Zoete overgave(3)

‘Kennelijk heeft Faith het grootste deel van haar leven voor haar moeder gezorgd, tot haar overdosis een paar jaar geleden. Malone verscheen toen ten tonele en nam Faith mee terug naar Houston. Sindsdien belt mam haar dochter van tijd tot tijd op, en ik heb gehoord dat ze dan meestal om geld vraagt. Het laatste telefoontje was een jaar geleden. Nu dacht ik dat die moeder standaard haar dochter belt als ze geld nodig heeft, er een grote kans bestaat dat ze binnenkort contact met haar opneemt. Samuels is wanhopig. Hij heeft geld nodig nu hij op de vlucht is. En moeder heeft geen geld. Als jij zorgt dat je bij dochterlief in de gratie komt en wat rondneust, dan bestaat er een kans dat ze ons via haar moeder naar Samuels kan leiden,’ zei Mitch.

Gray knikte. Dat klonk logisch. Moeder en haar vriendje waren op de vlucht. Ze hadden waarschijnlijk weinig geld. Het was heel goed mogelijk dat ze contact zou opnemen met Faith en haar om hulp zou vragen. Het was zelfs mogelijk dat het meisje precies wist waar haar moeder was.

‘Mijn maatje Griffin is bevriend met Malone, en Malone is hem iets schuldig,’ ging Mick verder. ‘Ik heb geregeld dat je bij zijn beveiligingsbedrijf aan de slag kunt. Hij weet wie je bent, dat je bij de politie zit en dat je partner is vermoord.’

‘Maar verder zeker niets?’

Mick schudde zijn hoofd. ‘Voor zover hij weet ben je op verlof om de dood van je partner te verwerken en om te beslissen of je dit werk nog langer wilt doen.’

Gray keek Mitch scherp aan.

Mick haalde zijn schouders op. ‘Dat leek me wel een aannemelijke verklaring.’

Boeien. Het kon hem niet schelen wat Malone geloofde met betrekking tot zijn verlof.

‘Speelt Malone een rol in deze situatie? Heeft hij iets met Faiths moeder te maken?’

Mick schudde zijn hoofd. ‘Griffin heeft me verteld dat ze ongeveer tien jaar geleden kort getrouwd zijn geweest, maar hij heeft sindsdien niets meer met haar te maken. Hij is een goede vent. Zijn zoon heeft in het leger gezeten. Er werken nog twee andere mannen voor hem. Een zat bij de commando’s, en de ander werkte bij de politie voor hij door een verwonding moest stoppen. Ze verrichten goed werk.’

‘Dus dan hoef ik me alleen op zijn dochter te concentreren.’

Mick knikte. ‘Precies.’

Dat klonk heel eenvoudig. Naar binnen, de informatie op­­-

halen, en weer weg. Daarna de informatie op een presenteerblaadje aanbieden aan de afdeling. Een eitje, vergeleken bij sommige zaken die hij door de jaren heen had afgehandeld. En ja, hij kon de pauze eigenlijk wel gebruiken. Dan hoefde hij niet zo erg na te denken over zijn baan en zijn overleden partner.

Mick staarde hem lange tijd aan en leek toen in elkaar te schrompelen. ‘Bedankt, jongen. Ik wist dat ik op je kon rekenen.’

‘Je hoeft me niet te bedanken,’ zei Gray kortaf. ‘Alex zou precies hetzelfde voor mij hebben gedaan.’

Hij liep naar Mick toe en ging naast hem zitten. Er viel een lange stilte, Gray legde zijn hand op Micks schouder. ‘Ik zal ervoor zorgen dat de dader wordt opgepakt en dat Alex in vrede kan rusten, Mick. Dat zweer ik.’





2


Houston, Texas

Faith Malone voelde Johns ontspannen arm om zich heen en kroop dichter naar hem toe. Ze deed ontzettend haar best om de vrijwel onvermijdelijke teleurstelling te onderdrukken.

De zachte, regelmatige ademhaling van haar minnaar doorbrak de stilte in de kamer terwijl hij haar tegen zich aan trok. Hij streek met zijn vingers door haar haar en streelde haar nek.

Ze duwde haar wang steviger tegen hem aan en probeerde zich te ontspannen, iets van voldoening te vinden na hun vrijpartij.

‘Vond je het lekker?’ fluisterde hij.

‘Ja,’ loog ze. Nou, het was niet echt gelogen. Ze had het absoluut wel erger meegemaakt, en John was een attente minnaar, al was hij wel extreem passief. Ze rolde met een zucht op haar rug en staarde naar het plafond. Wat was er mis met haar? Waarom lukte het haar niet bevrediging te vinden? Waarom was ze zo bang om meer te eisen?

‘Faith, ik heb eens nagedacht.’

Ze draaide zich in paniek om naar John. Dat kon toch niets goeds betekenen? Een man die zei dat hij ergens over had nagedacht? Dat deden mannen niet, en het was al helemaal niets voor een man om daarover te beginnen na seks.

Hij ging op zijn zij liggen.

‘Ik heb ook nagedacht, John,’ flapte ze eruit.

Hij trok een wenkbrauw op. ‘Jij eerst.’

Ze kwam omhoog op haar elleboog en staarde hem nerveus aan. Ze dacht koortsachtig na. Hoe moest ze dit nu op een samenhangende manier vertellen? ‘Plan jij anders onze date morgenavond. Beslis maar wat we gaan doen, waar we gaan eten. En misschien kunnen we hier daarna… Weet ik veel, misschien kun je me vastbinden, of iets kinky met me doen. Wat je maar wilt. Jij mag kiezen.’ Wat een ramp. Had ze dit nog ongemakkelijker kunnen brengen? Ze beet op haar onderlip en wachtte gespannen zijn reactie af.