Zoete overgave(23)

Faith schokschouderde. ‘Ik vind zijn oorbel wel sexy. Het zou jou ook geweldig staan. Kaalgeschoren hoofd, sikje, een diamant in je oor, of misschien zelfs een gouden ringetje. Mmm, de rillingen lopen me over de rug.’

Nathan trok eens aan zijn oorlel. ‘Serieus? Denk je echt dat een oorbel me goed zou staan?’

Faith knikte. ‘Ja, verder heb je alleen wat zon nodig op dat maagdelijk witte bolletje van je, en dan vallen de vrouwen met bosjes aan je voeten.’

‘Kom op, Faith. Jouw mening als vrouw, en probeer me alsjeblieft niet te troosten. Denk je echt dat kaal sexy is?’ vroeg Nathan onzeker.

‘IJdeltuit,’ pestte Connor.

‘Shit, als Faith Nathan bespringt omdat hij kaal is, dan maak ik meteen een afspraak bij de kapper,’ zei Gray met een plagerige glimlach.

Connor en Micah keken hem met gefronste wenkbrauwen aan. Zelfs Nathan staarde hem achterdochtig aan.

Faith schraapte haar keel. ‘Ja, Nathan,’ zei ze, alsof ze Grays uitdagende opmerking niet had gehoord. ‘Het staat je heel goed. Ik vond dat lange haar maar niets. Ik had niet verwacht dat ik een kale man aantrekkelijk zou vinden, maar je ziet er onwijs lekker uit.’

Nathan pakte haar grijnzend bij de schouders en drukte een natte zoen op haar wang. ‘Je bent een schatje.’

‘Blijf verdomme met je handen van mijn dochter af,’ mopperde Pop toen hij binnenkwam.

‘Goedemorgen, Pop,’ zei Faith.

Nathan liet zijn handen langs zijn zij vallen.

Pop raakte in het voorbijgaan haar schouder aan en ging verder naar de koffiepot. De anderen riepen ook een begroeting en Pop knikte even terwijl hij koffie inschonk. Hij pakte de mok op en keek Faith aan. ‘Heb je dat schema voor me geprint?’

Ze liep naar haar bureau, pakte de pagina’s die ze eerder al had geprint en gaf ze aan Pop.

‘We hebben een aantal nieuwe opdrachten,’ zei Pop. ‘Ik verwacht niet dat er veel problemen zullen zijn. Maar we hebben een aantal aanvragen waarbij dat wel het geval zou kunnen zijn. Nathan, jij en Connor nemen de eerste. Een showbizzgeval. Een of andere beroemde bobo komt over een paar maanden naar de stad. Ze zullen lang van tevoren de beveiliging willen regelen zodat alles vlekkeloos verloopt. Luister naar hun wensen en maak dan een voorstel.’

Connor knikte. ‘Geen probleem, Pop.’

Pop keek eens naar Micah en Gray. ‘Jullie handelen de andere twee aanvragen af. Spreek af met die potentiële klanten en haal de klussen binnen. Ik neem C en D, en Nathan en Connor kunnen de laatste pakken. Dat zal ons de komende week zeker zoet houden.’

Hij keek Faith met een tedere glimlach aan. ‘En jij zult ons zoals altijd onder de duim houden.’ Hij keek de anderen even aan. ‘Blijf in contact met Faith zodat ze onze voortgang kan bijhouden. Laat het haar meteen weten als er problemen zijn, zodat ze mij ervan op de hoogte kan brengen.’

Hij staarde opeens naar Nathan en schudde zijn hoofd. ‘Wat is er verdomme met jou gebeurd, jongen? Heb je met een grasmaaier gevochten?’





10


Faith reed na het werk naar Cattleman’s om te kijken of Gray er was. Nathan en Connor waren nog aan het werk, dus zij zouden er zeker niet zijn. Ze had eerder die middag Micah aan de lijn gehad en het had geklonken alsof hij een afspraakje had. En dat betekende dat Gray er misschien alleen zou zijn. Als hij niet rechtstreeks naar huis was gegaan.

Ze reed toch maar de parkeerplaats op en keek om zich heen of ze Grays zilvergrijze truck zag. Ze voelde vlinders in haar buik toen ze die zag staan en ze parkeerde haar auto razendsnel op een lege plek. Ze stapte uit, kamde met een hand door haar lange haar en duwde wat lokjes achter haar oren terwijl ze naar de ingang liep. Haar adem stokte toen ze Gray met zijn rug naar haar toe aan de bar zag zitten. Ze stond even stil naar hem te staren en probeerde genoeg moed te verzamelen om naar hem toe te lopen en te doen alsof dit weer een toevallige ontmoeting was.

Maar waarom zou ze doen alsof? Direct. Ze had zichzelf beloofd dat ze directer zou zijn. Dat betekende dat ze geen stomme tienerspelletjes zou spelen. Ze liep verder, ging op de kruk naast Gray zitten en glimlachte toen hij opzij keek.

‘Hé,’ zei hij met een gemeende glimlach. ‘Jij hier? Alweer?’

Ze had nog nooit zo veel gebloosd als sinds de dag dat ze hem had ontmoet.

‘Ik wilde je zien,’ zei ze eenvoudig. Ze gaf zich in stilte een complimentje omdat ze zo rustig en ontspannen klonk. Direct. Niet meer schoorvoetend om de hete brij heen draaien.

Hij trok een wenkbrauw op en hield zijn hoofd schuin. ‘O?’ zei hij zachtjes.

Ze hield haar handen op haar schoot om te verbergen hoe erg die trilden. Toen de barkeeper voor haar stopte, bestelde ze een cola. ‘En, hoe was jouw dag?’ vroeg ze daarna aan Gray.