorzichtig bent. Er zijn veel mannen die misbruik zouden maken van waar jij naar op zoek bent. Zij zouden geen oog hebben voor jouw genot of jouw belangen.’

‘Dank je, John,’ zei ze zachtjes en ze streelde hem over zijn wang.

Hij gaf haar een kus op haar wang en stapte uit bed om zich aan te kleden.

Faith zat achter haar bureau bij Malone & Sons Security en knabbelde afwezig op haar potlood. Het was vandaag rustig op kantoor. Pop en de anderen waren met de nieuwe werknemer op bezoek bij een potentiële opdrachtgever, en zij was alleen met haar gedachten. Nooit leuk.

John was die nacht vertrokken in plaats van zoals normaal te blijven slapen. Best logisch, nadat ze het hadden uitgemaakt. Haar enige troost was dat hij kennelijk net zo min tevreden was geweest met de gang van zaken, dus hij had vast geen last van een gebroken hart.

Ze kreeg nu echter bijna een punthoofd van het hele gedoe. Misschien was ze te subtiel geweest. Te bang. Had ze zich te zeer geschaamd voor haar behoeften en verlangens. Het was hoe dan ook iets wat ze absoluut niet met het handjevol vriendinnen dat ze had zou bespreken. Ze zouden haar waarschijnlijk uit de bond voor vrouwen zetten als ze hoorden wat Faith in een man zocht.